کد خبر : 1458389 | 11 شهریور 1396 ساعت 11:04 | 76.9K بازدید | 0 دیدگاه

راز پرواز دائمی آلمان چیست ؟ 

مانشافت، شعله ابدی فوتبال جهان

حمید رضا صدر به بهانه پیروزی آلمان در زمین جمهوری چک به کالبدشکافی راز و رمز توفیق دائمی ژرمن ها پرداخته...

مانشافت، شعله ابدی فوتبال جهان 

به گزارش "ورزش سه"، حمید رضا صدر به بهانه پیروزی آلمان در زمین جمهوری چک به کالبدشکافی راز و رمز توفیق دائمی ژرمن ها پرداخته...  

 

هفت از هفت. هفت بازی، هفت پیروزی. آنها بی شکست به سوی مسکو رفته اند، با اقتدار، بسان همیشه. چک های جنگجو در پراگ جان کندند آنها را پایین بکشند و نتوانستند، چرا و چگونه؟


وقتی ولادیمیر داریدار دوازده دقیقه به پایان دروازه آندرتراشتگن را گشود و پاسخ گل زودهنگام تیمو ورنر را داد به نظر می رسید نوار پیروزی آلمان پاره شده. ژرمن ها در نیمه دوم برخلاف سنت شان بارها توپ را از دست داده بودند و دقایق هم به سرعت باد سپری می شدند، ولی آلمان، آلمان بود و سنت دیرینه ترش را به رخ کشید. ذهنیت پیروز شدن را. جنگیدن تا آخرین گام را. تغییر نتیجه در واپسین لحظات را... بنابراین تونی کروس دو دقیقه به پایان توپ را راهی محوطه جریمه چک ها کرد. توپ را فرستاد در آستانه دروازه... و چه کسی به پرواز درآمد تا با سر آن ضربه توفنده را به توپ بکوبد؟ مت هاملز مدافع میانی ژرمن ها. هاملز به پیش تاخته دروازه را گشود تا مردان یواخیم لو 2-1 پیروز شوند. تا ژرمن ها با دوازده امتیاز بیشتر از جمهوری چک و هفت امتیاز بیشتر از ایرلند شمالی دسترسی ناپذیر باقی بمانند، مثل همیشه.


ترکیب آلمان بازتابنده جاری شدن خون تازه به رگ های ژرمن ها بود. آمیزه تجربه و جوانی: تراشتگن، هکتور، گینتر، هاملز، کروس، استیندل، اوزیل، ورنر، مولر، کیمیچ و برانت. گل اول را تیمو ورنر بیست و یک ساله زد و گل دوم را مت هاملز بیست و هشت ساله. ماتیاس گینتر بیست و سه ساله بود و تونی کروس بیست و هفت ساله. جاشوا کیمیچ بیست و دو ساله بود و مسعود اوزیل بیست و هشت ساله...

 

1238909


میان آنها تیمو ورنر بازتابنده چشمه جوشان فوتبال آلمان بود. بهترین گلزن آلمانی بوندسلیگا در فصل سپری شده با بیست و یک گل پشت سر اوبامیانگ گابنی، لوادنوفسکی لهستانی و مادسته فرانسوی. مهاجمی متعلق به لایپزیگ و نه بایرن و دورتموند. ورنر که سال 2013 در هفده سالگی اش جوان ترین بازیکن تاریخ بوندسلیگا شد که دو گل در یک بازی بوندسلیگا - برابر فرایبورگ - زد. که کمی بعد شد جوان ترین بازیکنی که در هجده سالگی با پیراهن اشتوتگارت رکورد پنجاه بازی در بوندسلیگا را برجای گذاشت، سپس عنوان جوان ترین بازیکنی که در بیست سالگی با پیراهن لایپزیگ رکورد صد بازی در بوندسلیگا را زده ثبت کرد. او بود که لاپیزیگ کوچک و گمنام را راهی لیگ قهرمانان کرد... و سرانجام او بود که برابر جمهوری چک سریع ترین گل آلمان از 2013 را زد.


چهارده بازیکن معرفی شده توسط یواخیم لو برای دو بازی ملی به تیم های بوندسلیگا تعلق داشتند. طی فصل سپری شده 470 بازیکن در بوندسلیگا به میدان رفتند که 221 نفرشان آلمانی بودند، 47 درصدشان. در حالی که در انگلیس 70 درصد بازیکنان لیگ برتر را خارجی ها تشکیل می دهند. بوندسلیگا شده قلمرو شکوفای جوانان آلمانی. نیکلاس سوله، مکس مه یر و ماکسیمیلیان آرنولد پیش از بیست یک سالگی شان بیش از صد بار در رقابت های بوندسلیگا به میدان رفته اند. لورکوزن در فصل سپری شده کای هاورتز هفده ساله را معرفی کرد و شالکه تیلو کهلر بیست ساله را. رقابت برای ورود به تیم ملی آلمان فشرده شده و به قول چارلز داورین "فقط قوی ترین در نبرد بقا زنده می مانند". در حالی که انگلیسی ها نمی دانند چه دروازه بانی را جای جو هارت روانه میدان کنند، یواخیم لو توانسته با آرامش مانوئل نوئر را کنار گذاشته و به تراشتگن، تراپ، آدلر و وایدنفلر روی آورد. در عین حال دیگر نمی توان فوتبال آلمان را با قدرت جسمی تعریف کرد. اگر روزگاری بازی کیمیچ 176 سانتی متری و مه یر 173 سانتی متری در تیم ملی آلمان خواب و خیال بود، حالا حفظ توپ ماهرانه ژرمن ها راه و رسم اسپانیایی ها و تیکی تاکا را تداعی می کند.

