رنگ و لعاب، حلقه مفقود حامیان تیم ملی

به گزارش "ورزش سه"، همیشه رنگ حرف اول را در زیبایی شناسی یک اثر می زند و همانطور که در فوتبال روز دنیا نیز می بینیم تصاویر بالا از استادیوم های ورزشی که هواداران زیادی را در خود می بینند تبدیل به یک تصویر خوش رنگ و لعاب می شود،  زمانی اثر مهم این اتفاق و هماهنگی را می فهمیم که می بینیم حتی کشورهای عربی که از نظر داشتن هوادار هرگز به ما نرسیده و نخواهند رسید نیز متوجه این موضوع شده اند و حتی زمانی که هواداران زیادی را در ورزشگاه های خود نمی بینند سعی در آن دارند تا با خوش رنگ و لعاب کردن همان تعداد محدود نیز تاثیر خود را روی روحیه بازیکنان حاضر در میدان بگذارند. 

البته تیم های بزرگ عربستانی در خانه هواداران زیادی دارند و بارها دیده شده با استفاده درست از رنگ ها تصاویر دیدنی و به اصطلاح کارت پستالی در لنز دوربین های مختلف به ثبت رسانده اند اما همان ها هم وقتی از خانه خارج می شوند سعی می کنند رسالت خود را به بهترین نحو به اجرا دربیاورند، دیدار تیم های ذوب آهن و الاهلی عربستان که در ورزشگاه سلطان قابوس عمان به اجرا درآمد موئد همین نکته است، هفت هزار هوادار عربستانی که حدودا یک چهارم ورزشگاه را پر کرده بودند هم از نظر سمعی و هم از نظر بصری آنچنان تاثیرگذار عمل کردند که یکی از بدترین خاطرات ذوبی ها در سال های اخیر رقم خورد.

جنوب شرقی آسیا را البته در این مورد می توان پیشرو دانست، چشم بادامی ها که به اندازه کافی سمبل برای خود دارند در هر دیداری می توانند از سمبل های آن تیم خاص و البته رنگ هایی که مختص آنهاست استفاده کنند و به همین دلیل وقتی یکی از تیم های کشورمان در آن کشورها به میدان می روند اولین چیزی که به چشم می آید،  رنگ های مختلفی است که به صورت یکپارچه در ورزشگاه و میان هواداران به کار رفته است، در این باره می توان حامیان تیم ملی چین در دیدار روز گذشته را مثال زد، حدود دو هزار هوادار چینی در یکی از سکوهای پشت دروازه ها اسکان پیدا کرده بودند و خود را کاملا با سایرین متمایز کردند، سکوی قرمز رنگ چینی در دیدار روز گذشته و میان آن همه هوادار ایران کاملا به چشم می آمد و البته تاثیر خود را روی بازیکنان این تیم گذاشت. 

روز گذشته هواداران زیادی از اقصی نقاط ایران برای تماشای بازی تیم ملی به ورزشگاه آزادی آمدند و یک روز خاطره انگیز و البته تاریخی را رقم زدند، حامیان تیم ملی انصافا دقیقه ای دست از تشویق این تیم نکشیدند و نود دقیقه ورزشگاه آزادی را تبدیل به جهنمی برای چینی ها کردند اما هر آنچه فکر می کنیم تا تصویری خاطره انگیز در ذهن مان برای این دیدار به یاد بیاوریم تنها باید به لحظه ای اشاره کرد که سرود ملی کشورمان نواخته شد و پرچم مقدس ایران در میان تماشاچیان به اهتزاز درآمد و به غیر از آن دیگر صحنه ای و یا تصویری به ذهن نمی آید که رنگ و لعاب آن با تشویق های هواداران برابری کند. 

نکته جالب در این باره اینکه حتی محیط استادیوم آزادی نیز رنگ و بویی از نوروز را در خود نداشت، دیواره های مابین طبقات بدون هیچ گونه بنر و شعار و رنگ و لعابی به راحتی عظمت این ورزشگاه را زیر سوال می برد، شاید این اتفاق هرگز میان ما نهادینه نشده و تصوری بر تاثیر آن نداریم اما سرمایه ای که روز گذشته در ورزشگاه آزادی جمع شده بود می توانست تا سال ها بهترین تصاویر سایت ها و برنامه های ورزشی را در خود داشته باشد. اتفاقی که تقریبا در اغلب کشورهای آسیایی هم رو به رشد است، اتفاقی که تاثیر بسزای خود را روی شادابی بازیکنان داخل زمین نیز می گذارد.