سهراب؛ طلایی که حقت بود مبارک

به گزارش "ورزش سه"، پسر محجوب، کم حرف و سربه زیر اصفهانی سال هایی طولانی زیر وزنه های سرد عرق ریخت و چیزی جز ناملایمتی نصیبش نشد. او بعد از تجربه تلخی که در لندن داشت سعی کرد برای مسابقات جهانی خود را آماده کند اما محرومیتی غیرمنتظره او را باید دو سال از میادین دور می کرد. اما مدیریت سوء فدراسیون وقت یک سال دیگر روی محرومیت او گذاشت تا سهراب 3 سال از میادین دور باشد.

او در این مدت به تنهایی و در شهر خود وزنه می زد و بارها تصمیم به خداحافظی از میادین گرفت. اما بارها اعلام کرده بود خواب المپیک ریو آخرین تلاش او خواهد بود تا بالاخره طلایی که حقش است را به دست بیاورد.

تمرین در سالن خالی، تجربه تلخ محرومیت، ناملایمتی های پی در پی و انگیزه هایی که رفته به رفته کمرنگ می شد کار او را برای ادامه راه سخت می کرد اما او دوباره برگشت و این بار در المپیک ریو مدالی را که لیاقتش را داشت به گردن آویخت.

سهراب با اینکه 27 سال بیشتر ندارد، اما بیش از 10 سال در اردوهای تیم ملی است و امشب به آن پاداشی که در این 10سال باید به آن می رسید و نرسید چنگ زد. این دومین طلای کاروان المپیک ایران در ریو بود که به حق برگردن سهراب مرادی ما نشست.