هاشمیان: شاید من هم توپ طارمی را نمی زدم

به گزارش" ورزش سه" به گمان بسیاری از کارشناسان جام جهانی 2018 که در کشور روسیه برگزار شد یکی از بهترین جام های جهانی تمام ادوار بوده است. کاشناسان معتقند که از نظر فنی و برگزاری این مسابقات در سطح بسیار بالایی برگزار شده است. وحید هاشمیان مهاجم سابق تیم ملی ایران و باشگاه هامبورگ نیز یکی از کسانی است که برای دیدن مسابقات جام جهانی به روسیه رفته است. او یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال است که سابقه حضور در جام جهانی 2006 را با یکی از پرستاره ترین تیم های ملی ایران دارد. درباره بازی های جام جهانی با ستاره سابق تیم های پاس، بوخوم، هامبورگ، پرسپولیس و تیم ملی ایران که اینروزها و بعد از پایان مسابقات جام جهانی به آلمان بازگشته است گفت و گو کرده ایم که در زیر می خوانید:

-آقای هاشمیان چه زمانی به ایران می آیید؟

انشالله تا دو سه هفته آینده به ایران خواهم آمد.

-مسابقات جام جهانی را دیدید؟

بله سعی کردم بیشتر بازی ها را ببینم.

-تحلیلتان نسبت به این دوره از مسابقات چیست؟

یک چیزی که در این جام جهانی بسیار جلب توجه می کرد برگزاری مسابقات بود. من چند روزی برای تماشای مسابقات به روسیه رفتم و از نزدیک شاهد بودم که این تورنمنت در چه سطح بالایی برگزار می شود. نحوه برگزاری مسابقات و نظمی که وجود داشت باعث شده که هم تیم ها و هم تماشاگران و کسانی که به روسیه آمده بودند از جام جهانی راضی باشند.

-شما در جام جهانی 2006 که در آلمان برگزار می شد به عنوان بازیکن حضور داشتید. این مسابقات نسبت به سال 2006 چگونه بود؟

خب جام جهانی آلمان بسیار جام جهانی خوبی بود اما من و خیلی ها فکر نمی کردیم که روسیه بتواند مسابقات را به این خوبی برگزار کند ضمن این که دوره قبلی بازی ها که در برزیل برگزار شد ایرادات و مشکلاتی داشت.

-این دوره از نظر فنی چطور بود؟

از نظر فنی هم می توانم بگویم که در این دوره از رقابت ها تیم های سرشناسی مثل هلند و ایتال غایب بودند و در دور مقدماتی اوت شدند. ضمن این که در جام جهان 2018 بازی ها به گونه ای بود که هیچ مسابقه ای را نمی شد نتیجه اش را از قبل حدس زد و تیم هایی که روی آن ها حساب می کردند مثل اسپانیا و آلمان نتوانستند نتایج خوبی بگیرند. درواقع اکثر تیم هایی که قبل از جام جهانی همه ما پیش بینی می کردیم که قهرمان شوند و یا کاندیدای قهرمانی هستند یک به یک از دور رقابت ها کناررفتند.

-فکر می کنید چرا این جام جهانی چنین سبک و شکلی پیدا کرد؟ تیم های مطرح که بازی های تهاجمی انجام می دادند یا از گروهشان بالا نیامدند و یا در همان دورهای ابتدایی کنار رفتند؟

زمانی در فوتبال جهان و جام جهانی اسپانیا فوتبال مالکانه و تیکی تاکا انجام می داد که بر پایه حفظ مالکیت توپ در زمین حریف بود. در این روش آنقدر توپ بین بازیکنان اسپانیا رد و بدل می شد تا روزنه ای به سمت دروازه حریفان پیدا شود و تیم به گل برسد. درواقع تا مدتی قبل هرتیمی که مالکیت توپش بیشتر بود در بازی تسلط بیشتری داشت و نتیجه بهتری هم می گرفت. اسپانیا و بعد از آن آلمان تیم هایی بودند که چنین سبکی از فوتبال را ارائه می دادند و به مقام های قهرمانی هم رسیدند.

