مهسا جاور: ملاقات با جوکویچ باشکوه بود

به گزارش "ورزش سه"، المپیک ریو برای ایرانی ها المپیکی متمایز بود چرا که بانوان در آن بسیار درخشیدند. کیمیا علیزاده توانست اولین مدال تاریخ را کسب کند، الهه احمدی و نجمه خدمتی هم در تیراندازی به فینال رفتند و یک ورزشکار ویژه که در قایقرانی فوق العاده بود. مهسا جاور تنها بانوی قایقران ایران در المپیک مسابقات فوق العاده را داشت و با اینکه نتوانست به مدال دست پیدا کند اما جزو بهترین های کاروان ایران بود به طوریکه تمام کسانی که پیگیر مسابقات او بودند از نتایج رضایت کامل را داشتند. مهسا جاور در گفت و گویی با ورزش سه به جزئیاتی از سفر به المپیک و البته زندگی خاصی که دارد می پردازد.

* حضور شما در المپیک برای خیلی ها عجیب بود، شما خودتان برای المپیکی شدن برنامه داشتید ؟
بله قطعا. من برای رفتن به المپیک کلی برنامه ریخته بودم و تمرینات خیلی زیادی داشتم و خودم برای خودم اتفاقا شانس زیادی قائل بودم.

* ورودی تان را در کجا به دست آوردید ؟
من در چین بودم که در آنجا 7 سهمیه به المپیک می رفتند اما من رفتن به المپیک تنها هدفم نبود و می خواستم در آنجا یک مقام خوب بیاورم و یک رکورد خوبی هم به جا بگذارم که خوشبختانه توانستم با مقام دومی سهمیه المپیک را هم کسب کنم.

* فکر کنم کسب سهمیه المپیک از خود حضور در المپیک هیجان انگیز تر بود ؟
واقعا خیلی خوشحال کننده و یکی از بهترین روزهای زندگی ام بود اما خود المپیک هم وصف نشدنی است. قبل از من 2 ورزشکار خانم دیگر به المپیک رفته بودند و می دانستم که شدنی است و فقط باید خیلی تمرین و تلاش زیادی انجام بدهم.

* المپیک به شما چه طور گذشت که غیر قابل وصف بود ؟
بالاخره دیدن و بودن بین تمام ورزشکاران مطرح دنیا و آن سطح از مسابقات خیلی هیجان انگیز است. خود مسابقات جوی بود که آدم تحت تاثیر آن قرار می گرفت اما در کنار تمام آنها بهترین های رشته خودم و سایر رشته ها را می دیدم که واقعا خوشحال کننده بود حضور در آن شرایط و جو.

* از دیدن کدام ورزشکار بیشتر از همه به وجد آمدید ؟
نواک جوکویچ. من همان روزهای اول بود که به المپیک رفته بودم در سالن بدنسازی مشغول دویدن بودم که جوکویچ را دیدم اما راستش در همان لحظه به یاد نیاوردم که او کیست و رفتم به فکر. بعد از چند دقیقه یکی از دوستانم آمد و گفت "راستی نواک جوکویچ را دیدی ؟ " تازه متوجه شدم که او کیست و کلی ذوق زده شدم.

* از حضورتان در المپیک راضی بودید ؟
اگر بگویم 100 درصد که نه اما خیلی خوب بودم. با توجه به تجربه ای که داشتم و شرایط خودم عملکرد خوبی داشتم و در 2 مسابقه ابتدایی به نظر خودم خیلی خوب بودم اما در مسابقه های سوم و چهارم کمی بد کار کردم که اجازه نداد نتیجه همانی شود که می خواستم. با این حال مسابقه است که ورزشکار را با تجربه می کند و من نسبت به شرایط خودم خوب بودم.

