مائوریتزیو ساری: از مربیگری پاره‌وقت تا قله فوتبال ایتالیا

به گزارش "ورزش سه"، بعد از آنکه قرعه‌کشی مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا منچسترسیتی و ناپولی را کنار هم قرار داد، خیلی‌ها به این موضوع اشاره کردند که این بازی، دو مربی که تیم‌هایشان زیباترین فوتبال اروپا را ارائه می‌کنند، برابر هم قرار می‌دهد. شباهت این دو مربی اما فراتر از اینهاست. پپ گواردیولا و مائوریتزیو ساری هر دو باید با برچسب «نابغه»‌ای که به آنها زده شده، بسازند و روح‌های شکنجه شده‌ای هستند که به نظر می‌رسد در طول بازی‌ها در کنار زمین از نظر فیزیکی در عذابند. بیش از این اما وجه اشتراکی وجود ندارد. در ۴۰ سالگی گواردیولا به‌عنوان یک مربی به اسطوره بارسلونا تبدیل شد چون سه‌گانه را برده بود.

ساری اما آن موقع یک کارمند سیگاری بانک بود، کاری که از ۲۱ سالگی انجامش داده بود: رد و بدل کردن ارزهای خارجی به صورت تمام وقت؛ اما او بعد از ساعت کاری‌اش، عصرها تیم‌های آماتوری را در منطقه توسکانی در لیگ‌های دسته ششم و هشتم فوتبال ایتالیا تمرین می‌داد.

خیلی از مربیان درباره اینکه چگونه آنها راه سختی را از پایین‌ترین سطوح پیمودند، صحبت می‌کنند. ساری اما واقعاً اینگونه بوده و دوران مربیگری‌اش را در حالی که کار تمام وقتش در طول روز یک حرفه کاملاً نامرتبط با فوتبال بود را آغاز کرد. به هر حال زندگی او هم خرج‌ داشت و حقوقی که تیم‌های آماتور می‌‌خواستند به او بدهند کفاف مخارجش را نمی‌داد، البته اگر اصلاً حقوقی به او پرداخت می‌شد. شکی نیست که این یک اتفاق تصادفی است؛ اما زمانی که او بالاخره کار بانک را رها کرد تمام تمرکزش را روی فوتبال قرار داد، بعد از صعودهای متوالی، هدایت یک تیم آماتور به نام سانسووینو را در دسته چهارم فوتبال ایتالیا بر عهده گرفت. آن اتفاق سال ۲۰۰۳ رخ داد و اگرچه اوج‌گیری او از آن زمان مستقیم نبوده است – قبل از پیوستن به ناپولی در سال ۲۰۱۵ در ۱۲ سال ۱۰ تیم عوض کرد – امروز تیم او با آماری بی‌عیب و نقص در یکی از ۵ لیگ بزرگ اروپا بازی می‌کند: هشت پیروزی در هشت بازی سری A که آخرین آن برد یک بر صفر در خانه رم بوده است.

این اما فقط بخشی از داستان است. ترکیب اصلی احتمالی ناپولی برابر سیتی در حدود ۷۰ میلیون پوند قیمت دارد یعنی حتی کمتر از ۷۵ میلیون پوندی که آنها سال گذشته از فروش گونسالو ایگواین به یوونتوس گرفتند. علاوه بر این تمام این بازیکنان در سه فصل اخیر در ناپولی بوده‌اند که اکثر آنها در زمان مربیگری رافا بنیتس به این تیم رفتند. به عبارت دیگر تیمی که الان ساری دارد تیمی نبوده که مهره‌هایش را خودش دستچین کرده باشد. او اما با تمرینات روزمره‌اش با این بازیکنان، آنها را ارتقا داد. دریس مرتنس یکی از آنهاست. این مهاجم بلژیکی سریع بود؛ اما در ایفای نقش به‌عنوان یک بال عملکرد درخشانی نداشت. از ابتدای سال گذشته، زمانی که او به‌عنوان مهاجم بازی کرده است در ۶۰ بازی باشگاهی‌اش ۴۳ گل زده است. لورنزو اینسینیه هم به یک مهره ثابت در ترکیب ناپولی و تیم ملی ایتالیا تبدیل شده است. جورجینیو، فائوزی غلام و کالیدو کولیبالی هم استعدادهایشان در دوره مربیگری ساری شکوفا شده است. ساری از ناپولی تیمی ساخته است که در آن هماهنگی و درک متقابل میان بازیکنانش موج می‌زند، چیزی که فقط با تمرینات مکرر رخ می‌دهد و مستلزم داشتن یک مربی خاص است که بداند چطور باید بهترین بازی را از بازیکنانش بگیرد. ساری اما هنوز خودش را لایق برچسب قهرمان نمی‌داند و ترجیح می‌دهد آن را تقدیم پدربزرگ فقیدش کند. او ژانویه ۵۹ ساله می‌شود و اینکه شاید اینقدر طول کشید که او به بالاترین سطح از فوتبال اروپا برسد، یکی از اتفاقات تأسف‌‌آمیز جامعه فوتبال باشد و نشانه‌ای از رویکرد اشتباه باشگاه‌ها در ارزیابی سطح مربیان تازه‌کار، کسانی که ساری می‌‌گوید در دسته‌های پایین تعدادشان زیاد است.

منبع: ایران ورزشی