-ساختار دفاعی تیم ها هم در جام جهانی قبلی و یا بهتر است بگوییم قبل از این جام جهانی انگار متفاوت بود؟

بله در جام جهانی قبلی اکثر تیم ها با دفاع چهارنفره بازی می کردند و فقط فکر کنم تیم هلند بود که برخی از بازی ها با دفاع 5 نفره بازی کرد یا تیم هایی بودند که در زمان دفاع لااقل 5 دفاعه بازی می کردند اما در این جام شاهد بودیم که برخی تیم ها دفاع شش نفره را به کار می گیرند و شیوه 6-3-1 بازی می کنند. در چنین شرایطی تیمی که مالکیت توپ را دارد نه از عمق و نه از عرض نمی تواند به دروازه برسد. ضمن این که بسیاری از تیم ها منجمله تیم ملی ایران توانستند با این روش دفاعی بازیکنان کلیدی تیم ها مثل اینیستا و رونالدو و مسی را در یک سوم دفاعی و حتی نیمه زمین خودشان مهار کنند. در نوع بازی دفاعی باید بگویم علاوه بر دفاع منطقه ای باردیگر دفاع من تو من نیز در این جام جهانی به کار گرفته شد. به نظر من این جام جهانی به این دلایل جامی شد که در بیشتر بازی هایش تیمی که کمتر صاحب توپ بود نتیجه گرفت. مثل بازی ایران برابر پرتغال که توانستیم بازی را یک بر یک کنیم و می توانستیم صعود هم بکنیم. به نظر من در این جام چند اتفاق بزرگ افتاده که باید حتما به آن توجه کرد.

-که بیشتر آن ها در ساختار دفاعی بوده است. درواقع این جام جهانی بیشتر جام جهانی تیم های دفاعی و با قدرت بدنی بالا بود. قبول دارید؟

می توانم بگویم در این جام جهانی دفاع بسته و سیستم 6-3-1 معرفی و مورد استفاده قرار گرفتم. همه تیم ها در این بازی ها در یک سوم دفاعی خودشان با تمام بازیکنان دفاع می کردند و دفاع بسته ای را به وجود می آوردند که در آن یارگیری هم در فضا و هم به صورت من تو من استفاده می شد. به همین خاطر بیشتر گل هایی که در این مسابقات به ثمر رسید از روی کرنر و ضربات ایستگاهی و ضربه سر بود. من آمار دقیق ندارم اما فکر می کنم این جام جهانی از نظر گل هایی که با ضربه سر به دست آمد یکی از بیشترین آمارها را داشته باشد. یکی دیگر از راه های رسیدن به گل در این جام جهانی شوت هایی بود که از پشت هجده قدم زده می شد مثل گل های بازی فینال و یا گل پرتغال برابر ایران و نمونه های زیاد دیگری که در این جام دیدیم. اما روش سومی هم وجود داشت که تیم هایی مثل بلژیک از آن استفاده می کردند و آن گل هایی بود که روی ضدحمله به دست می آمد. این تیم ها در یک سوم دفاعی جمع می شدند و خیلی سریع تغییر وضعیت می دادند و به گل هم می رسیدند.

-یکی از دلایلی که درباره عدم نتیجه گیری تیم های مطرح و مدعیان همیشگی مطرح می شود خستگی بازیکنان است که در مسابقات باشگاهی است. با این موضوع موافقید؟

