لاجوردی زیبا، کونته ی محشر!

مربی جوان آتزوری با شیوه ای که پایه و اساسش را در یوونتوس بنیان گذاشته بود، یورو 2016 را تحت تاثیر قرار داده است. بهره گرفتن از شیوه سنتی 2-5-3، البته با ایجاد تغییراتی عمیق و ایده های دفاعی و هجومی نو، ایتالیای 2016 را مدرن ترین تیم حاضر در پانزدهمین دوره رقابت های اروپایی کرده است.

استفاده از سه مدافع مرکزی، بلندقد، سرزن روی یک خط و بازی گرفتن از دروازبان باتجربه و مطمئنی به نام بوفون، حریف قدرتمندی چون اسپانیا را اسیر نبوغ تاکتیکی آقای کونته کرده بود و بی شک آقایی ایتالیا برابر قهرمان دو دوره اخیر یورو، به واسطه عملکرد درخشان کونته در پیاده کردن تدابیر نوین بازی فوتبال بود. جایی که ماتادورها به خاطر ناتوانی در ورود به محوطه جریمه ایتالیا، مجبور به استفاده از توپ های هوایی برای رسیدن به دروازه حریف شدند، در حالی که فراموش کرده بودند که بازی هوایی، خواسته کونته و شاگردانش برابر تیمی بود که در سالیان اخیر همواره بهترین نمایش ها را روی زمین به اجر ا می گذاشت.

نکته حائز اهمیت و بسیار سرنوشت ساز مسابقه ی حساس دو تیم اسپانیا و ایتالیا، نقش غیرقابل انکار دیشیلیو و فلورنزی بود. برای دست یافتن به موفقیت در کناره ها ایتالیا نیاز داشت تا آلبا و خوانفران را از کار بیندازد. کاری که در تمام دقایق بازی موفق به انجامش شد و این دو حتی یک بار هم نتوانستند اورلپ داشته باشند. دلیل این دستاورد بزرگ که عامل اصلی موفقیت دفاعی ایتالیا و ایجاد برتری در کارهای هجومی لاجوردی پوشان هم شد استفاده تمام و کمال کونته از عرض زمین بازی در سنت دنی پاریس بود. کمک جاکرینی و پاروللو به فلورنزی و دیشیلیو باعث شده بود تا مدافعین کناری آتزوری دور نخورند و با احتساب در اختیار داشتن عمق یک سوم دفاعی خود توسط مثلث BBC کاملاً هماهنگ با یکدیگر، چاره ای جز شوت های بیرون از محوطه جریمه و ارسال های بلند برای اسپانیا باقی نمانده بود.

البته کار دفاعی ایتالیا زمانی ارزش یافت که آنها مثلث فشرده خط میانی اسپانیا را که توپ و مالکیت آن را برای اجرای برنامه هایشان نیاز داشتند از کار انداخت. برای دست یافتن به این خواسته ی مهم، ده روسی هیچ وقت به کناره ها نرفت و برای پرس کردن بازیکن حریف جز در پشت محوطه جریمه خودی اقدام نکرد. موفقیت یک تنه او در جلو سه مدافع مرکزی ایتالیا باعث شد تا تصاحب توپ توسط او، فضای بسیار زیادی را در اختیار بازیکنان کناری ایتالیا قرار دهد و در هنگام حمله آزادی عمل بیشتری به ادر و جاکرینی ببخشد. تعویض زودهنگام ده روسی در ابتدای نیمه دوم گواه این مساله بود که بازیکن متعصب رم، چه فشاری را در این دیدار تحمل کرده است. آمار دوندگی او 132 متر در هر دقیقه بود!

دفاع هوشمندانه، از کار انداختن خط هافبک بازیساز اسپانیا و عرض دادن(تا جای ممکن) به بازی، باعث شده بود تا ایتالیایی ها اسپانیایی ها را کلافه کنند. آنها دوندگی را برای بازیکنان جلوی مدافعین گذاشته بودند، در حالی که با این شیوه بازی، تمام نفرات حریف را وادارا کرده بودند که مدام طول زمین را طی کنند و این اصلاً چیزی نبود که سیلوا، اینیستا، فابرگاس و نولیتو بخواهند. حفظ توپ و برتری گرازیانو پله در نبردهای هوایی هم سبب شده بود تا ایتالیا هروقت به یک سوم دفاعی رقیب می رسید، به تعداد نفراتش بیافزاید، روی دروازه دخه آ خطر ایجاد کند و تا هروقت لازم باشد فشار را روی دروازه حریف که به خاطر دریافت گل زودهنگام در کارهای دفاعی تمرکز کافی را نداشت و برای رسیدن به دروازه بوفون بیقرار بود(آنها می دانستند هرچه از زمان بازی بگذرد لایه های دفاعی ایتالیا مانعی سخت برای گلزنی ماتادورها خواهد شد.) نگهدارد.

رهبری بوفون، لبخندهای آشنای او(که برای هم تیمی ها روحیه بخش و برای حریف روحیه کُش بود)، تمرکز و ایستادگی برابر ضربات مهلک پیکه و اینیستا و پوشش دادن پشت سر کیه لینی، بونوپی و بارزالی از ایتالیای کونته تیمی بزرگ و یکدست ساخته که روح و صلابت خاصی، به تیم متخصص تورنمنت های بزرگ داده است.

مجموعه این 2-5-3 مدرن و کلاسیک که به خوبی هم از طرف بازیکنان معمولی ایتالیا (در مقابل ستارگان پرآوازه اسپانیا) درون زمین پیاده گردید باعث شد تا بتوان اذعان کرد، کار کونته و ساختن ایتالیایی زیبا و دوست داشتنی با این بضاعت، محشر است!