کد خبر : 1383597 | 10 دی 1395 ساعت 11:40 | 79.5K بازدید | 0 دیدگاه

یادداشت ویژه؛

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

حمیدرضا صدر به سایه روشن های سال 2016 روی آورده، به لحظات کلیدی و افتخارات کسب شده و فرصت های برباد رفته و مرگ های زودهنگام در سال سپری شده...

به گزارش "ورزش سه"، صدر در این گزارش به سایه روشن های سال 2016 روی آورده، به لحظات کلیدی و افتخارات کسب شده و فرصت های برباد رفته و مرگ های زود از راه رسیده در سال سپری شده...

یک: قصه پریان لستر

قصه لستر 2016 را "قصه پریان" می خوانند. حکایتی یادآور آثار کارتونی دیزنی. چه کسی باور می کرد آنها قهرمان لیگ شوند؟ همان تیمی که بنگاه های پیش بینی، شانس قهرمانی اش را یک به 5000 خوانده بودند. همان تیمی که فصل پیش تا آستانه سقوط پیش رفته بود. به نظر می رسید سایر تیم ها آنها را تا جایی در نیم فصل اول به حال خود رها کردند، ولی سال 2016 که فرا رسید روباهان جنگجو صدرنشینی را از کف ندادند و جلو رفتند تا کسب عنوان قهرمانی. تا بالا بردن جام زرینه بال. به رهبری کلودیو رانیری که پیشترها در ناپولی، والنسیا، آتلتیکو مادرید، چلسی، یوونتوس، رم و اینتر طعم قهرمانی لیگ را نچشیده بود. با 24 گل جمی واردی برابر دروازه ها. با درخشش خیال انگیز کانته و مارز در خط میانی. با ترکیب پولادین مورگان و هوث در قلب دفاع. با شیرجه های اشمایکل درون دروازه. با 10 امتیاز بالاتر از آرسنال، 11 امتیاز فاصله از تاتنهام، 15 امتیاز بیشتر از میلیونرهای منچستری و 21 امتیاز بیشتر از لیورپول.

دو: باز هم بایرن

قهرمانی 25 بایرن در آخرین فصل حضور گواردیولا در مونیخ. با 30 گل لواندوفسکی و خط دفاعی که فقط 17 گل دریافت کرد.

سه: سریال تغییرات در سری آ

همان دایره بسته. همان جابه جایی های تمام نشدنی از نوع ایتالیایی اش... اینتر سال را با اخراج مانچینی شروع کرد، سپس به دی بوئر روی آورد و پس از او به استفانو پیولی. میلان سال را با اخراج میهایلوویچ شروع کرد، سپس به کریستین بروچی روی آورد و پس از او مونته لا را به خدمت گرفت. رم سال را با اخراج رودی گارسیا آغاز کرد و دوباره به اسپالتی آویزان شد. لاتزیو در این سال با پیولی وداع کرد و با مارچلو بیلسا به بن بست خورد و به سیمونه اینزاگی روی آورد... هوای پایتخت آفتابی نبود و آمار آخر فصل پیش نشان می داد که تعداد تماشاگران لاتزیو در استادیوم 40 درصد و تعداد تماشاگران رمی 13 درصد کاهش یافته اند... یووه به رهبری آلگری برای پنجمین بار پیاپی قهرمان شد که قهرمانی 32 بانوی پیر بود. با 35 گل هیگواین و 21 کلین شیت بوفون.

چهار: بارسا و سوارز

قهرمانی 21 بارسا در لالیگا. مرد اول نه مسی بود و نه نیمار. مهاجم مهارناپذیر نوکمپ لوییز سوارز با 40 گل بود که عنوان بهترین گلزن لیگ را سرانجام – بله سرانجام – پس از فصل 2009-2008 از رونالدو و مسی گرفت.

پنج: رئال و زیدان

نشستن زیدان در نیم فصل دوم فصل پیش روی آن نیمکت. قهرمانی در اروپا. یازدهمین جام در ویترین برنابئو. رکوردی فقط متعلق به آنها.

شش: قهرمانی به رسم پرتغالی

سرانجام طلسم را شکستند و قهرمان اروپا شدند. با دردسر، جان سختی و کمی اقبال. پرتغال در گروهش با سه تساوی طی سه دیدار پشت سر مجارستان و ایسلند قرار گرفت و به عنوان تیم سوم راهی مرحله بعد شد. پس از آن کرواسی را در وقت اضافی با یک گل پشت سر گذاشت، در گام بعدی لهستان را طی ضربات پنالتی به زانو درآورد، سپس با دو گل از سد ولز گذشت (تنها دیداری که در مرحله پلی اف طی نود دقیقه پیروز شدند) و سرانجام در نبرد نهایی فرانسه را پس از مصدومیت زودهنگام رونالدو با گل دقیقه 109 شکست داد.

