یادداشت: آقای انریکه، این شکست غیرقابل بخشش است!

به گزارش "ورزش سه"، بارسا شب بسیاری بدی را برای باخت انتخاب کرد. تنها چند ساعت پس از توقف رئال برابر اتلتیکو، بهترین فرصت برای رسیدن به صدر جدول و در اختیار گرفتن سرنوشت قهرمانی مهیا شده بود. رئال در حالی دربی را به پایان برد که حس یک تیم ناکام را داشت.

شاید تساوی برابر این اتلتیکو، برای هیچ تیمی نمی تواند حس شکست را داشته باشد ولی رئال می دانست که پیروزی بارسا برابر مالاگا، به معنای خطری جدی در راه قهرمانی اش خواهد بود؛ اما آنها نمی دانستند که بارسا به دیدار برابر مالاگا مثل یک بازی معمولی نگاه می کند؛ انگار سه ساعت پیش هیچ اتفاقی در برنابئو نیفتاده بود!

یک بار دیگر ثابت شد که دیدارهایی هستند که مستقیما به تیم لوئیس انریکه، حس تنبلی را منتقل می کنند؛ گویی رفتن به زمین برای بازیکنان آزاردهنده است؛ انگار قرار است در یک دیدار دوستانه به میدان بروند و نه یک بازی مهم در لالیگا.

برای باخت شب گذشته فقط می توان چنین توجیهی داشت. چه کسی باور می کرد بارسلونایی که چهارشنبه شب سویا را با سه گل شکست داد و دنیا را انگشت به دهان کرد، برابر مالاگا با دو گل مغلوب شود؟

بارسا دو محروم و سه مصدوم داشت؛ با این وجود انریکه می توانست یکی از بهترین ترکیب های ممکن را برابر مالاگا به میدان بفرستد اما در عوض ترکیبی معمولی با حضور ذخیره هایی چون متیو، گومس و دنیس سوارز را برابر مالاگا قرار داد. این سه بازیکن همان هایی هستند که انریکه اعتماد چندانی به آنها در بازی های بزرگ ندارد اما مگر بازی با مالاگا یک بازی بزرگ نبود؟ بازی با مالاگا نمی توانست بارسا را به صدر جدول برساند؟ چنین ترکیب ناقصی نمی تواند جای هیچ توجیهی داشته باشد.

یکی از بزرگترین تفاوت های بارسا با رئال در همین مساله است. رئال با تیم دوم خود همواره نمایش هایی بهتر و متقاعد کننده تر نسبت به ترکیب اصلی خود ارائه داده است. ذخیره های رئال و آنهایی که کمتر به میدان رفته اند، همواره توانسته اند پاسخ اعتماد زیدان را بدهند اما در بارسلونا عکس این قضیه را شاهد هستیم.

به بازی متیو در نیمه اول دقت کنید. او روی گل اول در مهار ساندرو به قدری بد عمل کرد که این بازیکن در لحظه ای که پاس مورالس را دریافت کرد، کاملا تنها بود. با دیدن بازی متیو همواره این سوال مطرح می شود که او چه برتری ای نسبت به بارترا داشت؟ چرا بارترا که محصول لاماسیا بود، باید به دورتموند فروخته شود( او حالا دفاع ثابت این تیم آلمانی است). چرا و چگونه انریکه متیو را به بارترا ترجیح داد؟

با همه این تفاسیر معتقدم همه تقصیرات این شکست را نباید به پای ذخیره ها نوشت و نباید همه بار مسئولیت را روی دوش متیو، دنیس و گومس گذاشت. در بازی شب گذشته، بودند بازیکنان همیشه ثابتی همچون آلبا که از فرم همیشگی خود فاصله داشتند.

در نیمه دوم، اینیستا و سرجی به جای دنیس و متیو وارد زمین شدند. روند بازی کمی بهتر شد ولی دیگر دیر شده بود چرا که گل مالاگا، بیش از اندازه روی شانه های بارسا سنگینی می کرد.

در آن شرایط روحی و ذهنی، حتی بهترین ترکیب بارسا نیز نمی توانست نتیجه بگیرد و این اشتباهی بود که انریکه مرتکب شد و مانور بد موقع او روی بازیکنان ذخیره، تاوانی سنگین در پی داشت.

به داوری بازی نیز باید اشاره داشت. خیل مانسانو که در بازی با ویارئال دو امتیاز از بارسا گرفت و در نیمه نهایی کوپا دل ری با اخراج غیرقابل درک سوارز باعث شد او بازی فینال را از دست بدهد، شب گذشته نیز داوری نامتعادلی داشت. او پنالتی واضح روی سرجی روبرتو را بیرون محوطه تشخیص داد و در نیمه اول نیز می توانست خطای مدافع مالاگا روی گومس را پنالتی بگیرد. البته که یک گل سالم مالاگا نیز به اشتباه آفساید اعلام شد.

در بازی های بزرگ و در مقطع حساس فصل، یک تیم بیش از همه به بازیکنان بزرگ و فوق ستاره هایش متکی می شود اما شب گذشته بارسا از همین ناحیه ضربه خورد. اخراج نیمار در دقیقه 65 و در شرایطی بسیار نامسئولانه، کار بارسا بر ای زدن گل تساوی را دشوارتر کرد.

نیمار همچون مسی و سوارز، از فرم همیشگی خود به دور بود ولی در شرایطی که یک کارت زرد در نیمه اول دریافت کرده بود، آن خطای شدید و گرفتن کارت بعدی، کاملا غیر قابل درک بود.

واضح است که بارسا در این فصل از ناحیه داوری ضربات فراوانی خورده است ولی این بار نمی توان و نباید شکست بارسا را متوجه این قضیه دانست.

واقعیت این است که بارسا در بدترین زمان ممکن، چوب تنبلی بازیکنانش و ترکیب غلط مربی اش را خورد.

آقای انریکه؛ این شکست غیر قابل بخشش است و برای هیچ هواداری جای توجیه ندارد. شاید در ادامه فصل، دیگر چنین هدیه ای از سوی رئال تقدیم بارسا نشود و چه حیف که قدر این موقعیت دانسته نشد.

ارنست فولچ :دیاریو اسپورت

ترجمه: رضا سیف