بله تیمی مثل اسپانیا بازیکنانش بیشتر از تیم های بارسلونا، رئال مادرید و اتلتیکو مادرید بودند و حتی از لیگ انگلستان هم آمده بودند. این بازیکنان بازی های زیادی را در لیگ کشور و جام حذفی انجام داده و اغلب هم به مراحل بالای مسابقات اروپایی رسیده اند. این بازیکنان دچار خستگی زیادی می شوند و بازیکنان همین تیم اسپانیا به نظرم هم از نظر جسمی و روحی خسته بودند.
به این خاطر بود یک چیز جالبی تیم هایی مثل اسپانیا بیشتر از بارسلونا و رئال مادرید اتلتیکو مادرید بعضیشان در لیگ انگلستان بازی می کردند وقتی این بازیکنان در لیگ کشور و جام حذفی بازی می کنند تا مراحل بالا می آیند فینال اروپا می آیند خستگی روانی و بدنی را می دیدید بخصوص در اسپانیا بزای اسپانیا را دیدم خیلی خسته بودند و از نظر روحی هم خوب نبودند. به همین دلیل فکر می کنم تیم هایی مثل آلمان و اسپانیا نتیجه نگرفتند و تیم هایی مثل کرواسی و بلژیک توانستند نتایج خوبی به دست بیاروند.

-بازی های تیم ملی ایران در زمان جام جهانی و بعد از آن با واکنش های زیادی همراه بود. عملکرد ایران را در جام جهانی 2018 چگونه دیدید؟

ببینید بعد از هر جام و هر تورنمنتی صحبت کردن و نظر دادن خیلی کار راحتی است و می توان گفت این تاکتیک درست بوده است یا غلط اما در زمان برگزاری یک تورنمنت بزرگ و حضور در آن شرایط متفاوت است. درباره گروه تیم ملی در جام جهانی باید بگویم به نظرم من مراکش بهترین تیم گروه بود و در سه بازی تیم ملی این تیم بیشترین فشار را آورد. شاید ایران چون بازی دوستانه خوبی نداشت باید در بازی اول دفاعی بازی می کرد و اگر باز بازی می کرد شاید نتیجه نمی گرفت. به نظر من مراکش اگر مقابل تیم ما پیروز می شد می توانست به عنوان تیم اول گروه به مرحله بعد برود چرا که این تیم فوتبال خوبی بازی کرد اما به دلیل کم تجربگی، عدم استفاده از شانس ها و البته بدشانسی در گروه آخر شد. تیم ملی ایران اما مقابل این تیم منطقی و همانطور که باید بازی کرد، شانس گل هم داشتیم که استفاده نکردیم و گلی هم که زدیم روی اشتباه حریف بود.
در برابر اسپانیا ما بازهم در نیمه اول خوب دفاع کردیم اما استنباط من این است که ما مقابل اسپانیا و پرتغال اگر در بیست دقیقه آخر هجومی بازی می کردیم، و شاید( تاکید می کنم که شاید چون ممکن بود ایران اگر باز بازی کند سه گل هم بخورد) اگر روی پرتغال فشار می آوردیم می توانستیم به گل برسیم، همانطور که یک پنالتی به دست آوردیم و یک فرصت گل خوب هم در دقیقه آخر داشتیم که اگر مهاجم تیم ملی آن را گل می کرد ما صعود کرده بودیم. در مجموع فکر می کنم این که اول دفاع کردیم و بعد به فکر گل زدن بودیم تاکتیک مناسبی بود اما شاید، شاید می توانستیم با کمی بازی هجومی نتیجه بهتری هم بگیریم.

-راجع به آن فرصت دقایق آخر بازی با پرتغال گفتید که طارمی توپ را بیرون زد. این صحنه خیلی حرف و حدیث داشت و برخی معتقد بودند که طارمی باید حتما این توپ را تبدیل به گل می کرد. به عنوان مهاجمی که در جام جهانی بازی کرده نظرتان در این باره چیست؟

من خودم چه در تیم ملی و چه در باشگاه یک مهاجم بودم و بارها دیده ام که خودم یا خیلی از مهاجمان فرصت های صددرصدی را گل نزده اند. شما باید نود دقیقه در زمین دویده باشید و توپ اتفاقی در آن شرایط مقابل پایتان بیفتد تا بتوانید واقعیت را بگویید. شاید اگر من هم بودم این توپ را بیرون می زدم. اما از طرفی در تورنمنتی مثل جام جهانی اصولا برای تیم هایی مثل ایران فرصت های زیادی برای مهاجم خلق نمی شود و باید ازتک فرصت ها استفاده کند. ما در جام جهانی 2006 که من بازی می کردم فرصت های زیادی نداشتیم و من در کل سه بازی دو ضربه سر زدن که یکی را دروازه بان دفع کرد و دیگری را هم دفاع از روی خط بیرون کشید. با این حال فکر می کنم در چنین شرایطی مهاجم باید تمام تلاشش را بکند تا از تک موقعیت ها گل بسازد.

