از NBA تا جاکارتا
بسکتبال ایران- چین: ژو کی یا حامد حدادی؟
یائو مینگ، اسطورهی بسکتبال چین با اینکه دیگر در زمین بازی نمیکند ولی الهامبخش نسل جدیدی از بسکتبالیستهای ستارهی چینی برای کسب مدال طلای بازیهای آسیایی است.
به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی بسکتبال چین با ستارههای حاضر در لیگ NBA مثل ژو کی بازیکن راکتز و دینگ یانیوهانگ، گارد تیم دالاس ماوریکز، بخت اصلی قهرمانی در رقابتهای مردان بسکتبال بازیهای آسیایی است. فینال این رقابتها روز شنبه بین تیمهای ایران و چین برگزار میشود.
تورنمنت بسکتبال بازیهای آسیایی جاکارتا تا حد زیادی تحتالشعاع موفقیت تیم مشترک زنان دو کره قرار گرفته که در فینال زنان برای کسب مدال طلا به میدان خواهد رفت.
یائو مینگ که حالا رئیس فدراسیون بسکتبال چین است بعد از هشت سال حضور در لیگ NBA همچنان مهمترین نیروی محرکهی بسکتبال کشورش به حساب میآید. چین چهار سال پیش در بازیهای آسیایی 2014 از رسیدن به مدال طلای بسکتبال مردان بازمانده بود ولی بسیاری یائو را مهمترین عامل در درخشش بسکتبالیستهای چینی در چهار سال گذشته میدانند و معتقدند اگر چین امسال مدال طلا را بدست آورد این موفقیت را بیش از هر چیز مدیون یائو مینگ خواهد بود.
ژو کی بازیکن تیم هیوستون راکتز با ستایش تصمیم یائو مینگ مبنی بر دعوت کردن بسکتبالیستهای بیشتری به برنامههای بازیکنسازی فدراسیون بسکتبال و معرفی ستارههای چینی به لیگ ان بی ای گفت:" به نظر من استفاده از سیستم دو تیمی یعنی استفاده از تیمهای ملی الف و ب یکی از بهترین تصمیمهایی بوده که توسط فدراسیون بسکتبال چین به ریاست یائو مینگ گرفته شده است. این سیستم به بازیکنان جوان امکان میدهد در مسابقات بیشتری بازی کرده و تجربه بدست آورند. ما هر چه در این بازیهای جدی بازی کنیم بازیکنان بهتری میشویم".
دینگ یانیوهانگ، بازیکن دالاس ماوریکز میگوید تجربهی یائو مینگ در بالاترین سطح بسکتبال دنیا مهمترین عاملی بوده که در موفقیت تیم ملی حال حاضر چین نقش داشته.
دینگ گفت:" یائو در این هفتهها همیشه با ما همراه بوده. او با ما است تا احساس آرامش و امنیت داشته باشیم و این برای تیم خیلی مهم است. او تجربهی خود را با ما به اشتراک میگذارد و توصیههای تاکتیکیاش به تیم کمک زیادی میکند"
چین در مرحلهی گروهی در بازی با فیلیپین که با رهبری جوردن کلارسون، گارد تیم کلیولند کاوالیرز بازی میکرد بسیار به زحمت افتاد ولی در مراحل یکچهارم نهایی و نیمهنهایی به راحتی توانست بر تیمهای اندونزی و تایوان به پیروزی رسیده و به فینال راه یابد. چین در فینال باید برای کسب مدال طلا بر تیم ملی ایران غلبه کند.
ایران روز شنبه در بازی فینال فرصت این را خواهد داشت تا نسبت به بازیهای آسیایی 2014 یک پله جلوتر رفته و مدال نقرهی چهار سال پیش خود را طلایی کند. ایران در بازیهای آسیایی چهار سال پیش در فینال در مقابل کرهی جنوبی میزبان قرار گرفت و با شکست 79-77 از رسیدن به مدال طلا بازماند.
دینگ دربارهی جدال تیمش با ایران گفت:" ایران حریفی است که شباهت زیادی به تیمهای اروپایی دارد. آنها مثل تایوان یا کرهی جنوبی که فقط به دنبال اجرای تکنیکهای بسکتبال هستند بازی نمیکنند. ما باید با یک تیم قوی بازی کنیم که از قدرت بدنیاش نهایت استفاده را میبرد. ولی ما برای مقابله با این حریف دشوار از هر چه در توان داریم استفاده خواهیم کرد".
زورآزمایی دوباره ما با چینیها در دهه ۸۰ شمسی با ردههای پایه شروع شد و یک سال قبل از المپیک ۲۰۰۸ پکن، دومین سهمیه المپیکی تاریخ بسکتبالمان را زمانی گرفتیم که بالاتر از چینیها روی سکوی قهرمانی آسیا ایستادیم. شیرینترین برد بسکتبال ایران مقابل چین در جام ملتهای ۲۰۰۹ بود که در خاک چین پیروز شدیم و قهرمانی آسیا را تکرار کردیم. در این سالها چند بار هم باختیم، مثل نیمه نهایی ۲۰۱۵ که تاوانش را با نرفتن به المپیک ۲۰۱۶ دادیم. چینیها در همین المپیک بود که نهمین حضور پیاپی خودشان را تجربه کردند.
چین در عرصه بازیهای ملی ۱۲ سال است از دست بسکتبال ایران خواب راحت ندارد. ستارههایی مثل ژی ژی، یائومینگ، جیان لیان و... افتخارات زیادی برای بسکتبال چین خلق کردند و امروز پرچم به دست ژو کی (جو چی) افتاده است و سیل جمعیتی از بسکتبال چین که سودای رفتن به NBA در سر دارند. لیگ چین سرتر و کارآمدتر از لیگ بسکتبال ایران و به شکلی کاملا تجاری و حرفهای درآمده است اما در عرصه بازیهای ملی همچنان ما هستیم که جلوی ترکتازی آنها قرار داریم، حالا بخواهد تیم قرمزشان باشد یا آبی و یا تلفیقی از هر دوی آنها.
برای حامد حدادی و صمد نیکخواه بهرامی که شاید این آخرین دوره بازیهای آسیایی آنها باشد، انگیزه اصلی خود بازیهای آسیایی است و طلایی که در آلبوم افتخارات هر دو خالی است. حامد، کابوس چینیهاست و صمد در لیگ چین به اندازهای خوب بازی کرده که امروز بازیکنان حریف به تجربه و تکنیک او احترام بگذارند. در کنار این دو، بازیکنانی با ۸ تا ۱۲ سال سابقه بازی ملی در تیمهای ایران، خواب بازیکنان حریف را با سودای NBA در سر آشفته میکنند.