جمشیدی: بی‌اخلاقی استادیوم‌ها را تمام کنیم

به گزارش "ورزش سه"، پژمان جمشیدی با اعلام حمایت از کمپین «نه به خشونت استادیوم‌ها» در یادداشتی نوشت:

اگرچه چند سالی هست درگیر تئاتر و سینما هستم، اما از وضعیت فوتبال و اتفاقاتی که در اون می‌افته بی‌خبر نیستم. هنوز خبرهایی که  در مورد سطح اول فوتبال کشورمون منتشر می‌شه رو دنبال می‌کنم و متاسفانه در این اواخر سیاهی عجیبی این اخبار رو احاطه کرده. با اینکه لیگ فوتبالمون تازه شروع شده، ولی وضعیت سکوها و ورزشگاه ها جالب نیست.

این روزها خبر از خشونت تماشاگران تیم‌های مختلف، شعارهایی زننده‌تر از چیزی که در گذشته‌ها بوده و حتی حرکت‌های عجیب و پرخاشگرانه مثل پرتاب سنگ و آجر و خسارت زدن به اماکن ورزشی زیاد داره شنیده می‌شه و این خیلی اذیت کننده است.

اگر وضعیت توی فوتبال ما اینطور ادامه داشته باشه، باید منتظر روزهای بدتری باشیم و هر روز و هر هفته خودمون رو آماده شنیدن خبرهای تلخی کنیم.

حالا «ورزش سه» به‌عنوان یکی از رسانه‌های ورزشی ایران، پیش قدم شده تا با یک حرکت دسته جمعی و همگانی، این اتفاقات تلخ رو کمتر کنه و جو ورزشگاه‌ها رو به سمت آرامش و فوتبالی شدن پیش ببره. برنامه ۹۰ هم امشب آیتم خاصی برای این مسائل داره و به حاشیه‌های عجیب و خطرناک این چند هفته می‌پردازه. این ناهنجاری‌ها باید به دست ما تموم بشه و خودمون قدم اولش رو برداریم.

جا داره از فضاهایی مثل اینستاگرام شروع کنیم و به این بی‌اخلاقی‌ها پایان بدیم؛ بی‌اخلاقی‌هایی که متاسفانه فقط مختص ورزشگاه‌ها نیست و در سطح شهر و جامعه امروزمون نیز به وفور دیده می‌شه. حالا به‌عنوان عضو کوچکی از مردم، از همه افرادی که دغدغه اخلاق در جامعه و ورزش ایران رو دارند، درخواست می‌کنم که به این فضایی که در رسانه‌ها راه افتاده کمک کنند و در این حرکت دسته جمعی سهیم باشند.

یادمون نره ورزش در کنار رقابت، راهیست برای تبادل فرهنگ و دوستی و از اون مهم‌تر، فراموش نکنیم که ایران موطن تمام اقوام عزیز و ماندگار آن است.

درود بر ترک و کرد و فارس و لر و عرب و بلوچ و ... تک تک مردم شریف ایران.

پژمان جمشیدی

پ.ن: شکی نیست که بخشی از این فریادها از مشکلات موجود در جامعه و بخصوص مشکلات اقتصادی و معیشتی نشات می‌گیره. من هم با تمام وجودم مشکلات مردم رو می‌شناسم و با جونم درک می‌کنم. من هم با تمام وجودم از بسیاری بی‌کفایتی‌ها و کم‌کاری‌ها و دزدی‌ها و بی‌مسؤولیتی‌ها خسته و درمانده‌ام. اما چکیده مطلب و خواهش من اینه که ما مردم فقط همدیگه رو داریم، پس اجازه ندیم به بهانه مذهب و قوم و زبان ما رو، رو در روی هم قرار بدن. ما کنار هم می‌شیم یک ملت بزرگ و دوست داشتنی و ماندگار که میتونه کارهای بزرگی انجام بده.