-درباره تعویض های کی روش هم صحبت هایی بود مثل اینکه چرا در بازی دوم بازیکنی مثل سامان قدوس به جای سردار آزمون که برخی کارشناسان معتقد بودند در این جام جهانی آن سردار همیشگی نیست به میدان نیامد. نظر شما در این رابطه چیست؟

خود من مدتی است مربیگری را شروع کرده ام و در سطحی که آن استرس و فشار وجود ندارد اما به خوبی این مساله را می فهمم که یک مربی فقط به موفقیت تیمش فکر می کند. در یک تورنمنتی مثل جام جهانی که یک اشتباه می تواند مثل عربستان باعث شود 5 گل بخورید نمی توانم تصور کنم که مربی نخواهد از بهترین بازیکنانش استفاده کند آن هم در این سطح از مسابقات. من فکر می کنم سرمربی تیم ملی بهترین تصمیمات را از نظر خودش گرفته و شاید از نظر او قدوس به تجربه ملی و بین المللی اش نسبت به سردار آزمون کمتر بوده یا هر چیز دیگری...شما باید کنار تیم باشید، روحیه بازیکنان را ببینید و در شروع بازی های ملی ده دقیقه و بیست دقیقه بازی کنید تا آماده حضور در چنین تورنمنتی شوید.

-حتما شنیده ای که خیلی ها تیم 2018 را با تیم 2006 مقایسه می کردند و البته نتایج بهتر تیم 2018 را دلیل برتری این تیم می دانند. شما عضوی از تیم ملی سال 2006 بودید. چقدر این مقایسه ها را قبول دارید؟

مقایسه خیلی کار سختی است و حتی شما نمی توانید تیم ملی آلمان 2018 را با تیم 2014 مقایسه کنید که کادرفنی و بازیکنانش تقریبا همان هستند. اما اتفاقاتی که در تیم ، کنار زمین و آمادگی افتاد با آنچه در سال 2014 رخ داده بود فرق می کرد. جام جهانی 2006 دیگر تمام شده و پرونده اش به قول معروف بسته شده است اما آن تیم از بازیکنان بسیار خوبی تشکیل شده بود و در مسابقات دور گروهی همانطور که همه دیدند مقابل پرتغالی که فیگو، دکو، رونالدو و پائولتا و مانیش در آن بازی می کردند توانستیم بازی هجومی و خوبی انجام دهیم. این تیم پرتغال در همان جام جهانی در برابر آلمان میزبان شکست خورد و چهارم شد اما ما به این تیم هجوم بردیم و فوتبال خوبی بازی کردیم اما بدشانسی آوردیم ، شوتمان از سی متری به تیر دروازه خورد و یا فرصت هایی که از دست دادیم. ضمن این که دیگر همه می دانند اختلافات شدیدی بین فدراسیون فوتبال و سازمان تربیت بدنی وقت بود و اکثر روزنامه ها در آن زمان از تیم ملی حمایت نکردند. اختلافتی هم در تیم بود البته نه آنطور که می گفتند اما تیم آن همدلی که باید نداشت و ما نتیجه نگرفتیم. این حسرت بزرگ من شد چون آن تیم بسیار خوبی بود ، لژیونرهای مطرح و باتجربه ای داشتیم و بازیکنان داخلی خوبی دعوت شده بودند و لیاقت این را داشت که از گروهش صعود کند.

