کی‌روش: نیمار، مسی و رونالدو؟ هر سه را می‌خواهم

به گزارش "ورزش سه"، کارلوس کی‌روش در منطقه نامپولا در موزامبیک به دنیا آمد. او که فرزند یک فوتبالیست بود، راهی به جز فوتبال برای آینده اش متصور نمی‌شد و فوتبال بازی کردن، تنها تفریح بچه های منطقه ای بود که او در آن زندگی می‌کرد. کی روش در این رابطه می‌گوید:" ژنتیک و محیط باعث شد من وارد فوتبال شوم."

داستان فوتبال سرمربی پرتغالی، از دروازه بانی در آفریقا شروع می‌شود و با ایستادن کنار زمین، یاد گرفتن و درس دادن این ورزش ادامه می‌یابد. او که در بین دوستان کودکی اش بیش از همه فوتبال را می‌شناخت و عاشقش بود، حالا به عنوان یکی از بهترین مربیان دنیا شناخته می‌شود، مثل مورینیو، فرناندو سانتوس و لئوناردو ژاردیم او چیزی از کسی یاد نگرفته است.او سالها به عنوان دستیار فرگوسن در منچستریونایتد بود و در این رابطه می‌گوید:" طولانی ترین رابطه کاری را با فرگوسن داشتم که در نهایت به یک دوستی ختم شد."

کی‌روش که از طرفداران فوتبال برزیل و تیته، سرمربی آن است، حالا با ایران چالشی مهم پیش رو دارد. او با این تیم به جام جهانی صعود کرده و انتظارات از او بسیار بالاست.

-مربیان پرتغالی روزهای خوبی را پشت سر می‌گذارند. شما با تیم ملی ایران به جام جهانی 2018 رسیده اید. فرناندو سانتوس با پرتغال به قهرمانی اروپا رسید. لئوناردو ژاردیم قهرمان فرانسه است و ژوزه مورینیو لیگ اروپا را کسب کرده است. چه چیزی این لحظه تاریخی را تعریف می‌کند؟

به نظرم  این موفقیت ترکیب دو فاکتور است: استفاده از موقعیت ها با خبرگی و صلاحیت. فرصت به وجود آمده به علت موفقیت است، موفقیت تیم ملی پرتغال و بازیکنان تیم ملی. با این تصوری که از خود ساخته ایم، موقعیت‌هایی ایجاد می‌کنیم و توجهات را به مربیانمان جلب می‌کنیم که در نهایت این مسیر به موفقیت ختم می‌شود. سپس  بحث خبرگی و صلاحیت مطرح می‌شود.

سرمربیان پرتغالی تمریناتی حرفه ای و دقیق و طرز تفکری جدید به فوتبال دارند. همچنین بسیار توانمند و منعطف هستند. ما مربیانی با توانایی هایی ویژه داریم. کشور ما کشور کوچکی است و جمعیت کمی دارد ولی ما این توانایی را داریم که با شرایط مختلف خود را منطبق کنیم.

- بهترین مربی فعلی پرتغالی کیست؟

شما می‌دانید که حدود 200 پرتغالی در کشورهای مختلف کار می‌کنند؟ بررسی عملکرد یک مربی به معیارهای مختلفی بستگی دارد. معمولا بر اساس نتایجی که با حضور آنها کسب شده بررسی می‌شوند . من ترجیح می‌دهم پاسخ این سوال را هواداران و روزنامه نگاران بدهند.

-شما با تیم ملی آفریقا جنوبی به جام جهانی 2002، پرتغال به جام جهانی 2010 و ایران در جام‌های جهانی 2014 و 2018 صعود کرده اید. این بار بدون شکست و بدون گل خورده به عنوان صدرنشین گروه.

