آنالیز؛ یک ، دو‌، سه؛ دروازه پرسپولیس!

به گزارش "ورزش سه"، در شبی که پرسپولیس همانند بازی نیمه‌نهایی فصل پیش مقابل الهلال در فاز دفاعی پراشتباه ظاهر شد، این تیم سه گل از السد دریافت کرد تا مشخص شود هنوز مشکل اساسی قرمزها و چه بسا همه تیم‌های ایرانی در آسیا پابرجاست و هر از چندگاهی خود را در بازی‌های مهم نشان می‌دهد. مشکلی به نام سازمان دفاعی که خود را در بازی‌های مهم نشان می‌دهد. ضعف سبک دفاع کردن تیم‌های ایرانی در لیگ که بیشتر مبتنی بر بازی فیزیکی با تعداد نفرات زیاد است خود را در بازی‌های لیگ قهرمانان نشان می‌دهد.

وقتی پرسپولیس در مقابل الهلال چهار گل دریافت کرد، بسیاری به برانکو خرده گرفتند که چرا با یک هافبک دفاعی به مصاف تیم تا بن دندان مسلح الهلال رفته و حالا که این تیم با دو هافبک دفاعی باز هم سه بار دروازه‌اش را در مقابل السد باز شده دیده، باز هم برخی به بازی پرسپولیس با دو هافبک دفاعی و نداشتن بازیساز انتقاد می‌کنند؛ اما مشکل نه در تعداد هافبک‌های دفاعی بلکه در نوع بازی پرسپولیس در فاز دفاعی و دادن فضای زیاد به حریفان آسیایی است. هافبک‌های پرسپولیس در مقابل بازی تک‌ضرب هافبک‌های حریف خیلی راحت از بازی محو شده و یا کم‌اثر می‌شوند. تیم‌های مقابل پرسپولیس راحت می‌توانند ضدحمله‌های خطرناک خلق کنند. حتی نسف‌قارشی نیز در آزادی توانست روی یکی دو حمله سریع دفاع پرسپولیس را باز کند. در بازی‌هایی در سطح لیگ قهرمانان تنها تراکم در یک سوم دفاعی منجر به جلوگیری از گل خوردن نمی‌شود؛ بلکه پوشش دادن صحیح فضاها و بازیخوانی صحیح از سوی بازیکنان خط دفاعی اهمیت زیادی دارد. گل‌های دوم و سوم السد بیانگر ضعف سازمان دفاعی پرسپولیس در پوشش فضاهای خالی است. بازیکنان دفاعی پرسپولیس در هنگام دفاع، بیشتر چشم به توپ و بازیکن صاحب توپ دارند تا فضاهای خالی. روی گل سوم السد، رفتن تمامی بازیکنان دفاعی به محوطه شش قدم باعث خالی ماندن فضای کافی برای گلزنی السد شد.

در فاز هجومی هافبک‌های پرسپولیس برخلاف هافبک‌های السد تا توانستند ضربات اضافی به توپ زدند. احمدزاده و امیری به عنوان دو هافبک هجومی پرسپولیس در اکثر نبردها و کورس‌های یک به یک نتوانستند موثر ظاهر شده و اغلب یا توپ را لو دادند یا مجبور به دادن پاس‌های عرضی یا رو به عقب شدند. خلاقیت، عنصر گمشده پرسپولیس در فاز هجومی است که از ابتدای این فصل گریبان پرسپولیس را گرفته است. قبلا طارمی و تا حدودی رفیعی وزن خلاقیت را در فاز هجومی برای پرسپولیس بالا می‌بردند؛ اما در این فصل پرسپولیس انگار با زور و زحمت توپ را به محوطه جریمه حریف می‌رساند.  پرسپولیس در مقابل السد به جای استفاده از پاس‌های سریع و تک‌ضرب سعی داشت با حرکت پا به توپ امیری و احمدزاده توپ را به محوطه جریمه حریف برساند و این تفاوت اساسی السد و پرسپولیس در فاز هجومی بود. تنها در یک صحنه پرسپولیس با سه پاس تک‌ضرب در سمت چپ موفق شد توسط امیری به محوطه جریمه السد برسد. دو هافبک دفاعی پرسپولیس توان بازیسازی چندانی ندارند و به همین دلیل این وظیفه به عهده دو هافبکی گذاشته شده که بیشتر متمایل به بازی در کناره‌ها هستند و این موضوع توان بازیسازی در میانه میدان را از پرسپولیس گرفته است.

ویژگی پرسپولیس برانکو در دو فصل اخیر این بوده که هیچگاه وارد بحران نشده و خیلی زود پس از هر باخت به مدار برد بازگشته است. پرسپولیس هنوز هم توان صدرنشینی در گروه خود را دارد و با توجه به سابقه برانکو می‌توان انتظار داشت که این تیم این باخت را فراموش کند؛ اما مشکلات دفاعی این تیم در آسیا همچنان پابرجاست. مشخص نیست که با این باخت آیا برانکو در ترکیب و سیستم بازی تیمش تغییراتی به وجود خواهد آورد یا نه اما به نظر می‌رسد برای قهرمانی در آسیا پرسپولیس نیاز به تغییراتی هرچند جزیی در ترکیب بازیکنان و تاکتیک تیمش داشته باشد.

 حجت شفیعی