* شما هم از امکانات بد آن مسابقات لطمه خوردید ؟
شرایط دهکده خیلی بد بود و امکانات در ضعیف ترین حد خود پیش می رفت. ورزشکاران مطرح دنیا که هیچ کدام به دهکده نیامدند و هر یک محل هایی مجزا رفتند. ما هم شرایط مان از همه بدتر بود چون محل مسابقه ما تا دهکده استقرار ورزشکاران حدود یک ساعت و نیم زمان بود و ورزشکاران مطرح همگی نزدیک به همان دریاچه مسابقات هتل گرفتند تا مجبور نباشند هر روز یک ساعت و نیم بروند و یک ساعت و نیم برگردند. ضمن تمام مشکلات خود دهکده من این مشکل طولانی بودن مسافت را هم داشتم که خوب تحمل کردیم.

* می توانیم بگوییم زندگی ورزشی شما به قبل و بعد از المپیک تقسیم می شود ؟
واقعا نه. چون من از همان اول سختکوش بودم و خیلی تمرین می کردم. من حالا 6 سال است که ورزش را به صورت حرفه ای انجام می دهم و تنها بعد از 8 ماه شروع به ورزش کردنم راهی تیم ملی شدم. هر روز بیشتر تمرین می کردم و می خواستم بهتر شوم. هر روز یک تغییری در خودم ایجاد کنم. در ابتدا قهرمانی در آسیا برای ما رویا بود اما به آن رسیدیم، مدال بازی های آسیایی را هم گرفتم و به المپیک رفتم. حالا می خواهم بهتر شوم و روندی که داشتم همین خواهد بود.

* از نظر اجتماعی چه طور ؟ بالاخره دختر قایقرانی که کمتر کسی می شناخت حالا جزو مطرح ترین ورزشکاران ایرانی است.
بله قطعا. خب حالا یک مسئولیت روی دوش من است که اگر یک روز حوصله نداشته باشم یا نخواهم بیشتر تمرین کنم دیگر نمی توانم چون نتایجم پیگیری می شود و باید پاسخگو باشم. الان شرایط نسبت به قبل از المپیک تفاوت پیدا کرده و جا ندارد کمتر تلاش کنم. مربی ام یک حرف خوبی می زند که به دست آوردن یک موفقیت خیلی زمان بر است و سختی های زیادی را باید تحمل کرد اما همه آنها یک شبه می تواند خراب شود. حفظ آن خیلی سخت است و باید صبر داشت.

* بعد از المپیک اتفاق ویژه ای از نظر مالی برای شما افتاد ؟
نه هیچ اتفاقی.

* حقوق تان در اردوها چه طور ؟

همان قدر که رفت و آمدم باشد، نه هیچ چیز دیگری.

* شما همسرتان هم از قهرمانان ووشو جهان (محسن محمد سیفی) هستند که ایشان هم بیشتر اوقات را در اردو به سر می برند، شرایط برای کدام سخت تر است ؟
واقعا برای هر دو سخت است چون هر دو تمام مدت در اردو هستیم و خیلی کم پیش می آید که زمان مرخصی هایمان با هم یکی باشد تا کنار هم باشیم. یا او در اردو است و یا در مسابقات و همچنین برعکس در مورد من. بعد از عروسی مان تنها 5-6 روز کنار هم در کل بوده ایم که کم بود.

* این شرایط واقعا سخت است.
تنها 2 روز بعد از عروسی مان من به مسابقات آسیایی رفتم و بعدش هم اردوهای جفت مان آغاز شد. واقعا زندگی ورزشی این طور است و باید پشت سر گذاشت. اما خب ما زندگی خوبی داریم و قدر تک تک دیدارهایی که داریم را می دانیم.

* شرایط به این سختی، منافع مالی هم که در کار نیست، واقعا یک ورزشکار در سطح شما و همسرتان چه طور می تواند این اوضاع را پشت سر بگذارد ؟
ما واقعا علاقه مند به رشته ورزشی مان و ایران هستیم. حسی که برای بالا رفتن پرچم ایران به ما دست می دهد واقعا ارزشمند است و ما در راه آن سختی های زیادی را تحمل می کنیم، با افتخار.