قتل اسپارتاکوس به دست فرعون مهربان

به گزارش "ورزش سه"، حمیدرضا صدر به سایه روشن های پیروزی 2-5 لیورپول برابر رم در نیمه نهایی لیگ قهرمانان پرداخته...
 

یک: احساس تقدیر

نبردی که کمال گراها با شانه های بالا انداخته به استقبالش رفتند. دیداری بین تیم "معمولا سوم چهارم" انگلیس با تیم "معمولا دوم" ایتالیا. دیداری بین دو تیمی که یکی (لیورپول) از آخرین قهرمانی اش در لیگ بیست و هشت سال سپری شده و دیگری (رم) هفده سال. دیداری بین دو جبهه که کسی تصور نمی کرد تا این مرحله پیشروی کنند. ولی جنگجویان مرسی ساید و گلادیاتورهای رمی بی اعتنا به بارسلونا، پاری سن ژرمن، منچستر یونایتد و یوونتوس یکی از آن نیمه نهایی های متفاوت لیگ قهرمانان را با طعم متفاوتی برگزار کردند، با طعم سرنوشت. بسیاری از طرفداران لیورپول بر این باورند "تقدیر" آنها را به سوی قهرمانی اروپا کشانده. می گویند مهار ناپذیر شده اند، دسترسی ناپذیر. می گویند اهمیتی ندارد رئال راهی فینال شود یا بایرن. می گویند "ما آماده ایم".

دو: شب های آنفیلد

یکی از آن شب های آنفیلدی بود، شبی برای به خاطر سپردن، برای دوره کردن. یادآور پیروزی سه گله برابر سنت اتین 1977 و آن شلیک استیون جرارد 2005 برابر المپیاکوس... آنفیلد قلعه ای شده که لیورپول طی بیست دیدار اروپایی آخرش یک بار در آن باخته بود، فقط یک بار برابر رئال مادرید در پاییز 2014. بازی که شروع شد لیورپول در مقایسه با رم، تیم باتجربه نیمه نهایی های اروپایی بشمار می رفت. آنها در سه نیمه نهایی لیگ قهرمانان به میدان رفته بودند و هر سه دیدار - طعنه آمیزانه - برابر چلسی برگزار شده بود، دو بار در 2005 و 2007 که راهی فینال شدند و یک بار در 2008 که برابر مردان بریج زانو زدند... رم همان تیمی بود که بارسا بزرگ را پس از دریافت چهار گل در نوکمپ حذف کرده بود، همان تیمی که ناپولی را در زمینش پس از عقب افتادن 1-2 در نیمه اول 4-2 در نیمه دوم شکست داده، همان تیمی که طی بیست دقیقه آغازین کارساز بازی کرده بود، ولی در شب طوفانی آنفیلد پنج بار تسلیم شد.

سه: طوفان صلاح

دو گل پیاپی اش در اواخر نیمه اول سرنوشت بازی را تعیین کرد. سپس دو پاس گل به فیرمینو و مانه داد تا نمایش خود را کامل کند: نمایش از نوع محمد صلاح را. پنج گل لیورپول طی سی و سه دقیقه در گذر از نیمه اول به نیمه دوم یادآور نبرد با منچسترسیتی در آنفیلد هم بود. جایی که صلاح دروازه سیتی را در دقیقه دوازده زود گشود و آکسلید چمبرلین و مانه بلافاصله دو گل دیگر زدند. نه گفتن یورگن کلوپ به بازی محافظه کارانه پس از گشودن دروازه حریفان و بی اعتنایی اش به دغدغه "کلین شیت" محمد صلاح را اسیر سیاست های دفاعی نکرده و او با چهل و سه گل فصل رویایی را سپری کرده. در عین حال نمی توان کیفیت بازی صلاح را با "عدد" تبیین کرد. گل اول او برابر رم با آن ضربه قوسی که توپ زیر تیر دروازه آلیسون شیرجه رفته پایین آمد با بهترین گل های "بزرگان" برابری می کرد و افتادگی اش برای شادی نکردن از ته دل برابر تیم سابقش سوی انسانی شخصیتش را عیان می ساخت.

چهار: خودکشی از نوع رمی

بیست دقیقه فوق العاده، شصت دقیقه مصیبت بار و سرانجام ده دقیقه قابل قبول یعنی مردان دی فرانچسکو در آنفیلد هم بالا رفتند و هم پایین، هم پرواز کردند و هم سقوط... ولی ترکیب کلی نمایش رم تاکتیک های دی فرانچسکو را به چالش کشید. روی آوردن به دفاع سه نفره ای که می خواست جلو بازی کند نوعی خودکشی بشمار می رفت. لیورپولی ها، استاد حمله های سریع و برق آسا هستند و هشتاد و هفت گل صلاح - فیرمینو - مانه بازتابنده زهر آگین بودن شان است. چنان که نفوذهای صلاح به فضاهای خالی بین مدافعان رمی بود که روند بازی را تغییر داد.

این شکست رمی ها می گفت جیالوروسی طی بیست و هفت بازی آخر دور از خانه اروپایی اش نتوانسته دروازه اش را بسته نگاه دارد، می گفت یکی از نومیدکننده ترین رکوردهای اروپایی پس از سلیتک به آنها تعلق دارد. در آن لحظاتی که سنگر ایتالیایی ها دوباره و دوباره فرو می پاشید می پرسیدیم مگر این تیم از ایتالیا نیامده ؟ مگر ایتالیایی ها استاد دفاع کردن نبودند؟... می پرسیدیم و سقوط رم برابر منچستر یونایتد در اولد ترافورد طی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان 2007 را دوره می کردیم. دنیله دروسی آن شب را خوب به یاد داشت، شبی که دروازه رم طی شصت دقیقه، شش بار فرو ریخت و او طی شکست 1-7 تک گل رمی ها را زد.

رمی ها در لیگ قهرمانان چهره دوگانه ای داشته اند، از یک سو طی شانزده دیدار دور از خانه فقط یک بار برده و از سوی دیگر به مدد گل زده در خانه بارسا و شاختار صعود کرده اند. ادین ژکو که پیشترها با پیراهن منچسترسیتی 2012 و 2015 دو گل طی سه دیدار در آنفیلد به لیورپول زده بود باز هم دور از خانه و پروتی گل دوم را زد تا نور امید در دل رمی ها روشن بماند... ولی آیا رمی ها می توانند لیورپول را به سه گل بدون گشوده شدن دروازه شان شکست دهند؟ آیا معجزه نبرد با بارسلونا تکرار می شود؟ آیا رعد دوبار پیاپی یک درخت را به آتش خواهد کشید؟

پنج: آمریکایی های غیر فوتبالی

این نیمه نهایی پاسخ جانانه مالکان آمریکایی دو باشگاه به خرده گیران هم بود، تام ورنر در لیورپول و جیمز پالوتا در رم که خیلی ها به آنها انگ "غیر فوتبالی" می زدند. هر دوی آنها در بوستون مالک باشگاه های غیر فوتبالی هستند. ورنر مالک تیم بیس بال ردساکس است و پالوتا مالک تیم بسکتبال بوستون سلتیک، با این تفاوت که رمی ها به تبار ایتالیایی پالوتا می بالند.