هدف من همیشه این بوده که تمام تلاشم را در مسیری مشخص انجام دهم و بتوانم تیمم را به پارامترهای کیفیت که به آنها ایمان دارم برسانم. همیشه نگاهی واقع گرایانه و پراگماتیک به موضوعات داشته ام و به نظرم این موضوع کمک زیادی به من در چالش های پیش رویم کرده است. من درباره مسیری حرف می‌زنم که خودش پیش می‌رود، بدون تقلید از مدل‌ها و سبک‌هایی که ممکن است با واقعیت فاصله داشته باشند. به نظرم خیلی وقت‌ها لازم است که بازیکنان را برای چالش هایی تحریک کنیم برای اینکه به چالش کشیده شدن و رقابت کردن را یاد بگیرند. فراتر از همه، نیاز به پیدا کردن استعداد‌هایی هست که بتوانند خود را با این چالش ها منطبق کنند.

آیا برزیلی ها تاثیری در کار شما گذاشته اند؟

فوتبال برزیل، دی ان ای فوتبال پرتغال است. به علاوه من اهل موزامبیک هستم و تاثیر زیادی از آفریقا گرفته ام که سبک فوتبال آفریقا نیز ریشه در برزیل دارد. در آفریقا بازیکنانی که نتوانند با توپ حرکات تکنیکی و انفرادی انجام دهند، بازیکن محسوب نمی‌شوند. این خیلی به فوتبال برزیل نزدیک است، در حقیقت هر دو یک مسیر است.  ما باید به این فوتبال تکنیکی و انفرادی، هماهنگی تیمی و کار حرفه ای را اضافه می‌کردیم. در مورد کورینتیناس باید بگویم که ما سال 2014 با آنها در برزیل همکاری کردیم. می‌خواهم از تیته و تمام کادر فنی آنها که با مهربانی از ما استقبال کردند تشکر کنم. پس از اینکه برزیل با تیته و ایران با کیر وش، تیم‌های اول و دوم صعودکننده به جام جهانی بودند، گاهی می‌گویم که یک "پیوند کورینتیناس" وجود دارد.

- شما از سه سیستم در ایران استفاده کرده اید : 1-3-2-4، 2-4-4 و 3-3-4. آیا بازیکنان ایرانی به راحتی با این سیستم هماهنگ شدند؟

بله همه در این پروسه آموزشی به راحتی پیش رفتند. در ابتدا گرفتن تصمیمات پیچیده برای تیم با توجه به ساختار آن کار دشواری بود. ما در ابتدا با 3-3-4 شروع کردیم و به کمک تمرینات خوب و سختی که پشت سر گذاشتیم و توانایی هایی به دست آوردیم، بدون اینکه مشکلی برایمان به وجود بیاید. امروز در یک بازی توانایی این را داریم که سیستم را به راحتی تغییر دهیم.

شما علاوه بر اینکه مربی لوئیس فیگو و کریس رونالدو بودید، بازی های اوزه بیو را هم تماشا کردید. کدام یک بازیکن بهتری بودند؟

اوزه بیو. اگر تنها ارزش، و کیفیت فردی را در نظر بگیریم، تصمیم گیری دشوار است اما اگر ارزش هر کدام در تیم و در رقابت ها را لحاظ کنیم، می توانم بگویم که اوزه بیو به سطح به مراتب بالاتری رسید. اوزه بیو به سطحی باورنکردنی رسید که برای کشور کوچکی مانند پرتغال غیرقابل تصور بود.

او در شرایط دشواری رشد کرد و خود را به سطح بازیکنانی مانند پله و دی استفانو رساند و این به تنها کیفیت و ارزش او را نشان می دهد. مقایسه مستقیم دو بازیکن همیشه دشوار است اما وقتی نقش آنها را در تیم در نظر بگیریم، برای من اوزه بیو بهترین است. فکر می کنم او شایسته این عنوان هست. این تصادفی نیست که همه او را پادشاه خطاب می کردند.

