شرح تنها پیروزی ایران در جام جهانی از زبان سرمربی

به گزارش "ورزش‌سه"، 21 ژوئن 1998(31 خرداد 1378) یکی از ماندگارترین صحنه های فوتبال ایران را به تصویر کشید؛ روزی که نسل طلایی فوتبال ایران در قلب فرانسه پیروزی بزرگ مقابل آمریکا را رقم زدند. تیم ملی فوتبال ایران در آن شب رویایی نماینده 70 میلیون ایرانی بود که به واسطه مسائل سیاسی میان ایران و آمریکا آرزوی برد داشتند. حالا با گذشت 19 سال از آن روز تاریخی هنوز که هنوز  است 31 خرداد که می شود، دلمان می لرزد از کار بزرگی که نسل طلایی فوتبال ایران انجام داد.

در نوزدهمین سالگرد پیروزی بر آمریکا در جام جهانی 98 خبرنگار "ورزش سه" گفت و گویی را با جلال طالبی سرمربی ایران در آن مسابقه انجام داده که ماحصل آن را در ادامه می خوانید:

امیدوارم کی‌روش، رکورد مرا بشکند

اولین چیزی که بعد از 19 سال درباره آن مسابقه یادم می آید این است که فوتبال ایران در تاریخ جام های جهانی هنوز همان یک پیروزی را دارد که امیدوارم در جام جهانی روسیه این طلسم شکسته شود. برد مقابل آمریکا یکی از به یاد ماندنی ترین و تاریخی ترین بازی های تیم ملی ایران. با توجه به روابط سیاسی تیره و تار ایران و آمریکا در آن زمان بازی در جام جهانی برایمان بسیار اهمیت داشت. بازیکنان نیز تلاش زیادی کردند و واقعا از جان مایه گذاشتند تا یک برد شیرین به دست آورند.

بازی کردن در جام جهانی راحت نیست

بازی کردن در جام جهانی واقعا کار راحتی نیست. جام جهانی مهم ترین رویداد در کل فوتبال دنیا است و هر تیمی به آن راه پیدا می کند می خواهد بهترین عملکرد را داشته باشد و خودش را به دنیا نشان دهد. اگر می بینید تیم ملی ایران در 4 جام جهانی فقط همان یک برد مقابل آمریکا رابه دست آورده، دلیلش این است که همه تیم ها با قدرت به مسابقات وارد می شوند و به راحتی امتیاز نمی دهند. با این حال واقعا از ته دلم می‌خواهم این رکورد در جام جهانی روسیه شکسته شود و بازهم در این مسابقات پیروز شویم.

با ذوالفقارنسب هیچ اختلافی نداشتم

اینکه ما بخواهیم بعد از 19 سال درباره مسائل جزئی تیم ملی ایران در جام جهانی صحبت کنیم، چندان کار درستی نیست اما درباره بیژن ذوالفقارنسب باید بگویم من هرگز اختلافی با او نداشتم. او به عنوان یک همکار کنار من بود و هرجایی که نیاز بود با هم مشورت می کردیم اما با توجه به مسئولیتی که داشتم، تصمیم نهایی را خودم اتخاذ می کردم. با این حال برای ذوالفقارنسب احترام قائل هستم.

سیستم بازی را به 2-5- 3تغییر دادم

ما در بازی ایران و آمریکا برگشتیم به سیستم 2-5- 3؛ دلیل اینکه چنین سیستمی را برای بازی برگزیدم این بود که احساس می کردم بازیکنان در این شیوه راحت تر کار می کنند و هماهنگ هستند. من دو مدافع وسط که هم باشگاهی بودند یعنی محمدخانی و خاکپور را در ترکیب قرار دادم و مهدی پاشازاده را کنارشان گذاشتم. جواد زرینچه که یکی از بهترین در سمت راست بود، بال راست بود و میناوند در جهت مخالف در جناح چپ به بهترین شکل وظایف را انجام داد. واقعا همه بچه ها در آن بازی فوق العاده بودند.

هیچ اشتباهی نداشتیم

وقتی آن برد تاریخی به دست می آید، خیلی اشتباهات تاکتیکی به چشم نمی آید. احساسم این است که زحمات زیادی کشیده شد و همه مایه گذاشتند. در 20 دقیقه اول فشار زیادی به ما وارد شد اما خوشبختانه بچه ها خوب تحمل کردند و در نهایت اختیار توپ و میدان را در دست گرفتیم. من فکر می کنم هیچ اشتباهی در آن بازی نداشتیم و در نهایت هم به برد دلچسب ختم شد.

داور پنالتی نگرفت تا جو بازی بهم نریزد

داور مسابقه ایران و آمریکا پنالتی صددرصد روی خداداد عزیزی را نگرفت. احساسم این است برای اینکه بازی به جنجال کشیده نشود، داور از پنالتی گذشت و خطای دروازه بان آمریکا روی خداداد را نادیده گرفت تا بازی از جریان طبیعی خارج نشود. چون اگر خطا می گرفت دروازه بان آمریکا را نیز باید اخراج می کرد. ما دوست داشتیم بازی بسیار جوانمردانه دنبال شود و مشکلی پیش نیاید تا بازی به زشتی کشیده شود اما به هر حال داور آن اشتباه را کرد. با توجه به اینکه جو امنیتی بر بازی حاکم بود، شاید داور هم می خواست بازی را کنترل کند.

به دایی خرده نگرفتم

درباره موقعیتی که علی دایی از دست داد، نمی شود به او خرده گرفتم. در همان زمان هم چیزی به دایی نگفتم. به هر حال در فوتبال این مسائل پیش می آید. مهم 3 امتیاز بازی بود که به دست آوردیم و مردم ایران خوشحال شدند.

هیجان بچه ها را کنترل کردم

وقتی بازیکنان در بین دو نیمه یک بر صفر پیروز به رختکن آمدند، هیجان زده بودند. من در بین دو نیمه فقط تلاش کردم شور و شوقی که آنها همراه با نگرانی دارند را کنترل کنم. به بازیکنان گفتم بازی تمام نشده و 45 دقیقه دیگر باقی مانده است. آنها هم واقعا در نیمه دوم شرایط را خوب ادامه دادند. تیم آمریکا برنامه اش انداختن توپ های بلند پشت دفاع ما بود که خوشبختانه بچه ها هوشیار بودند.

خوشحالی در قلب فرانسه

در پایان مسابقه فقط جشن بود و شادی و حس غرور. در رختکن همه بازیکنان خوشحال بودند . به هر حال با آن جوی که بر بازی حاکم بود، خوشحالی هم داشت. این خوشحالی کم کم به سراسر ایران منتقل شد و به خاطر همین بود که یک برد تاریخی رقم خورد. این برد در شهر پاریس و قلب فرانسه هم رقم خورد و آن شب تا سال ها از ذهن مردم فراموش نمی شود.

برای نسل 98 پول در درجه دوم اهمیت بود

نسل 98 فوتبال ایران یکی از بهترین تیم های ملی بود که بعد از انقلاب داشتیم. بازیکنان در آن دوره بسیار صمیمی بودند و پول برایشان در درجه دوم اولویت داشت. آن بچه ها با جان و دل بازی می کردند و خصوصیات اخلاقی یکدیگر را هم خیلی خوب درک می کردند. به خاطر این مسائل تیم ملی آن دوره جزو بهترین ها بود.