-شما مهاجم تیم ملی ایران بودید و حتما با مسایلی چون انتقادات رسانه ای و مردم هم مواجه شده اید. درباره انتقادهایی که در طول مسابقات از سردار آزمون مهاجم تیم ملی ایران شد نظرتان چیست؟

من یک اخلاق بدی که می بینم این است که در فوتبا ما منتظر هستند کسی زمین بخورد تا راجع به او صحبت کنند. مثلا تیم امید را مدت ها راجع به آن حرف نمی زدند اما بعد از این که حذف شد کارشناسان ریختند سر تیم و انتقادها شروع شد. در مورد بازیکنان هم همینطور است ، بعد از جام جهانی می گفتند وحید دیگر به در نمی خورد و روی ما هم این انتقادها بود. اما به نظر من هر بازیکنی باید ببیند چه کسانی و چرا از او انتقاد می کنند. هیچ بازیکنی دوست ندارد بد بازی کند و من همیشه در زمان بازی م سعی کرده ام به انتقادهای مخرب توجه نکنم. البته الان فضای مجازی نسبت به زمان ما خیلی گسترده شده و بازیکنان هم تحت تاثیر این فضا هستند.

-راجع به خداحافظی آزمون چه نظری دارید؟ آیا فکر می کنید او به تیم ملی برمی گردد؟

به نظر من آقای آزمون یک بازیکن جوات است و فیزیک و استعداد بسیار خوبی دارد و می تواند بازهم به تیم ملی و فوتبال ایران کمک کند. از این خداحافظی ها اتفاق می افتد اما بازیکنی که خداحافظی کرده بازگشته است. به نظر من آقای آزمون هم به تیم ملی بر می گردد.

-برنامه آینده خودتان برای کار چیست؟ آیا کماکان می خواهید در فوتبال پایه کار کنید؟

من تا حدود یک هفته قبل طبق قراردادی که با هامبورگ داشتم مربی تیم های پایه 17 ساله های این باشگاه بودم. اما در پایان فصل مسئول و مدیر تیم های پایه تغییراتی داد و پست دیگری را به من پیشنهاد داد. من رابطه خوبی با او و باشگاه هامبورگ دارم اما به خاطر اینکه دلم می خواهد کار مربیگری انجام دهم آن را قبول نکردم و توافقی از هامبورگ جدا شدم. اما چون در اواخر فصل بود هنوز با هیچ جای دیگری صحبت نکرده و تیم ندارم. اینروزها کنار خانواده هستیم، ورزش می کنم و کتاب می خوانم.

-قصد ندارید برای کار به فوتبال ایران بیایید؟

اولین مانع برای آمدن من به ایران خانواده ام هستند که اینجا زندگی می کنند. من سال های قبل پیشنهاداتی از ایران داشتم اما قبول نکردم و الان هم هرزمان شرایطش باشد و آن تیمی که شرایطش مهیا باشد و ببینم می توانم به فوتبال ایران کمک کنم خواهم آمد.

-شما در سال های اخیر یک مشکل مالی با باشگاه پرسپولیس داشتید که رفتار مدیران هم خیلی ناراحتتان کرده بود. آیا این مشکل حل شد؟

بله ، مشکل من حدود شش ماه قبل بعد از جلسه ای که با فدراسیون و سپسس آقای گرشاسبی داشتم حل شد. مشکل من با پرسپولیس نبود بلکه با دو مدیرقبلی این باشگاه بود که یکی از آن ها می گفت وحید به ما بدهکار است و دومی هم تمام مذاکرات و قولهایش را انکار کرد تا اینکه با آقای گرشاسبی صحبت کردم. این مساله خیلی طول کشید و من اصلا دلم نمی خواست پای فیفا به میان بیاید اما مدیران قبلی متاسفانه در حد سواد و شخصیت خودشان با من برخورد کردند. آن ها حتی پیشنهادات همکاری هم به من دادند که من قبول نکردم اما مدتی قبل جلسه ای با آقای گرشاسبی داشتم و به ایشان هم گفتم شما حتی اگر بدهی من را هم ندهید اهمیتی ندارد چون همینکه رفتارتان با من انسانی بود برایم کافی است.

گفت و گو از: امید ذاکرنیا