 

1238908


جوان های آلمانی در استادیوم های لبالب از تماشاگر به میدان رفته و آبدیده شده اند. متوسط تعداد تماشاگر در هر دیدار بوندسلیگا در فصل سپری شده 40693 نفر بوده، بیشتر از هر لیگی در اروپا، دو برابر دیدارهای سری آ. احتمالا عجیب به نظر می رسد ولی متوسط تعداد تماشاگر برای بازی های دورتموند 79653 نفر بوده. بیشتر از بارسلونا با 77944 و رئال مادرید با 69170 تماشاگر. شاید باورکردنی نباشد ولی متوسط تعداد تماشاگر دیدارهای شالکه با 60703 نفر از آرسنال، منچستر سیتی و لیورپول هم بیشتر بوده و متوسط تعداد تماشاگر دیدارهای کلن و اینتراخت فرانکفورت افزون تر از اینتر، پاری سن ژرمن و چلسی.

 

شور فوتبال در آلمان فقط در راهی شدن به میدان نبوده. ژرمن ها 34970 مربی ثبت نام کرده دارند، انگلیس فقط 2769 مربی عضو اتحادیه دارد. در چنین قابی یواخیم لو اولین مربی ملی شده که رکورد صد پیروزی ملی را ثبت کرده. از جام جهانی 2006 و رفتن یورگن کلینزمن یازده سال سپری شده و کشتی تیم ملی آلمان با او جلو رفته و جلوتر، با این وصف درخشش برآمده از تار و پود فوتبال ملی آلمان چنان بوده که اهمیت آن چه یواخیم لو انجام داده را بدیهی قلمداد کرده.

 

حمیدرضا صدر

 

 

 

از همین نویسنده بخوانید:

 

 

ایتالیا2017: پسران جوانِ ونتورای کهنسال 

 

نه، این بار کسی برای ونگر دل نسوزاند

 

به یاد شکوه از دست رفته یک امپراتوری

 

رازگشایی معمای ویمبلی: تاتنهام- چلسی

 

ویژه از جزیره: من خسه هستم و تو ونگر

 

جام برای آسنسیو، چاقو برای والورده 

 

سرقت از رستوران ایتالیایی در لندن

 

آیا بارسلونا در حال فروپاشی است؟

 

چلسی و کونته: وحشت از سرنوشت آنچلوتی

 

نیمار - پاریس؛ عملیات گنگستری 2017

 

 نیمار: بی وفایی و پول پرستی یا فرار از سایه مسی؟ 

 

 چهل سالگی دیدار ایران - آرژانتین؛ جشنواره رئال 

 

گرت بیل: پسر سرگردان برنابئو

 

جنون خرید در فوتبال اروپا: خرج کن و فقط خرج!

 

مورینیو و یونایتد: فصل دوم، فصل پرواز؟

 

چلسی و دیگو کاستا: جنگ با خروس جنگی 

 

انتقال جنجالی بونوچی: چرا سرباز کهنه کار یووه راهی میلان شد؟

 

 خامس رودریگز: وداع طولانی و تلخ از نوع مادریدی

 

جان تری در آستون ویلا: نه نمی تونی از روی سایه‌ات بپری

 

 طناب داری که آرام و بی صدا بافته شد

 

پوچتینو در لبه تاریخ و رویا

 

تابستان از نوع آرسنالی؛ بهترین‌ها را از دست بده

 

سایه و روشن های یک انتقال جنجالی

 

بازگشت رونالدو به منچستر‌یونایتد: هفت پرسش

 

نگاه انتقادی اکونومیست به صعود ایران!

 

کی‌روش: از منچستر تا تهران برخلاف مسیر آب

 

وقتی عروسی به کوچه ایران رسید 

 

روزی که بلیت جام جهانی مهر باطل خورد

 

از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین

 

زیدان - آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر

 

توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد

 

فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

 

گاسکویین 50 ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا

 

آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!

 

سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو

 

زیدان ماند و انریکه رفت

 

جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه

 

چلسی 2017: دویدن دنبال باد

 

شبی در آمستردام برخلاف جریان آب

 

وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید

 

بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352

 

کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد 

 

مسی: خرمن آتش در میعاد

 

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

 

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

 

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

 

یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

 

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

 

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

 

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

 

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

 

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

 

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

 

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

 

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

 

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

 

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

 

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

 

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

 

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

 

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

دیدگاه‌ها