کری با چهار انگشت، ورد زبان سرخپوشان رم !

به گزارش 'ورزش سه"، رقابت های لیگ قهرمانان و لیگ اروپا، دو تورنمنت مطرح و پراهمیت قاره سبز در شب های گذشته مرحله یک چهارم نهایی خود را پشت سر گذاشتند؛ مرحله ای که به طور قطع دربرگیرنده جذاب ترین دیدارهای سال جدید میلادی در چارچوب خود بود. سه شنبه شب که چهار تیم حاضر در لیگ قهرمانان می خواستند دیدارهای برگشت خود را برگزار کنند، شاید با نگاهی خالی از تعصب تنها در دیدار تمام انگلیسی بریتانیا می شد تصور یک بازگشت فوق العاده و باشکوه را در ذهن پروراند. اگرچه پپ و پسران ثروتمندش در کوره آنفیلد ذوب شده بودند، اما هنوز قابل باور بود که تیم پراشتباه کلوپ درهای نیمه نهایی را به روی آنها باز کند. دیگر بازی آن شب به میزبانی پایتخت ایتالیا برگزار می شد. رمی ها باید از تیمی که در دور رفت با 4 گل شکستشان داده بود استقبال می کردند و به خیال همان ذهن های بی تعصب، احتمالا با شاخه های گل حضور فرمانده مسی و دیگر سربازان کاتالان در نیمه نهایی را تبریک می گفتند.

در زمین اما همیشه آنچه که مورد تصور افراد روی سکوها یا درون استودیو هاست، رخ نمی دهد. پپ با تیمش هرچند بازی خانگی مقابل لیورپول را خوب و طوفانی شروع کرد، نهایتا نتوانست به آنچه در سر شلوغش می گذشت دست یابد و برعکس، در کمتر از یک هفته به کلوپ باخت و دستی در جیبِ به ظاهر پر خود کرد و پنجمین سال متوالی با اروپا وداع کرد. کیلومترها آنطرف تر اما شاهزاده های رمی در حال به تعبیر رساندن رویایی بودند که بچه پولدارهای منچستر در سر داشتند؛ رویایی که انگار جنس اش با پول محقق شدنی نبود؛ ولی با احساس و عشق چرا. رم به غرورانگیزترین شکل ممکن جلوی بارسا قد علم کرد و با هزاران دلیل و فاکتور عقلی و غیر عقلی مچ قهرمان احتمالی اسپانیا را خواباند. سه شنبه شب زمانی بود که همان بازیکنانی که پیروزی بارسا در بازی رفت را باشکوه تر کرده بودند، در ورزشگاه المپیکو رم را از چاه درآوردند و آسمان خوشرنگ نیمه نهایی چمپیونزلیگ را به جالوروسی نشان دادند. در روزهای افول غول های میلان و پس از باخت های سنگین مقابل رئال و بارسا در دور رفت یک چهارم نهایی اروپا، پایتخت نشین زمین خورده ی سرزمین چکمه، غرور را به ایتالیا برگرداند. رم 3 گل به بارسلونا زد؛ کاری که رئال در این فصل و در خانه خودش حتی یک بار هم موفق به انجام آن نشده بود. تک گل ژکو در نوکمپ برای تکمیل تاریخسازی رمی ها کافی بود تا با شعر سه بیتی خود ژکو به همراه ده روسی و مانولاس، سهمیه نیمه نهایی به جای لئو مسی به شاهزاده های رم برسد.

48 ساعت از این اتفاق گذشت. قسمت سرخ رنگ پایتخت ایتالیا بعد از خداحافظی الکاپیتانو روزهایی به این سرحالی به خود ندیده بود. اشک شوق بر گونه طرفداران رم جاری بود و به گواه شاهدان، غوغایی عجیب و بسیار کم نظیر این قسمت از شهر را فرا گرفته بود. بخش دیگر شهر اما در دلهره فرو رفته بود. هیچ طرفداری از لاتزیو حتی فکر این را هم نمی کرد که رقیب دیرینه بتواند دست به چنین کار ناممکنی بزند. شاید آنها خوشحالترین مردم اروپا بودند وقتی ده روسی و مانولاس یک هفته قبل در هموار کردن راه صعود بارسا به نیمه نهایی لیگ قهرمانان در حال کمک به پیکه و سوارز بودند و اندوخته های تیم والورده را سنگین تر می کردند. آبی های شهر رم دلخوش به این بودند که رم به سادگی از لیگ قهرمانان حذف می شود و در سمت مقابل خودشان پس از پیروزی 4 بر 2 مطمئنی که مقابل سالزبورگ گرفته اند، پنجشنبه شب جشن صعود به نیمه نهایی لیگ اروپا را در خیابان های شهر برپا می کنند. از بامداد چهارشنبه اما این شادی مفرط نیمی از جای خود را به ناراحتی و دلهره داد. رم به جمع چهار تیم برتر قاره رسیده بود و لاتزیو فقط می توانست ماموریت خودش را درست انجام دهد تا اوضاع برای آبی ها از این بدتر نشود. تماشای کامبک نصفه و نیمه یوونتوس مقابل رئال هم این احتمالات منفی را در ذهن لاتزیویی ها شعله ور می کرد.