هفت: گلزن های لیگ

بهترین گلزن سال تقویمی 2016 او بود: لوییز سوارز با 37 گل برای بارسا در لیگ که یعنی متوسط یک گل در هر 80 دقیقه. زلاتان با 35 گل برای پاری سن ژرمن و منچستر یونایتد در رده دوم ایستاد، آن هم در 35 سالگی. مسی 32 گل زد و رونالدو 31 گل، در حالی که لیونل چهار بازی بیشتر از کریستیانو انجام داد. رونالدو با زدن 30 گل در 31 دیدار متوسط یک گل در هر 84 دقیقه را ثبت کرد که روی کاغذ یعنی از سال تقویمی 2015 موثرتر بازی کرد. پس از آنها هیگواین ایستاد که برای ناپولی و یوونتوس 30 گل در سری آ زد.

هشت: آن گل های تماشایی

اولین گلی که در سال سپری شده به یاد می آورم گل ادن هازارد برابر تاتنهام است. همان گلی که رویای رقابت مردان وایت هارت لین با لستر برای قهرمانی در لیگ را بر باد داد. هازارد با دیگو کاستا یک دو کرد و سپس از پشت محوطه جریمه دروازه لوریس را گشود. چهره کودکانه هازارد همه شیرینی فوتبال را تداعی می کرد... گل گرت بیل برای ولز در یورو برابر جو هارت آمیخته به نوعی طنز بود. وقتی پشت توپ ایستاد به نظر می رسید می دانیم دروازه انگلیس گشوده خواهد شد. ضربه اش را نواخت و توپ از کنار دستان هارت، بیش از حد سهل و ممتنع، عبور کرد و بر تور بوسه زد ... یکی از دو گل مسی برابر اوساسونا در آخرین ماه سال 2016 هم یادآور بهترین گل هایش بود و دوباره ما را به مقایسه او با مارادونا دعوت می کرد... به اینها یکی از آن گل های کمتر دیده شده را هم بیفزاییم: گل لورنزو اینسینه برای ناپولی در این فصل طی تساوی 3-3 برابر فیورنتینا که با پای راست توپ را در عرض زمین کمی به جلو راند و ناگهان از آن فاصله دور با ضربه قوسی توپ را در گوشه بالای دروازه جای داد. برق آسا. معرکه. جادویی.

نه: رکورد سام

"سام گنده" – لقبی که در انگلیس به آلاردایس داده اند – همیشه انتظار رهبری تیم ملی انگلیس را می کشید. همیشه از نشستن روی نیمکت تیم ملی کشورش حرف می زد. اتحادیه فوتبال انگلیس پس از نتایج مصیبت بار تیم ملی در یورو او را جایگزین روی هاجسن کرد تا به یک مربی کاملا سنتی انگلیسی دل بسپارد. ولی سام پس از سپری شدن فقط 67 روز کنار گذاشته شد، به دلیل پخش شدن فیلم مخفیانه گرفته شده ای که نشان می داد با یکی دو دلال درباره دور زدن قوانین برای کسب درآمد حرف زده. رکورد او به عنوان مربی تیم ملی یگانه است و احتمالا دست نخورده باقی خواهد ماند: یک بازی برابر اسلواکی، یک برد در آخرین دقیقه و تمام.

ده: آنها که وداع کردند

وقتی در پاییز 2015 دریافتیم یوهان کرایف مبتلا به سرطان ریه است تصور می کردیم پزشکان و داروها و تراپی ها او را چند سالی زنده نگاه خواهند داشت. ولی یکی از تاثیرگذارترین بازیکن تاریخ جهان پنج ماه بعد رفته بود. در 68 سالگی... همه در ستایش از کرایف مرثیه ها سرودند، ولی مثل همیشه خیلی ها در سکوت جان دادند و رفتند. همان هایی که در گوشه ذهنمان خاطره هایشان را ثبت کرده بودیم. خیلی ها مثل تریفان ایوانف بلغاری که در پنجاه سالگی با حمله قلبی درگذشت و رفت. او همان مدافع جان سخت بلغارستان در یورو 1996 و جام جهانی 1998 بود. با آن موها و خط ریش های بلند و حمله هایش به او لقب را "گرگ بلغاری" داده بودند، ولی چشمان خمار و محزونش، پسربچه های خجالتی را به یاد می آورد... به اینها سقوط باورنکردنی هواپیمای حامل بازیکنان باشگاه برزیلی چاپکوئنسه را هم اضافه کردیم و یادمان آمد "زندگی اجبار است و مرگ انتظار".