علی حسینی: از ناراحتی بهداد، خوشحالی مدال خودم یادم رفت

به گزارش "ورزش سه"، بازگشت سعید علی حسینی در آستانه ۳۰ سالگی تقریبا یک اتفاق غیرممکن بود که با تلاش و غیرت این وزنه بردار اردبیلی ممکن شد. او که به دلیل محرومیت ۸ سال از وزنه برداری دور شده بود و کسی فکرش را نمی کرد که بازگشتی برای او در کار باشد، در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ توانست روی سکوی دوم قرار بگیرد.

با اینکه علی حسینی در رده جوانان تجربه سکوی جهانی را داشت؛ اما برای اولین بار بود که او در رده بزرگسالان روی سکو می رود. می توانستیم از چهره سعید احساسش رو به راحتی درک کنیم؛ او بغض کرده بود و حالا به موفقیت های بیشتر در‌ آینده فکر می کرد. 

در ادامه مشروح صحبت های سعید علی حسینی را در گفت و گو با خبرنگار "ورزش سه" می خوانید. 

رفقای خارجی من مربی شده بودند!

بعد از ۸ سال در مسابقات جهانی حاضر شده بودم و خیلی از وزنه بردارانی که هم نسل من بودند، الان مربی هستند. آنها که مرا دیدند و شناختند، از اینکه بعد از یک محرومیت طولانی مدت برگشته بودم، تعجب کردند. مثلا مربی لتونی و ازبکستان جزو همدوره های من بودند. آنها بعد از گرفتن مدال به من تبریک گفتند. 

مصدومیت زانو ذهنم را خراب کرد

همه چیز برای من خوب پیش می رفت؛ تا اینکه در رکوردگیری بابلسر زانوی من دچار التهاب شد. این اتفاق ذهن مرا خراب کرد و باعث شد چند هفته قبل از مسابقات جهانی تمرین سنگین نکنم. حتی در آمریکا هم به خودم فشار نیاوردم و گفتم تنها یک روز به زانوی مصدومم فشار می آورم که روز مسابقه است. 

می توانستم خیلی بالاتر از ۲۰۳ کیلوگرم بزنم

قطعا بعد از ۸ سال دوری برای رفتن دوباره روی تخته جهانی استرس داشتم. با این حال آن مصدومیتی که گفتم، اذیتم می کرد. اگر حرکت اول و دوم من که ۲۰۳ کیلوگرم را روی زمین انداختم، نگاه کنید، می بینید که پاهایم تکان نمی خورد. خارج شدن بدنم از فرم ایده آل باعث شد رکوردهایم پایین بیاید وگرنه خیلی بالاتر از این وزنه ها را در تمرینات زده بودم. خدا را شکر که بار سوم توانستم ۲۰۳ را بزنم و در جدول بمانم. 

در دوضرب کمتر ریسک کردم

وقتی آن اتفاقات در یکضرب برایم رخ داد و ۲ حرکت را از دست دادم، در دوضرب سعی کردم کمتر ریسک کنم. به خاطر همین با ۲۳۶ کیلوگرم شروع کردم و شرایط خیلی بهتر شد. اولین حرکت برای هر وزنه بردار سخت است و دیدید که بهداد هم نتوانست ۲۴۲ را برای اولین حرکت خود بالای سر ببرد و رد شد. 

من و بهداد برای طلا رفته بودیم

باور کنید من و بهداد سلیمی برای مدال طلا تمرین کردیم و به مسابقات رفتیم. شخصا اگر این مصدومیت برایم به وجود نمی آمد و سیر صعودی ام را در تمرینات ادامه می دادم، می توانستم مدال طلا هم بگیرم. در مجموع این مدال نقره هم بعد از ۸ سال دوری برای من مثبت بود. خدا را شکر می کنم و به راهم ادامه خواهم داد.

گرجستان، تالاخادزه را نماد کشورش می کند

باید قبول کنیم که تالاخادزه وزنه بردار خوبی است و کیفیت بالایی دارد. البته دلیلش هم مشخص است؛ اینکه گرجستان به او نگاه ویژه تری دارد. می خواهند این وزنه بردار را به عنوان نماد کشورشان معرفی کنند. بالاخره یک ورزشکار باکیفیت پیدا کردند و روی او کار می کنند. کسب عنوان قویترین مرد جهان هم ارزش بسیار بالایی دارد. 