سرانجام شب موعود رسید. حالا نیمه آرام شهر قرمز بود و آنها منتظر اتفاقی ویژه بودند. پس از گذراندن یک هفته با نگرانی از رم و ناراحتی از لاتزیو، حالا 2 شب خوشحال از رم بودند و منتظر لغزش همشهری. نیمه اول گلی در بر نداشت و همان انتظارات را 45 دقیقه به تعویق انداخت. با این تفاوت که خیال لاتزیویی ها از صعود راحت تر شده بود. 10 دقیقه از نیمه دوم گذشته بود که مرد بی نظیر خط حمله لاتزیو گل اول تیمش را در اتریش به ثمر رساند؛ گلی که به نظر می رسید تیر آخر به پیکر بی جان سالزبورگ باشد. آنها حالا 5 بر 2 از آبی های ایتالیا عقب بودند؛ اما ادامه این شب چیزی جز کابوس برای سیمونه اینزاگی و طرفداران لاتزیو نداشت. یک دقیقه پس از گل ایموبیله، دابور کار را به تساوی کشاند. نقطه اوج این شب برای کل شهر رم، یک بازه تنها 5 دقیقه ای بود، نه بیشتر. از دقایق 72 تا 76 این بازی، این هواداران آ اس رم بودند که مانند شب بازی برگشت مقابل بارسا پایکوبی می کردند. حیدرا، چان هوانگ و لاینر، 3 ضربه متوالی به لاتزیو زدند و به یکباره از آسمان نیمه نهایی آنها را به گودال حذف پرتاب کردند. بازی با نتیجه 4 بر یک تمام شد و لاتزیو در مجموع با حساب 6 بر 5 مغلوب حریف کم نام و نشان خود شده بود.

در شهری مثل رم که دربی های وحشتناک و فوق العاده ای را به خود دیده و همیشه کری خوانی مردم هوادار رم و لاتزیو در آن رونق دارد، چند روزی است که سمت و سوی کری های خیابانی و فضای مجازی عوض شده است. شکست خارج از خانه چهار بر یک حالا در پایتخت ایتالیا دو معنای متفاوت دارد؛ برای قرمزها یادآور کامبک مقابل بارسای بزرگ و صعود به نیمه نهایی لیگ قهرمانان، و برای آبی ها یادآورنده حذف ناباورانه مقابل سالزبورگ و بازماندن از حضور در نیمه نهایی لیگ اروپا است. حالا در پایتخت کشوری که مردمانش شباهت بسیاری به ایرانی ها دارند و به شدت احساسی هستند، نمادی به شکل «4» از سوی هواداران یک تیم خطاب به گروه دیگر نشان داده می شود؛ اتفاقی که سالهاست بین دو تیم بزرگ و پرطرفدار ایران هم رواج دارد و آغاز و پایان هر کری خوانی به شمار می رود. کری های عددی دیگر در رم هم مثل تهران رایج شده اند با این تفاوت که آنجا قرمزها برای آبی ها با عدد 4 کری می خوانند والبته هنوز خبری از کری خوانی با عدد 6 نیست!

هرچند رم در طول تاریخ تیم قوی تری از لاتزیو بوده، اما در برهه زمانی فعلی این شهر با شدت بیشتری رنگ سرخ را در جوش و خروش و شادمانی می بیند. پس از اینکه قرعه نیمه نهایی شاگردان دی فرانچسکو مشخص شد و آنها دریافتند که با فرار از چنگ رئال و بایرن باید به مصاف لیورپول بروند، قطعا حس ادامه این رویا در آنها خیلی بیشتر از پیش شده و طرفداران آبی پوش لاتزیو باید برای ادامه دار نشدن کابوس اروپایی این فصلشان دست به دامن تیم عجیب و شگفت انگیز یورگن کلوپ باشند.