رویاهای طلایی پیانیست بدون دست (گزارش ویژه)

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از روزنامه گاردین، نعمتی که مدال آور طلای بازی های پارالمپیک 2012 لندن است، در رقابت های تیراندازی با کمان زنان در بازیهای ریو شرکت کرد. او قرار است در بازیهای پارالمپیک هم شرکت کند. البته رشته اولیه  نعمتی ابتدا قرار تکواندو  بود. او عاشق ورزش پرانرژی هنرهای رزمی بود و به سرعت صاحب کمربند سیاه شد و به تیم ملی ایران راه یافت.اما زهرا در 18 سالگی در اثر تصادف رانندگی دچار آسیب نخاعی شد و توان استفاده از پاهای خود را از دست داد.

پس از 13 سال از این ماجرا، نعمتی برای اولین بار در بازی های المپیک شرکت کرده است. او برای حرکت از ویلچر استفاده می کند. این شرایط موجب شده که بیش از هر ورزشکار دیگری در رقابت ها مورد توجه قرار گیرد. هیچ یک از این ورزشکاران برای بازی های پارالمپیک به ریو بازنخواهند گشت. درحالی که شرکت در پارالمپیک در برنامه نعمتی است و او امیدوار است که از عنوان قهرمانی خود در پارالمپیک 2012 لندن دفاع کند. او اولین زن ایرانی است که در بازی های المپیک یا پارالمپیک مدال طلا گرفته است.

*پیانیست بدون دست
مدال طلای پارالمپیک نعمتی در تیراندازی با کمان و نه تکواندو بدست آمد. آسیب نخاعی به آرزوی او برای اول شدن در تکواندو پایان داد.
پذیرفتن اینکه دیگر نمی تواند به ورزش مورد علاقه اش بپردازد، آسان نبود. وی اخیرا در گفت و گو با تیم مستندساز ژاپنی اظهار داشت: در ورزش تکواندو ناتوانی در استفاده از پاها، مثل پیانیستی است که دست های خود را از دست داده است.
وی بعد از قهرمانی در پارالمپیک لندن گفت: می خواستم به جوانان ایرانی، به ویژه دختران نشان دهم که زنان ایرانی چیزی کمتر از بقیه ندارند و می توانند قهرمان پارالمپیک شوند و مدال کسب کنند. می خواستم این نگاه کلیشه ای را بشکنم و خوشحالم که موفق شدم.
نعمتی در مراسم افتتاحیه بازیهای المپیک ریو در ورزشگاه ماراکانا پرچم دار کاروان ایران بود که بیشتر آنها را مردان تشکیل می دادند.
هر چند کسب یک طلا دیگری پارالمپیک یک هدف منطقی است، اما نعمتی قبل از اولین حضور خود در المپیک رویای بزرگی در سر داشت و با آنکه فاصله زیادی با بخت قهرمانی داشت، تاکید کرد که برای طلا می رود.وی گفت: مهم ترین چیز این است که به خودت باور داشته باشی، بعد از آن همه چیز به واقعیت می پیوندد.

*زهرا ما را خجالت می دهد
مادرزهرا در این باره می گوید: او همیشه لبخند می زد. هیچ گاه شکایتی نداشت و گریه نمی کرد. البته تنها مسئله در مورد نعمتی در تیم ملی این است که او باعث می شود که بقیه تنبل به نظر برسند. یکی از هم تیم هایش در این باره گفت: من خجالت می کشم، چون زهرا همیشه در تمرین است حتی وقتی هم تیمی های سالم وی خسته می شوند. او واقعا مشوق ماست.
نعمتی بعد از حادثه تصادف رشته ورزشی خود را تغییر داد. او در زمین تیروکمان بود که خانه جدید خود را پیدا کرد. او در سال 2007 و سه سال بعد از حادثه تصادف، کمان خود را برداشت. این ورزشکار 31 ساله گفت: تیروکمان مرا قوی کرد و به من معنای قدرت را آموخت. وقتی 18 ساله بودم توانایی راه رفتن را در یک تصادف رانندگی از دست دادم. نزدیک بودم جانم را از دست بدهم. اما این فرصت را داشتم که زندگی کنم.

* از المپیک تا ازدواج
پارالمپیک لندن به دلایلی جدای از ورزش برای نعمتی خاص بود. شبی که وی مدال طلا را کسب کرد، با رهام شهابی پور در رشته تیروکمان و یک ستاره دیگر پارالمپیک نامزد شد. او جشن نامزدی خود را در دهکده المپیک در کنار هم تیمی هایش برگزار کرد. این دو سالها قبل در یک انجمن ورزشکاران با هم آشنا شدند. آنها مشترکات زیادی داشتند. هر دو بدون معلولیت بدنیا آمده بودند. همسر وی هم در سال 2001 در اثر پرتاب شدن از تیر چراغ برق مصدوم شد.
نعمتی سال گذشته در رقابتهای قهرمانی تیراندازی با کمان آسیا 2015 در بانکوک تایلند سهمیه المپیک را کسب کرد. او در این ریکرو بانوان نقره گرفت.
 تنها گروه کوچکی از ورزشکاران هم در المپیک و هم در پارالمپیک در یک سال حضور یافته اند. اسکار پیسترویس دونده معلول آفریقای جنوبی در المپیک و پارالمپیک2012 لندن شرکت کرد. او اکنون به علت قتل نامزد خود در زندان بسر می برد. آخرین کمانداری که هم در المپیک و هم پارالمپیک شرکت کرد، پائولو فانتاتو از ایتالیا بود که در بازی های المپیک 1996 آتلانتا حضور داشت.

*شکست مقابل حریف روس
نعمتی سه شنبه شب آرام و خونسرد به نظر می رسید. او شروع خوبی داشت و در اولین پرتاب مقابل اینا استپانووا حریف روس خود حداکثر امتیاز 10 را گرفت. جمعیت پراکنده به سرعت جمع شدند و در سکوت از پیروزی کماندار روس در اولین ست استقبال کردند و سپس وقتی کماندار ایران ست دوم را برد به شدت او را تشویق کردند. با این حال شرایط به سود زهرا پیش نرفت  و استپانووا سه بر یک پیروز شد. نعمتی بعد از مسابقه ناراحت بود اما پس از آن به خبرنگاران گفت: من نهایت تلاشم را کردم، اما حریفم واقعا خوب بود. به همین علت برنده شد. این بازیها متفاوت از پارالمپیک است. تفاوت آن استرسی است که اینجا داشتم. المپیک پراسترس تر است.
وی در پاسخ به سوالی که پیام او به سایر معلولان در جهان چیست؟ گفت: نگذارید معلولیت شما را شکست بدهد.