هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

به گزارش "ورزش سه"، هفته سیزدهم رقابت‌های لیگ برتر انگلیس با یک پیروزی دیگر برای چلسی و یک لغزش دیگر برای منچستریونایتد مورینیو همراه بود تا فاصله شیاطین سرخ و صدر جدول به 11 امتیاز برسد و حمیدرضا صدر در یادداشت جدیدش برای ورزش سه، نگاهی داشته به دیدارهای این هفته فوتبال انگلیس.

چلسی: تیمی متعلق به آنتونیو

وقتی اریکسون با آن شوت تماشایی دروازه کورتوا را پس از 601 دقیقه بسته ماندن در لیگ گشود، به نظر می رسید آبی پوش های چلسی سرانجام پس از سال 1990 در خانه مغلوب تاتنهام خواهند شد، ولی آنها خیلی زود - چهل دقیقه پیش از پایان دیدار - نتیجه را 1-2 به سود خود تغییر دادند بی آن که به گل های کاستا و هازارد تکیه دهند. گل پدرو، مهاجم نادیده گرفته دیروز که در سیستم 3-4-3 کونته به عنوان مهاجم راست شکوفا شده، با بهترین گل هایش در نوکمپ برابری می کرد. ترکیب او با دو بازیکن دیگر جناح راست چلسی یعنی آزپیلیکوئتا و ویکتور موزس فوق العاده بود و پوچتینو سه تعویضش را با به بند آمدن هونگ سون، دله علی و دمبله برابر آنها انجام داد. درخشش موزس، نیجریه ای 25 ساله که گل دوم را زد به کونته تعلق دارد. موزس که سه سال گذشته را در لیورپول، استوک و وستهام سپری کرده حالا ویلیان، بهترین بازیکن چلسی در فصل پیش را نیمکت نشین کرده. او برای کونته در این مدت کوتاه بیش از همه گل هایش برای دی ماتئو، بنیتس، مورینیو و هیدینگ گل زده است. حریف بعدی آبی پوش های لندن منچسترسیتی است. مردان بریج ظاهرا در گام های بعدی برای تثبیت صدرنشینی حریفان سرسختی پیش رو ندارند: وست بروم، ساندرلند، کریستال پالاس، بورنموث و استوک.

تاتنهام: پاک شدن آخرین صفر

خب مگر رکوردها برای جابه جا شدن نیستند؟ ... آخرین صفر جدول هم پاک شد و تاتنهام سرانجام طی رقابت های این فصل لیگ شکست خورد، با همان نتیجه ای که چند روز پیش از موناکو در اروپا شکست خورده بود: 1-2. این که دروازه هوگو لوریس در 7 دیدار متوالی در همه رقابت ها باز شده نشان از شکنندگی مدافعان وایت هارت لین دارد. چنان که بازگشت ورتونگن، کایل واکر و کریستین اریکسن هم برابر چلسی کارساز نبودند. آمار هشدار دهنده دیگر برای پوچتینیو این است که مردانش طی جریان بازی - و نه نواختن ضربه های ایستگاهی - 13 گل زده اند، یعنی کمتر از واتفورد.

منچستر سیتی:  آگرو + تغییرات پپ

دو گل آگرو (5 گل در چهار بازی لیگ) برنلی جنگجو را که در خانه اش با یک گل جلو افتاده بود به زانو درآورد. پیروزی که مرهون تغییرات گواردیولا در سیستم و ترکیب تیم هم بود: از دفاع سه نفره برابر گلادباخ به دفاع چهار نفره، از استراحت دادن به جان استونز و گوندوگان، از نیمکت نشین کردن دی بروین و داوید سیلوا، دو بازیکن پشت سر آگرو در دیدار قبل و روی آوردن به استرلینگ، توره و نولیتو در این منطقه.

لیورپول: کنار زدن اتوبوس

ترکیب لیورپول برابر ساندرلند برای اولین بار پس از چهل دیدار همان ترکیب دیدار پیشین - برابر ساوتهامپتون – بود، ولی بیرون رفتن کوتینیو در دقیقه 34 علامت سئوال بزرگی را پیش رو گذاشت. هافبک تهاجمی چپ لیورپول که در بهترین فصلش در آنفیلد 5 گل زده و 6 پاس گل ارسال کرده و بارسلونا هم خواهانش شده احتمالا با مصدومیت طولانی روبه رو شده است. لیورپول به قول یورگن کلوپ توانایی کنار زدن اتوبوس پارک شده ساندرلند برابر دروازه اش را داشت و 0-2 پیروز شد. دیواک اوریجی که به جای کوتینیو وارد شد، باز هم به عنوان بازیکن ذخیره، دروازه را باز کرد و جیمز میلنر نیز گل دوم را زد. هرچند جوردن هندرسن  118 پاس ارسال کرد؛ در حالی که همه بازیکنان ساندرلند 125 پاس جابه جا کردند. این سومین بار طی این فصل بود که هندرسن رکورد جادویی ارسال بیش از صد پاس در یک دیدار را ثبت کند.

