من جدا گریه کنم، ابر جدا یار جدا!

به گزارش "ورزش سه"، یازده سال پیش در چنین روزی بود که یوونتوس موفق شد فتح سری بی را جشن گرفته و بعد از یک سال دوری از سری آ، دوباره حضور در سطح اول فوتبال ایتالیا را تجربه کند؛ نقطه عطف دوران ورزشی جان لوییجی بوفون.

سقوط بانوی پیر به سری بی و داستان کالچوپولی چه عادلانه بود و چه دلخراش، مهم ترین صحنه انتخاب برای جان لوییجی بوفون بود؛ بسیاری مانند پت ویرا، زلاتان و حتی زامبروتا و کاواناروی ایتالیایی نیز بانوی پیر را تنها گذاشتند و ستاره هایی چون ترزگه، ندود و دل پیرو تصمیم گرفتند در تورین باقی بماند.

اما همه آنهایی که ماندند، در فصول آخر دوران ورزشی خود قرار داشتند و شاید در صورت جدایی از یوونتوس انتخاب حداقل بزرگ دیگری پیش رو نداشتند اما بوفون جوان، در بهترین روزهای دوران درخشان خود قرار داشت و بارسا، رئال مادرید و بسیاری دیگر از غول های بزرگ اروپا رویای داشتن این دروازه بان خوش سیما را در سنگر خود در ذهن می پروراندند.

اما سوپرمن آن موقع بود که مهم ترین تصمیم زندگی خود را گرفت؛ آن وقت که کاناوارو ترجیح داد برای پیروزی در رقابت توپ طلا تورین را به مقصد مادرید ترک کند، نزدیک ترین رقیب او برای جایزه ترجیح داد در تورین باقی بماند تا جایزه وفاداری، به کارنامه درخشان این سنگربان الصاق شود.

جان لوییجی بوفون اگرچه به همراه یوونتوس خیلی زود و در کمتر از 5 سال، دوباره به سطح اول فوتبال رسید و حالا دیگر فتح سری آ تبدیل به عادت این گلر ایتالیایی و همبازیانش شده است، اما او آماده ترین سالهای دوران ورزشی خود را در مسیر وفاداری سپری کرد و رکوردهای فراوانی از جمله حضور در لیگ قهرمانان، بالاترین میزان کلین شیت و حتی قهرمانی در این رقابت ها را از دست داد.

اگرچه در سالهای اخیر با 3 شکست در فینال های لیگ قهرمانان در ادوار مختلف، در نهایت بوفون باتجربه هرگز به آرزوی خود نرسید و جای این جام در کارنامه او خالی ماند، اما او خیلی پیشترها در دل هواداران یوونتوس و همه ایتالیایی ها نام خود را حک کرده بود.

حتی زمانی که بوفون با مصاحبه ای تند به انتقاد از مایکل اولیور قاضی دیدار رئال مادرید و یوونتوس که وی را از رسیدن به آرزویش محروم کرده بود پرداخت، کسی از او خرده نگرفت و اعتبار بوفون به حدی بود که حتی شاید برخی هواداران رئال مادرید نیز دوست داشتند شاید سوت مایکل اولیور به خاطر حرکت مهدی بن عطیه روی واسکز نواخته نشود.

امروز و در دیدار برابر ورونا، اشک های جان لوییجی به خاطر استقبال غیرقابل توصیف هوادارانی که وی حتی در دشوارترین روزها نیز آنها را تنها نگذاشت جاری شد تا آخرین سکانس حضور بوفون درون دروازه یوونتوس خاطره انگیزتر از همیشه باشد.

امروز قلب فوتبال برای دقایقی ایستاد؛ قلب همه آنهایی که لذت تماشای سنگربان وفادار یوونتوس را فراتر از جام و مدال و قراردادهای هنگفت می دانستند.

اگر کسی بوفون را دوست نداشته باشد، شاید می توان گفت مشکل اوست زیرا این سنگربان باتجربه، همه عوامل لازم را برای حضور در بین دوست داشتنی ترین های تاریخ فوتبال، حتی برای آنهایی که هوادار اینتر یا تیمی به جز یوونتوس بودند را در کارنامه داشت.

آریا فاطمی مقدم