تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

به گزارش "ورزش سه"، رئال مادرید در داربی مادرید با سه گل کریستیانو رونالدو در ویسنته کالدرون پیروز شد، این پیروزی در حال و هوایی نامتعارف رقم خورد...

سید لاو تلاش کرده بود حالت او را پس از زدن گل با دقت تعریف کند. این که کریستیانو رونالدو شق و رق ایستاده و دست هایش را حلقه زده بود پایین کمرش. این که بی حرکت ایستاده و چشمانش را دوخته بود به نقطه ای از سکوهای جنوبی ویسنته کالدرون. یکه و تنها پیش از شکل گرفتن حلقه شادی با همان ژست همیشگی اش پس از گشودن دروازه ها. هزاران طرفدار آتلتیکو مادرید انگشتان وسط دستان شان را از پشت دروازه به طرف او بالا برده بودند و ناسزا می گفتند. هزاران نفر دیگرشان میخکوب شده بودند. بی حرکت و بهت زده. 

جایی از دل جماعت حیرت زده دود سیگاری بالا می رفت. قرار نبود قصه این جوری به آخر برسد، ولی رسیده بود. یک ساعت و نیم پیش از آن پدرها و پسرهای آتلتیکویی راهی استادیومی شده بودند که عمرش 183 روز دیگر به پایان می رسید. آنها حین ورود شعار "افسانه ما ابدی خواهد ماند" را سر داده بودند. ولی شب تلخی انتظارشان را می کشید.

آخرین داربی مادرید پیش از رفتن آتلتیکو به استادیوم لاپینتا، جایی نزدیک فرودگاه در آن سوی شهر، با آتشبازی در خیابان های اطراف آغاز شده بود، با اهدای یک هدیه از سوی انریکه سرزو رئیس باشگاه آتلتیکو به فلورنتینو پرس رئیس باشگاه رئال، با نواخته شدن سرود باشگاه. نقطه پایان آخرین داربی مادرید به چندو مدافع قبلی باشگاه که حالا برای مالاگا بازی می کند تعلق پیدا می کرد که توپ آخرین داربی پایتخت اسپانیا را با خود می برد داخل اتوبوس. یکی دیگر از آن یادگارهایی که احتمالا بعدها با قیمت بالایی فروش خواهد رفت. ولی بازی جوری تمام شد که هیچ کس انتظارش را نداشت. با هت تریک 44 رونالدو، با شکست کاملا غیرمنتظره 3-0 در خانه.

یکشنبه صبح که رسید روزنامه آس سال 1966 را به یاد آورد، زمانی که ویسنته کالدرون افتتاح شد را.  همان شبی که طرفداران آتلتیکو بنری بالا بردند که رویش نوشته شده بود "حالا در خانه مان هستیم و کسی نمی تواند ما را حقیر بخواند". آن زمان رئال شش بار قهرمان اروپا شده بود و طرفداران رئال به طعنه می گفتند "برای رسیدن به ما باید خیلی صبر کنید". حق با آنها بود. آتلتیکو تا مدت ها در کالدرون برابر رئال شکست خورد تا همه چیز تغییر کند و بردهای آتلتیکو از راه برسند، تا این جا، تا این شب.
 

دیگو سیمئونه هفته پیش گفته بود "... زمانی اونا بهتر از ما بودن، ولی حالا برابر هستیم". حقیقت این است سیمئونه به داربی های مادرید روح دیگر بخشید. آتلتیکو در 16 داربی از 20 داربی پیش از ورود سیمئونه مغلوب رئال شده بود و حتی یک بار هم طعم پیروزی را نچشیده بود. در حالی که پس از ورود سیمئونه 6 بار برد، 6 بار شکست خورد و 6 بار هم به تساوی دست یافت. اوضاع این اواخر بهتر هم شده بود و آتلتیکو طی ده بازی برابر رئال فقط یک بار زانو زد. البته دو شکست تلخ در دو فینال لیگ قهرمانان که به قول سیمئونه "مثل مرگ بود" را فراموش نکنید. رئال تا این هفته طی 6 داربی مادرید در لیگ برنده نشده بود و آخرین باری که دو تیم در برنابئو روبرو شدند آتلتیکو 1-0 پیروز شد. رونالدو طی شش دیدار گلی به آتلتیکو نزده بود و هیچ تیمی مثل آتلتیکو برابر او چنین زمان طولانی مقاومت نکرده بود.

به نظر نمی رسید رونالدو در این آخرین داربی در کالدرون سه گل خواهد زد. او قراردادش را دو هفته پیش تمدید کرده بود و تا 36 سالگی در رئال خواهد ماند. خودش گفته بود این قرارداد مقدمه قرارداد دیگری است و قرارداد بعدی اش او را تا 41 سالگی در برنابئو نگه خواهد داشت. کسی نمی داند رونالدو واقعا تا کی در رئال خواهد ماند. بعضی های در 31 سالگی اش جرئت کرده بودند بگویند تمام شده. وقتی ضربه ای به توپ طی آن ضربه آزاد زد در 33 شوت قبلی اش برابر یان اوبلاک ناکام مانده بود، ولی ضربه 34 او دروازه اوبلاک را باز کرد. توپ با ضربه 35 او وارد دروازه نشد، ولی ضربات 36 و 37 دروازه آتلتیکو را گشودند تا او با زدن 18 گل در داربی مادرید از آلفردو دی استفانو جلو بیفتد. او 274 گل در 361 بازی برای رئال زده و در این بستر هم دی استفانو را پشت سر گذاشته.

گل دوم او در این دیدار از روی نقطه پنالتی زده شد. دروازه را باز کرد و رفت پشت دروازه و چمباتمه زد و دستش را گذاشت زیر چانه اش. گذاشت و رو به دوربین حالت آدم های متفکر را گرفت: خب ببینیم چی شده...گل سوم شش دقیقه بعد با پاس گرت بیل زده شد. او دروازه را باز کرد و با سینه فراخش ایستاد برابر سکوهای کالدرون که آخرین تصویر آن نبرد بود. مارکا عکس ایستاده رونالدو را روی جلدش گذاشت و آس عکس نشسته اش را، ولی تیترهای شان مشابه بودند: "کریستیانو می گه: من این جا را فتح کردم!" و "رئالی ها این جوری فتح می کنن".

تغییر تدریجی رونالدو یک واقعیت است. با این وصف برخلاف مهاجمانی که با بالا رفتن سن شان عقب تر بازی می کنند، جلوتر بازی می کند. در مقایسه با سابق کمتر حاکم مطلق بشمار می رود، کمتر پنجاه یارد کورس می گذارد، حتی تمام کنندگی اش طعم فصل پیش را ندارد، مصدومیت و خستگی نشانه های بارز بازی هایش در مراحل آخر فصل پیش بودند، با این وصف هنوز برای باز کردن دروازه ها همان مهاجم بیقرار است.

 او در اولین فصل بازی اش در اسپانیا 33 گل زد، ولی طی شش سال بعد از مرز پنجاه گل گذشت: 54، 60، 55، 51، 61 و 51. در این فصل تا حالا ده گل زده که هشت تایش در لیگ به ثمر رسیده اند. او تا این جا یکی از دو گلزن برتر فصل بشمار می رود. شاید میزان حضورش در جریان دیدار کمتر شده باشد، ولی تاثیرگذاری اش کماکان بالاست. 

حقیقت این است که کمتر مهاجمی را با کیفیت او شناخته ایم. سه گل او برابر آتلتیکو بازتابنده این کیفیت است.

حمید رضا صدر