یادداشت : مکافات پدیده‌بودن!
پدیده نیم فصل اول لیگ برتر هفدهم را با 24 امتیاز به پایان رساند. اما حالا و پس از گذشت 7 هفته از نیم فصل دوم، جلوی اسم آنها عدد 23 به عنوان امتیاز دیده می شود! اتفاقی نادر که البته در فوتبال ایران تازه نیست.
به گزارش "ورزش سه" ، نتایج بازی های اخیر پدیده به هیچ عنوان شباهتی با آنچه در نیم فصل اول توسط این تیم رقم خورد ندارد. شرایط روحی شاگردان مهاجری پس از کسر شش امتیاز و البته جدایی هافبک ملی پوش و تاثیرگذارش هنوز به روزهای خوش ابتدای فصل برنگشته و انگار قرار هم نیست به این زودی ها برگردد.
پدیده ای ها البته آنجا که نباید به عقب بازگشته اند. آنها حالا شبیه همان تیمی شده اند که در فصول گذشته به بودن در رده های میانی جدول دلخوش بودند در حالی که چنین عقب گردی برای تیمی که نه تنها هر امتیازش، بلکه حضور در سطح اول فوتبال کشور را با چنگ و دندان به دست آورده چیزی شبیه فاجعه است. اما چه می شود کرد که این فاجعه رخ داده تا تیمی که می خواست و می رفت برای اولین بار استان خراسان را صاحب سهیمه آسیایی کند، بخاطر سهل انگاری مدیران سابق و کسر 6 امتیاز، در شرایط بحرانی قرار گیرد تا جایی که برخلاف نیم فصل نخست رویایی که با برتری بر استقلال و سپاهان و تراکتورسازی همراه بود، پدیده این روزها نیم فصل دوم فاجعه باری را پشت سر می گذارد و احتمالاً آرزوی پایان هرچه زودتر لیگ را دارد.
شاید سرنوشت پدیده به دست و پنجه نرم کردن با فاجعه عادت کرده باشد. تیمی کاملاً خصوصی که با وجود مشکلات فراوان شرکت سرمایه گذارش سرپا ماند تا نفس تیمداری خصوصی همین قدر بی رمق، اما پابرجا باقی بماند. تیمی که به هیچ وزرات خانه، ارگان یا کارخانه دولتی وابستگی ندارد و در واقع از معدود باشگاه های فوتبال ایرانی است که به طور اصولی حتی در رده های پایه اداره می شود.
وقتی به مشکلات پیش پا افتاده این تیم لیگ برتری دقت کنید خواهید فهمید آنها صرفاً از نبود حمایت ضربه می خورند. تیمی که بین ورزشگاه ثامن و امام رضا پاس کاری می شود به طوری که در عرض یک هفته چندین بار محل مسابقه اش تغییر می کند، اجازه تمرین در زمینی که در آن میزبان است ندارد، درآمدهایش به جایی غیر از جیب باشگاه می رود، اجازه خرج کردن ندارد و اگر هم چنین اجازه ای پیدا کند باید برای آن چند برابر معمول وقت صرف کند، محمد تقوی را به راحتی از دست می دهد و یک نیم فصل زمان می برد تا بتواند جایگزیی برایش بیاورد، در حالی که همه تیم ها در نیم فصل دوم در پی جذب بازیکن و بهبود نقاط ضعفشان می روند بهترین مهره خط میانی اش را از دست می دهد، شش امتیاز را به باد می دهد بدون آنکه حتی یک نفر مواخذه شود و ... خودتان را جای مهاجری و شاگردانش بگذارید. آیا با این وضع، انرژی و انگیزه ای برای رسیدن به موفقیت باقی می ماند؟
کسی چه می‌داند، شاید اگر کسی در ایران دلش برای فوتبال خصوصی می‌سوخت و فیفا را از مکافات‌هایی که پدیده در تیمداری با آنها دست به گریبان است آگاه می‌کرد، فدراسیون جهانی فوتبال به جای کسر شش امتیاز، چند امتیاز هم به تیمی که حضورش لیگ‌برتر را به سمت حرفه‌ای شدن می‌برد هدیه می داد و نشان مقاومت در حفظ تیم را بر سینه کریمویی مدیرعاملی که مورد بی‌مهری حمایتی مدیران جدید شرکت پدیده در تیمداری قرار گرفته می‌دوخت!
مهدی بشکنی