شما سرمربی پرتغال در جام جهانی 2010 بودی. چرا اینقدر زود حذف شدید؟

می توان از دو جنبه به قضیه نگاه کرد؛ نیمه خالی لیوان و نیمه پر لیوان. ما توسط قهرمان جهان (اسپانیا) حذف شدیم که تیم های متعددی را کنار زد. اولین تیم پرتغال بود. شاید اگر ما جای هلند بودیم، می توانستیم در فینال با اسپانیا روبرو شویم.

شما برای مدتی طولانی با سرالکس فرگوسن کار کردید. از او چه یاد گرفتید؟

چیزهای زیادی. این طولانی مدت ترین رابطه کاری بود که من داشتم که در نهایت به خارج از زمین و رابطه دوستانه منجر شد. این تصادفی نیست که سرالکس را موفق ترین مربی تاریخ فوتبال می دانند. چیز های زیادی بود که می توانستید در یک ثانیه از او یاد بگیرید، نه فقط در طول 10 سال.  به عنوان رهبر تیم، بزرگترین ویژگی سرالکس، تفویض اختیارات و اعتماد کردن به افراد بود. البته این به معنی این نیست که خودش مسئولیت زیادی برعهده نمی گرفت؛ بلکه کاملا برعکس.

در کتاب رهبری، سرالکس فرگوسن می گوید که شما نقش زیادی در به خدمت گرفتن کریس رونالدو برای منچستریونایتد داشتید...

تصمیمات بزرگ، نه جادو نیستند و نه هوس های زودگذر. اینها، تصمیماتی پخته هستند. منچستریونایتد بازیکنان را زیر نظر دارد و بعد تصمیم گیری می کند. در آن زمان، تردیدهایی وجود داشت. در فوتبال پرتغال این سوال وجود داشت که کدام بهتر است؛ رونالدو یا کوارشما. و البته این سوال که کدام را به خدمت بگیریم؛ جواب ساده بود؛ هر دو! تردیدی وجود نداشت که آنها دو بازیکن آینده دار بودند و می توانستند در تیم تاثیرگذار باشند. ما نیاز به گزینه هایی داشتیم تا جانشین بازیکنانی مانند گیگز و بکام شوند. ما مجبور به انتخاب شدیم و رونالدو را انتخاب کردیم زیرا ریسک از دست دادن او، بزرگتر بود.

آیا قصد دارید در برزیل کار کنید؟

یک بازیکن پرتغالی به نام فرناندو پرس بود که در برزیل بازی می کرد و در اینجا به قهرمانی هم رسید. من او را بسیار تحسین می کردم. او بازیکن اسپورتینگ لیسبون هم بود. او به برزیل رفت، به خانه فوتبال و این اشتیاق زیادی در من ایجاد کرد. وقتی دوران حرفه ای ام را آغاز کردم، با خودم گفتم نمی توانم بدون کار در برزیل، آن را به پایان برسانم.

عملکرد تیته را در تیم ملی برزیل چطور ارزیابی می کنید؟

تیته مربی بزرگی است؛ مبارز، باهوش و ساده. اگر بازی های تیم کورینتیانس که او هدایت آن را برعهده داشت، می دیدید، متوجه می شدید که یک مربی مبارز هدایت آن را برعهده دارد.

تفاوت تیم ملی برزیل قبل و بعد از او مانند تفاوت روز و شب است. تردیدی نداشتم که او فوق العاده کار خواهد کرد و آنچه بیشتر من را تحت تاثیر قرار داد این بود که او سبک بازی اش را خیلی زود در تیم جا انداخت.  معتقدم که ما کیفیت و ظرفیت کار او را در سطح ملی هم خواهیم دید.

و سوال آخر؛ کریس رونالدو، مسی یا نیمار؟

 چرا انتخاب کنم؟ نمی توان هر سه را در یک تیم داشت؟ لطفا از من نخواهید انتخاب کنم. بیایید هر سه را در تیم داشته باشیم تا به طور حتم به پیروزی برسیم.