خلاق های رشک برانگیز در برنابئو
ال کلاسیکو؛ سرقت گنجینه بارسلونا توسط رئال
با نیمار یا بدون نیمار، دیگر نمی توان بارسلونا را تیم هافبک ها نامید. بلوگرانا از این حیث قافیه را بدجور به رئال باخته است.
به گزارش "ورزش سه"، زمانی پس گرفتن توپ از بارسلونا برای هر تیمی مثل یک رویا بود. رد و بدل شدن توپ بین هافبک های بارسا، بازیکنان حریف را وادار به تماشا می کرد؛ اتفاقی که برای هواداران تیم های رقیب، خسته کننده و ملال آور بود ولی به بارسا اجازه می داد احاطه کامل به بازی داشته باشد و به وقت خستگی رقیب، ضربات پی در پی خود را وارد کند.
با گواردیولا روی نیمکت و حضور ستاره هایی چون ژاوی، اینیستا و بوسکتس در مرکز زمین، خط میانی بارسا رسوخ پذیر جلوه می کرد ولی از سال 2014 و با ورود لوئیس سوارز به بارسا که مصادف شده بود با روزهای پایانی حضور ژاوی، این تیم به تدریج به تیم مهاجمان بدل شد تا هافبک ها.
بارسلونایی که به لطف فلسفه کرویف و تحولی که گواردیولا در این سبک ایجاد کرد، جام ها را یکی پس از دیگری می ربود، به تدریج زیر سایه مثلث MSN قرار گرفت و وابستگی به این سه مهاجم همه چیز را تحت تاثیر خود قرار داد.
بارسلونا حالا دیگر نیمار را در اختیار ندارد ولی ساده انگاری است اگر تصور کنیم با این تغییر بزرگ، بلوگرانا به اصل خود باز خواهد گشت.
دو روز پیش پائولینیو به عنوان یک هافبک جدید به بارسلونا اضافه شد ولی او با فیزیک بدنی بسیار خوب خود، بیشتر به یک هافبک آلمانی شبیه است تا یک هافبک خلاق برزیلی. بازیکنی که طول زمین را می تواند بارها بدون خستگی طی کند اما هافبکی توپ نگه دار به قول کرویف نیست.
بارسا پس از جدایی ژاوی، 112 میلیون یورو برای خرید هافبک جدید هزینه کرده است. آردا، دنیس سوارز، آندره گومس و راکیتیچ به بارسلونا آمدند ولی هیچ کدام ژاوی نشدند. این روزها اینیستا و بوسکتس هم با 4 یا 5 سال پیش خود فاصله زیادی دارند. پس بیهوده نیست که دیگر شادابی گذشته در خط میانی بارسا دیده نمی شود و نمی توان بارسلونا را تیمی متکی به هافبک هایش دانست.
تحول رئال با زیزو
در رئال هم سایه مثلث BBC بر دیگر بازیکنان به نوعی احساس می شود ولی مصدومیت های همیشگی گرت بیل همواره باعث شده تا به ندرت شاهد حضور این مثلث در ترکیب کهکشانی ها حداقل در یکی دو سال اخیر باشیم.
از زمان حضور زیدان روی نیمکت رئال مادرید، به خوبی می توان دگردیسی مثبت کهکشانی ها را مشاهده کرد. رئال بر خلاف بارسلونا از تیمی برپایه مهاجمانش(به خصوص رونالدو) حالا تیمی متکی به هافبک هایش شده است. زیزو که خود هنگام بازی یک هافبک خلاق و همه کار در میانه زمین بود و به نقش هافبک ها در یک تیم به خوبی آگاهی داشت، حالا در قامت مربیگری هم این اصل را در تیمش به خوبی جا انداخته است.
رئال مادرید زیدان تیمی روی شانه های هافبک های مقتدرش است.
به خط میانی رئال نگاه کنید؛ مودریچ، ایسکو، کاسیمیرو، کروس، یورنته، کوواچیچ و سبایوس. همه جور هافبک با توانایی های مختلف را در این خط می توان مشاهده کرد که به لطف اعتماد زیدان از اعتماد به نفس کافی برای حضور در هر مسابقه ای برخوردار هستند.
به اینها لوکاس و آسنسیو را هم اضافه کنید که هرچند علاقه دارند در خط حمله به میدان بروند؛ ولی به وقت نیاز عقب تر آمده و یاری گر خط هافبک تیم شان می شوند.
اگر به آمار و ارقام ال کلاسیکوی رفت سوپرکاپ نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که درصد مالکیت توپ و میدان 61 به 39 به سود بارسا بود ولی این یک آمار فریبنده است چرا که بارسلونا و خط هافبکش تسلط خاصی روی رئال مادرید نداشتند. این مالکیت را هرگز نمی توان با مالکیت بارسلونای ژاوی در ال کلاسیکوهای چند سال پیش مقایسه کرد.
برای بازی امشب، مودریچ که در دیدار رفت غایب بود بازخواهد گشت تا خط میانی رئال قدرتی مضاعف پیدا کند. ستاره کروات با دید بالا، قدرت پخش کنندگی توپ دقیق و بعضا شوت های مهلکش برای رئال مادرید در چند سال اخیر غنمیتی محسوب می شود.
زیزو امشب بهترین ترکیب میانه زمین خود را در اختیار خواهد داشت: کاسیمیرو، کروس و مودریچ. ابهام در اینجاست که زیدان در غیاب رونالدو ترجیح می دهد همچون بازی رفت از سیستم 2-4-4 استفاده کند یا به سیستم 3-3-4 روی می آورد.
اینگونه به نظر می رسد که زیزو ریسک نکرده و تیمش را با 4 هافبک به زمین بفرستد. در این صورت ایسکو را می توان به مودریچ، کاسیمیرو و کروس اضافه کرد یا اینکه ایسکو یک خط جلوتر رفته و کوواچیچ جای او را در خط میانی بگیرد؛ بازیکنی که در بازی رفت تا زمانی که در زمین بود مسی را محور کرده بود.
این احتمال هم وجود دارد که آسنسیو در خط حمله به میدان برود و ایسکو یک خط عقب تر بازی کند.
در بارسلونا اما اینیستا بر خلاف بازی رفت حضور ندارد و پیش بینی می شود جای خالی او را روبرتو و یا دنیس سوارز پر کنند.
این یک واقعیت است که پس از سال ها استیلای خط میانی بارسلونا در ال کلاسیکو، مدتی است که ورق به سود رئال مادرید برگشته و کهکشانی ها حالا همان نقطه قوتی را دارند که زمانی در بارسلونا حسادت همه تیم های دنیا را برانگیخته بود.
رئال حالا به لطف در اختیار داشتن گنجینه ای که پیش از این در اختیار بارسا بود، در 4 سال اخیر سه بار فاتح لیگ قهرمانان شده، از جام گرفتن خسته نمی شود و در مسیر کسب جام های پی در پی دیگر نیز قرار دارد.
منبع: مارکا