چرا باید ۳ هفته درگیر مصدومیت باشم؟

شاید خیلی ها نمی دانند؛ اما من و بهداد سلیمی هم در تمرینات به رکوردهای خوبی رسیدیم. من در ۲۰ سالگی ۲۱۵ کیلوگرم در یکضرب و ۲۶۰ کیلوگرم در دوضرب زدم. با این حال امکاناتی که در اختیار وزنه برداران خارجی است، با ما متفاوت است. اگر ماساژور و فیزیوتراپ خوب داشته باشیم، چرا باید من ۳ هفته درگیر مصدومیت زانویم باشم؟ وقتی بهداد قبل از المپیک دچار مصدومیت شد، همه بسیج شدند تا او موفق شود. بهداد هم با شکستن رکورد یکضرب جهان پاسخ زحمات آنها را داد. با این حال به نظرم همیشه باید همینطور  باشد، نه فقط در موارد خاص. 

سطح رقابت فوق سنگین بسیار بالا بود

با اینکه برخی می گفتند با محرومیت چند کشور سطح مسابقات پایین آمده؛ اما سطح رقابت های دسته فوق سنگین بسیار بالا بود. در حرکت دوضرب مسابقات المپیک کسی از ۲۴۰ کیلوگرم بالاتر نیامد؛ اما در آمریکا وزنه برداران دیگر هم تا بالای ۲۵۰ کیلوگرم وزنه زدند. حتی اگر وزنه برداران برزیل و ازبکستانی می توانستند در دوضرب حرکت آخر خود را موفق بزنند، من اصلا روی سکو نمی رفتم. 

از ناراحتی بهداد، یادم رفت خوشحالی کنم

متاسفانه اتفاقاتی برای بهداد سلیمی رخ داد که ناراحت کننده بود. هیات ژوری دستش باز است و می تواند رای را برگرداند. در وزنه برداری هم شرایط اینگونه است و بعد از رد شدن حرکت اول بهداد، روی او فشار روانی ایجاد شد. بهداد برای بهترین مدال آمده بود؛ اما داوران طوری تصمیم گرفتند که او به حقش نرسید. بعد از این اتفاق آنقدر جو احساسی و ناراحت کننده ای در پشت صحنه پیش آمد که من یادم رفت به خاطر مدال خودم خوشحالی کنم و ناراحت بهداد بودم. 

امیدوارم سلیمی منصرف شود

من از همان بعد از مسابقه تا وقتی که به تهران رسیدیم، کنار بهداد سلیمی بودم؛ اما سعی کردیم دیگر درباره وزنه برداری صحبت نکنیم. او ناراحت بود و من نمی خواستم بیشتر از این ناراحت شود. درباره خداحافظی اش اصلا صحبتی نکردم، اگرچه رییس فدراسیون و کادرفنی با او صحبت کردند. امیدوارم که سلیمی از تصمیمش منصرف شود، چون حرفه ای است و می تواند بازهم موفقیت هایی به دست آورد. 

هدف بزرگم مدال المپیک است

به امید خدا می خواهم تا المپیک ۲۰۲۰ به وزنه برداری حرفه ای ادامه دهم. اگر مشکلی پیش نیاید و بتوانم آمادگی ام را حفظ کنم، هدف بزرگم رفتن روی سکوی المپیک است. فعلا باید کمی استراحت کنم و بعد از آن ببینیم که برنامه های تیم ملی برای سال آینده چیست.

باید به وزنه برداری نگاه ویژه ای شود

قبل از اعزام که وزیر ورزش در اردوی تیم ملی حاضر شده بود، با او صحبت کردیم و گفتیم که این تیم چقدر توانایی دارد. ما برای اولین بار قهرمان جهان شدیم و نیاز به توجه ویژه ای داریم که باید به وزنه برداری شود. برای بازی های آسیایی سال آینده علاوه بر قهرمان هایی مثل بهداد سلیمی، کیانوش رستمی و سهراب مرادی، نفرات دیگری مثل من، ایوب موسوی و علی هاشمی می توانیم افتخارآفرینی کنیم. باید بودجه لازم برای فدراسیون در نظر گرفته شود و فدراسیون هم مدیریت بهتری داشته باشد.