کد خبر : 1388633 | 29 دی 1395 ساعت 21:33 | 191.1K بازدید | 0 دیدگاه

یادداشت سردبیر ورزش سه:

بازنده مهم تر از برنده ؛ چرا و چگونه ؟

پیروزی استقلال خوزستان مقابل هم نام تهرانی در آوار خبرسازی شکست تیم منصوریان گم شد . سردبیر ورزش سه در یادداشتی به این موضوع پرداخته است.

بازنده مهم تر از برنده ؛ چرا و چگونه ؟

چشم های مهدی رحمتی از تای شالی که صورتش را پوشانده ، خیره به جایی است که صدای سرمربی در روز خالی ورزشگاه آزادی به صندلی ها می خورد و برمی گردد.

استقلال یک گل از خوزستانی ها خورده که یک هو گل دوم هم از راه می رسد . توپ در زاویه روبه رو به بیت سعید رسیده و او بی مزاحمت پیش می رود و در بیست متری دفاع را می بیند و با پاسی اریب و عرضی توپ را به هم دسته خود می رساند تا عاشوری با ضربه ای نامطمئن توپ را از حسینی رد کند . عاشوری، بازیکنی گمنام در استقلال خوزستان است که حتی با وجود دعوت به تیم ملی هنوز گل نکرده ، پس به فکر تغییر نام افتاده که شاید ترکیب نوید – عاشوری ، بازی او را بیشتر در ذهن ها نگه دارد . بازیکنی از جمله کم اسم های فوتبال ایران که در توزیع توجه کمترین سهم را دریافت می کنند . او در بین دو سفید پوش دیگر به سمت نیمکت خودی می دود  تا دوربین شاتی از سرمربی استقلال نشان دهد که دهان را باز کرده اما دندان ها را به هم فشار می دهد. تصویر کامل یک شکست ، اما در غیاب برنده.


این یکی از معدود لحظات منصوریان در طول این فصل است که عکاس ها از آن جا مانده اند ، اما عجیب این که کسی پی ثبت واکنش سرمربی نیمکت مقابل هم نیست ، سیروس پورموسوی با قیافه ضدقهرمان و سبیلو و موهای فکلی دهه شصتی که دومین سه امتیاز را از همتای استقلالی گرفته اما در نور خیرکننده نیمکت مقابل دیده نشده و نمی شود . او ، یک روز بعد از برد بزرگ در حالی که با امید جلد روزنامه های ورزشی را از نظر گذرانده ، تصویری از خود ندیده، اما تا چشم کار می کرده ، بازنده ها بودند با فلو- فوکوس هایی که مستقیم از آزادی به جلدها چسبیده بود.  

 

1174305

 

نوشتن از بازنده، و اصالت دادن به آن در بازی هایی که با شکست آبی و قرمز تمام می شود از نکات مهم روزنامه نگاری ورزشی است . چیزی که امتدادش می رسد به همه جاهایی که درگیر دو قطبی و سه قطبی اند؛ پس از مادرید – سویا تا استقلال – استقلال خوزستان اوضاع تقریبا مشابه است ؛ وقتی گل بین گل به خودی راموس و درخشش استفان یووتیچ ، انتخاب اولی است . همان طور که تماشای   پیچ زیبای کاشته حسن بیت سعید به طاق دروازه استقلال سخت تر است از توجه آنی  به مهدی رحمتی که با صورت بسته روی نیمکت نشسته و شکست حسینی را می بیند ، اما لامحال که  سر از سر درون اش در بیاوریم.


خلاصه که یک چنین وضعی است . کم و بیش  بی عدالتی که البته سید سیروس و بیت سعید و نوید نمی گذارند ناامیدمان کند ، به خصوص وقتی با سه امتیاز برگشته اند به رختکن و لای یزله و بندری ،  سلفی شان را می فرستند بیرون تا برایشان تیتر بزنیم : صنعتی 2- سنتی 1 . *

*اصل تیتر ؛ همشهری ورزشی .

پژمان راهبر

دیدگاه‌ها