ناپولی چگونه تورین را فتح کرد؟

به گزارش "ورزش سه"، «شما برای یک کودتا فقط 16 نفر لازم دارید» یکی از جمله‌های مورد علاقه او است تا جایی که گاتزتا دلو اسپورت به او لقب «چه‌گوارای فیلینه» داد. بعد از پیروزی حدود یک ماه قبل برابر جنوا، ساری گفت: «اگر دست من بود، به قصر می‌رفتم و قدرت را به دست می‌گرفتم.» قصر، برای او، آلیانتس تورین است و یکشنبه شب همین کار را کرد.
ناپولی نزدیک به یک دهه در تورین نبرده بود، آن موقع یوونتوس در المپیکو بازی می‌کرد که حالا نام استادیو گرانده تورینو رویش گذاشته شده. ناپولی در زمین خودش هم حریف یوونتوس نمی‌شد، برای همه سخت است، چیزی مثل عقده خودکم‌بینی برای ناپولی شکل گرفته بود.

ناپولی دو سال قبل به‌عنوان صدرنشین به تورین آمد و با یک گل شکست خورد. ماسیمیلیانو آلگری، سیمونه زازا که الان در والنسیا است را به زمین فرستاد و او گل پیروزی را زد. یک تیم بازیکن تعیین‌کننده روی نیمکت داشت و دیگری نه.
ساری از این جهت ضربه زیادی خورده بود اما برد یک بر صفر یکشنبه شب اثبات حقانیت او بود. ناپولی تقریبا همان تیمی است که در فوریه 2016 بازی کرد، 9 تا از بازیکنانی که آن شب باختند، در این بازی هم بودند. اگر فوزی غلام مصدوم نمی‌شد، تعداد 10 نفر بود و نفر یازدهم گونسالو ایگواین بود که حالا برای یووه بازی می‌کند.

ساری به جای اینکه با خریدن بازیکنان جدید تیم را پیشرفت دهد، بازیکنان را بهتر کرده، خیلی بهتر. ناپولی پخته شده و این از جنبه‌های متعدد قابل اندازه‌گیری است. یکی امتیازاتی است که از موقعیت باخت به دست آورده‌اند یعنی 28، این تیم به آسانی نمی‌ترسد. دیگری رکورد خارج از خانه‌شان است، ناپولی بیرون از خانه به اندازه سن پائولو خوب است، این تیم در 30 بازی در زمین رقبا شکست نخورده، آخرین آنها در تورین در سال 2016 بوده!

ناپولی شایسته پیروزی در تورین بود. یووه هرگز آرامش نداشت. بخشی از آن به خاطر مصدومیت جورجو کیلینی بعد از تنها 10 دقیقه بود. یووه بهترین مدافع و یکی از فرماندهان خود را از دست داد ضمن اینکه ماهیت این مصدومیت طوری بود که هیچ کس برای جانشینی‌اش آماده نبود. کیه‌لینی دندان‌هایش را از درد به هم فشار می‌داد و کمک می‌خواست اما فقط به خودش سختی می‌داد درست مثل تیمش. آلگری می‌توانست به جای کیه‌لینی، آندره‌آ بارتزالی یا دانیله روگانی را به بازی بفرستد اما در دقیقه 11 استفان لیشت اشتاینر مدافع راست را به بازی فرستاد و از بندیکت هوودس خواست جای کیلینی را پر کند. او که متخصص تغییر بازی از نیمکت است، یک تعویض و مهره خوب را از دست داد.

کارت زردها هم پیاپی می‌آمدند، مهدی بن‌عطیه، کوادوو آساموا و میرالم پیانیچ اخطار گرفته بودند و ریسک از دست دادن یک بازیکن نیز در تصمیم‌گیری‌ها روی مغز آلگری بود. انتقال از دفاع راست به قلب دفاع برای هوودس سخت بود و پیانیچ یک بار که مارک هامشیک شوت خطرناکی زد، از دست مدافع آلمانی عصبانی شد و آلگری هم جای بن‌عطیه و هوودس را عوض کرد.
ناپولی باید از برتری‌اش استفاده می‌کرد. ژرژینیو آزاد بود هر کاری می‌خواهد بکند و قابل پیش‌بینی بود که پائولو دیبالا بین دو نیمه بیرون کشیده شود، این آرژانتینی در بازی نبود. ایجاد مزاحمت برای ژرژینیو و بازیسازی ناپولی مفید بود اما برای ماندنش در زمین کافی نبود. مدافع عنوان قهرمانی حرفی برای گفتن نداشت و به جز یک برهه 15 دقیقه‌ای همراه با چند کرنر که به نظر می‌رسید می‌تواند از برتری فیزیکی‌اش استفاده کند، زیادی منفی بازی می‌کرد.

در کل بازی، یوونتوس یک شوت در چارچوب هم نداشت. آفرین به ناپولی و جان‌لوییجی بوفون و بن‌عطیه که بهترین‌های یوونتوس بودند. 21 کلین‌شیت در این فصل بیهوده نیست، با این وجود در تمام بازی احساس می‌شد ناپولی برابر خط دفاع متشکل از هوودس، لیشت اشتاینر و آساموا شانس گلزنی دارد.
این اتفاق در دقیقه 90 افتاد. مهاجمان ناپولی در اواخر بازی کم فروغ می‌شوند و برای همین اهمیت ضربات شروع مجدد بیشتر می‌شود. چهارشنبه برابر اودینزه، لورنزو تونلی و رائول آلبیول روی کرنر موفق به گلزنی شدند و این بار نوبت کالیدو کولیبالی یا K2 بود، مدافع میانی تیم ملی سنگال.

یوونتوس باخت اما با یک امتیاز اختلاف در صدر جدول است و مهم‌تر از آن تجربه و اعتماد به نفس حاصل از شش قهرمانی متوالی است اما کیلینی را حداقل برای مدتی در اختیار ندارند و بازی‌های سختی پیش رویشان است. هفته آینده در سن‌سیرو با اینتر بازی دارند و در بازی یکی مانده به آخر به پایتخت می‌روند برای بازی با رم درست چهار روز بعد از برگزاری فینال جام حذفی ایتالیا مقابل میلان.

برعکس ناپولی برنامه آسانی روی کاغذ دارد و برای همین هوادارانشان در این چهار بازی آخر دست به دعا هستند. بعد از بازی هفته بعد با فیورنتینا، دیگر سرازیری است، بنفش‌ها پشت سر هم باخته‌اند و خسته هستند چون مقابل لاتزیو و ساسولو نزدیک به تمام بازی 10 نفره بوده‌اند.

شنبه که می‌خواستند به تورین پرواز کنند، سه هزار هوادار به بدرقه‌شان آمدند و شعار می‌دادند: «قهرمان برگردید». ناپولی هنوز قهرمان نشده اما برای تیمی که چهارشنبه در مقطعی کوتاه 9 امتیاز از یوونتوس عقب بود، شاید در پایان فصل این اتفاق خارق‌العاده رخ دهد.

مترجم: سیدعلی بلندنظر