آنالیز تصویری دیدار استقلال – نفت
استقلال در بازی با نفت تهران در دفاع تیمی ایرادات اساسی داشت. فاصله بین خطوط، بازی هافبک ها روی یک خط که اشتباه محض است و هم چنین فضای باز جلوی خط دفاعی به نفت فرصت جولان را داد هر چند که تیم علی دایی اگر فرصتی به دست آورد روی بازی شایسته اش بود.
به گزارش "ورزش سه"، البته باید به این نکته هم اشاره کرد که استقلال با توجه به تغییراتی که در ترکیب داشته در هفته های ابتدایی نیازمند همراهی است. از سوی باشگاه و طرفداران نه انتقاد.
اشاره به بدنسازی استقلال و بدنسازی نکردن نفت برای دو امتیاز از دست رفته یک توجیه است. همین و بس.
استقلال در بیشتر خطرات ایجاد شده از سوی نفتی ها در یک منطقه یک سوم دفاعی پرتعداد بود و نسبت به حریف برتری عددی داشت. اما هیچ گاه برتری عددی به معنی خنثی کردن حملات حریف نیست اگر قرار بر این باشد که اصول دفاعی رعایت نگردد.
بازی هافبک ها روی یک خط سبب شده تا نفتی ها به راحتی با یک و دوی عمقی در جلوی خط دفاعی حریف صاحب فضا و موقعیت شوند و به دفعات شوتزنی کنند. کادر فنی استقلال در جریان بازی متوجه این موضوع نشد و نفتی ها به دفعات شوتزنی کردند.
در حضور 4 بازیکن استقلال نفتی ها توپ را به کنار می برند و ارسال می کنند. برتری عددی با استقلال است. وقتی تیم مهاجم دو بازیکن دارد و تیم مدافع چهار بازیکن اما باز هم توپ روی دروازه حریف کات بک می شود بدین معنی است که تیم مدافع اصول دفاعی را رعایت نمی کند و جالب اینکه روی این صحنه مهاجم حریف از عقب به فضا می زند و به رغم حضور دو بازیکن استقلال باز هم به توپ ضربه می زند.
این صحنه ثابت می کند رعایت اصول دفاعی در دفع توپ مهم است.
اکثرا تیم های ما وقتی توپ در میانه میدان است نمی دانند که به سمت راست شیفت شوند یا به سمت چپ. با این حال نمی توان روی این صحنه منکر شد که فاصله بین مدافع راست نفت با مدافع میانی بغل راست این تیم زیاد است و همین فاصله کافی است تا کاوه رضایی با پاس خوبی که به جابر انصاری داد زمینه ساز گل نخست استقلال شود.
این گل یک گل مدرسه ای بود و نشان داد ضربه بلافاصله بعد از لمس توپ اجازه فکر کردن و هم چنین دفع توپ را از حریف می گیرد.
در این صحنه واضح و ملموس است استقلال روی توپ های ارسالی از کناره ها فضای جلوی خط دفاع را به حریف می دهد. البته نمی شود ایرادی به خط دفاعی گرفت و این فضا بیشتر باید از سوی هافبک های مدافع پوشش داده شود. هر چند تیزهوشی و بازی منطقی از سوی مدافعان می تواند این فضاها را پر کند. در خط دفاع آن چیز که خطرناک است فضا است و اینجا همکاری و بازیخوانی مدافعان را می طلبد و نیاز نیست در چنین صحنه هایی مدافع به طور قطع در شعاع خود باشد.
همیشه به مدافعان می گویند نسبت به همه توپ ها بدبین باشید. بالعکس حرفی که به مهاجمان می زنند، نسبت به همه توپ ها خوش بین باشید.
محمد حسین کنعانی زادگان با یک پاس ساده می توانست توپ را به بازیکنان کناری بدهد یا جلوی خود بیاندازد اما تلاش کرد با یک حرکت سخت توپ را دفع کند و نتیجه آن یک اشتباه بزرگ و در نهایت گل به سود حریف بود.
ساده بازی کردن نه فقط برای محمد حسین کنعانی زادگان بلکه برای خیلی از مدافعان ما سخت است در حالی که در همه تیم ها از مدافعان خواسته می شود ساده بازی کنند چون بازیکن حمایت کننده ندارند.
استقرار اولیه تیم در زمین فقط برای گزارشگران تلویزیونی است که بگویند تیم با این سیستم بازی می کند. در جریان بازی این سیستم تبدیل به اشکال مختلف می شود و هر شکل ریاضی را می تواند در ترکیب پیدا کرد. بازی کردن روی یک خط فقط برای برخی از صحنه ها و برای آفساید گیری است و در جریان بازی – بازی روی یک خط خطرناک است چون با یک پاس ساده همه بازیکنان روی یک خط از بازی خارج می شوند.
چینش بازیکنان نامرتب و به اصطلاح مربیان اروپایی باید جنگلی باشد تا فضا به سختی قابل مشاهده باشد.
*علی بنی شیخ الاسلامی