آیا می توان مورینیو را بدون موفقیت تعریف کرد؟

می گویند وقتی پیروز شده اید می توانید خشم و فریادتان را توجیه کنید، ولی وقتی ناکام می مانید همان خشم و همان فریاد ترکیب کاریکاتوری پیدا می کنند، مثل اخراج دوباره مورینیو از کنار زمین آن هم در دقیقه 27 به بهانه کارت زردی برای پوگبا. این که سه مربی بزرگ دیگر خارجی لیگ یعنی کونته، پپ و کلوپ جلو می روند و ژوزه مثل فصل پیش شبیه کسی شده که نمی تواند خود را از باتلاق بیرون بکشد با تصویر ما از "ژوزه همیشه موفق" سازگاری ندارد. همه اینها با انتخاب های جدل آوری مثل قرار دادن راشفورد در جناح چپ که این بازیکن را به  بند کشیده، قریحه مربیگری ژوزه را هم زیر سئوال برده. تساوی 1-1 خانگی برابر وستهام در دیداری که میخیتاریان تیر دروازه درن رودلف ایرلندی را به لرزه درآورد و گل لینگارد آفساید اعلام شد، رکورد چهارمین تساوی متوالی خانگی در لیگ را به ارمغان آورد که طی 26 سال ثبت نشده بود: چهارمین تساوی برغم نواختن 91 ضربه به سوی دروازه حریفان. 11 امتیاز فاصله با صدر جدول و 8 امتیاز فاصله با مدعیان راهیابی به لیگ قهرمانان یعنی کارنامه ای سیاه تر از نتایج  دیوید مویس و لویی ونگال در همین مدت. آنها طی ده دیدار آخر لیگ حتی از واتفورد، استوک، وست بروم و بورنموث کمتر امتیاز جمع کرده اند. دو حریف بعدی یونایتد هم در لیگ زخم خورده های جنگجو هستند: اورتون در گودیسون پارک و تاتنهام در اولدترافورد. 

آرسنال: باز هم آلکسی

آنها پس از سه تساوی پیاپی با تاتنهام، یونایتد و پاری سن ژرمن پیروز شدند. آنها در هفته ای که چلسی، سیتی و لیورپول پیروز شده بودند باید بورنموث را شکست می دادند، آن هم در خانه. ولی برخلاف آن چه به نظر می رسد پیروزی 1-3 مرارتی که آرسنال در این دیدار کشید را نشان نمی دهد. گاهی نه تاکتیک و سیستم بلکه قریحه بازیکنان کارساز می شود. این جا هم آلکسی سانچز با زدن دو گل نقش اول را بازی کرد و اوزیل، ژیرو و مونرئال نقش های مکمل را. آرسنال از اگوست تا حالا 25 گل در لیگ زده که سانچز 8 بار دروازه ها را از نقاط مختلف و متنوع باز کرده و 3 پاس گل داده که یعنی نزدیک به نیمی از گل های توپچی ها را رقم زده. او برابر بورنموث 74 بار توپ را لمس کرد که یعنی فقط دو بار کمتر از گرانیت گاکا، در حالی که یک مهاجم است و نه مرد میانی و 36 درصد ضربه هایش هم پشت محوطه جریمه حریف نواخته شدند. سانچز پس از جام جهانی 2014 و پیوستن به آرسنال 146 بار برای باشگاه و کشورش به میدان رفته که یعنی یک بازی در هر 8/5 روز... همه اینها یعنی اگر سانچز مصدوم شود چی؟

سوانسی: وقتی یورنته وارد شد

سوانسی 5 - کریستال پالاس 4: چند بار با چنین نتیجه ای روبه رو شده اید؟ ولی چگونگی رقم خوردن این نتیجه عجیب تر از خود نتیجه بود. سوانسی 1-3 جلو افتاد و وقتی پالاس نتیجه را در شش دقیقه پایانی 3-4 به سود خود تغییر داد به نظر می رسید مردان آلن پاردیو ماموریت غیرممکن را انجام داده اند. ولی فرناندو یورنته – که راهش از یوونتوس در تورین به سوانسی در ولز کشیده شده - و در بیست دقیقه پایانی راهی میدان شده بود دو گل باورنکردنی - در دقایق 91 و 93 - زد تا سوانسی دیگر بار پس از روز اول طعم پیروزی را بچشد. باب برادلی، مربی برنلی اولین پیروزی اش روی آن نیمکت را با سرگیجه مرور می کرد. همان مربی آمریکایی که انگلیسی ها درباره اش به طعنه می پرسند "... آیا آمریکایی های لیگ ما را می شناسند؟"

حمیدرضا صدر