احسان حدادی و رویای پرتاب بالای ۷۰ متر

به گزارش "ورزش سه"، احسان حدادی با توجه به کسب مدال نقره در المپیک لندن به عنوان تنها دوومیدانی کار تاریخ ایران در سال های اخیر مورد توجه مسئولان و رسانه ها قرار گرفته است. این پرتابگر دیسک با اینکه در المپیک ۲۰۱۶ هم شرکت کرد؛ اما نتوانست انتظارات را برآورده کند و تقریبا یک سال را هم به خاطر جراحی سنگین روی پایش از دست داد.

با اینکه برخی تصور می کردند دوره احسان حدادی به سر آمده، او در ماههای اخیر با همراهی مربی آمریکایی و همچنین حسین توکلی تمرینات سنگینی را در ایران و سپس در آمریکا سپری کرد. حاصل زحمات حدادی در چند دوره مسابقه ای که اخیرا در آمریکا شرکت کرده، مشخص شد و او توانست بعد از ۶ سال بار دیگر به اوج برسد.

بالاترین پرتاب احسان حدادی در این ۳ مسابقه ۶۸ متر و ۸۵ سانتی متر بود تا نشان دهد همچنان می تواند به حد نصاب رفتن روی سکوی المپیک دست پیدا کند. پرتاب های دیگر حدادی هم مثل دوره افتی که در چند سال اخیر پشت سر گذاشت،‌ رکورد پایینی نبود تا مشخص شود این نتایج اتفاقی نبوده و می تواند همه را امیدوار کند.

با توجه به اختلاف ساعت موجود بین ایران و آمریکا به سختی توانستیم با احسان حدادی دقایقی همکلام شویم. در ادامه مشروح صحبت های خبرنگار "ورزش سه" با قهرمان پرتاب دیسک ایران را می خوانید.

توقع چنین رکوردهایی را داشتم

خدا را شکر مسابقات خوبی را پشت سر گذاشتم و رکوردهای بالایی را ثبت کردم. البته توقع چنین رکوردهایی را داشتم چون سال گذشته که بالای ۶۵ متر پرتاب کردم؛ گفته بودم که می خواهم پله پله بالاتر بروم و رکوردهایم را افزایش دهم. خدا را شکر به شرایط چند سال قبل خودم برگشتم.

ویلکینز کمک زیادی به من می کند

توانستیم در این مدت با مربی آمریکایی کاملا مچ شویم و همکاری مان نتیجه خوبی در پی داشته است. مک ویلکینز از نظر اخلاقی و فنی مربی خوبی است و می تواند به من برای پیشرفت کمک زیادی بکند. به هر حال بعد از مدت ها من یک مربی دارم که در پیشرفتم تاثیرگذار است.

هدفم دومین مدال المپیکی است

با اینکه پرتاب های خوبی در آمریکا داشتم؛ اما باید بگویم که هنوز اتفاقی رخ نداده و هدف اصلی من المپیک ۲۰۲۰ است. امیدوارم مسیر را طوری بروم که در توکیو پرتاب های خوبی داشتم و به دومین مدال المپیکی خودم برسم. البته تا چند ماه دیگر بازی های آسیایی را هم در پیش داریم که اهمیت زیادی دارد و امیدوارم آنجا نیز موفق باشم.

به خاطر مصدومیت و نداشتن مربی افت کردم

در چند سال گذشته دچار افت شده بودم که چند دلیل داشت. اول از همه مصدومیت هایی بود که سراغ من آمد و حتی عمل جراحی هم داشتم. در ضمن نداشتن مربی همیشه به من ضربه می زد و خدا را شکر که فعلا این مشکل رفع شده است. حالا تفاوت شرایط فعلی و قبلی من کاملا مشهود است.

می خواهم به بالای ۷۰ متر برسم

فصل جدید را با رکوردهای خوبی شروع کردم. در همان اولین مسابقه ۶۸.۸۵ متر پرتاب کردم که کمتر ورزشکاری می تواند ابتدای فصل چنین رکوردی را ثبت کند. با توجه به این رکوردها به لیگ الماس دعوت شدم و در آن مسابقات هم امیدوارم رکوردهای خوبی بزنم. البته خیلی ها دوست دارند من پرتاب بالای ۷۰ متر داشتم و خودم هم امیدوارم چنین اتفاقی در آینده رخ دهد.