یادداشت: رونالدو؛ ناجی دردسرساز

به گزارش "ورزش سه"،‌ صدای خنده هزاران نفر کمی عجیب است و این واکنش می‌تواند به دو علت باشد: اول اینکه رونالدو با خودستایی فراوان و انتظارات بالایی که از او و یا حداقل بدن عضلانی اش می‌رود، در مرکز توجهات است و همین باعث می‌شود که عدم موفقیت او برای عده ای خوشایند باشد. دوم اینکه بدشانسی او در آن بازی آنقدر زیاد بود که مضحک به نظر می رسید.

دو گل مقابل مجارستان در سومین بازی فقط بخشی از مسیر او را هموار کرد. این تیم پرتغال نباید در رده ی سوم گروهش قرار بگیرد و بهترین بازیکنش بار بسیار بسیار سنگین مسئولیت را روی دوشش حس کند. طبیعت بازی‌های ملی به این شکل است که یک تیم معمولا بازیکنی دارد که از دیگر هم تیمی‌هایش بهتر است. موضوع کنار آمدن با فشار این شرایط است و در این رقابت‌ها، گرت بیل برای ولز و مارک همسیک برای اسلواکی بهتر از رونالدو برای پرتغال کار کرده اند.

البته رونالدو می‌تواند مدعی شود که در هر سه بازی می‌توانست یک تنه تیمش را به پیروزی برساند  ولی پاسخ این است که اگر تلاشی نمی‌کرد، مطمئنا هیچوقت نمی‌توانست کاری برای تیمش انجام دهد. پرتغال به طرز قابل توجهی ضعیف تر از تصورات است و برای همین است که به وفور می‌بینیم رونالدو بر سر هم تیمی‌هایش فریاد می‌کشد که چرا در سطح او نیستند. آنهایی که همه چیز را از نقطه نگاه مسی-رونالدو می‌بینند، نمی‌توانند این موضوع را که مسی از مصدومیت بازگشته و در کوپا آمه‌ریکا عالی ظاهر شده نادیده بگیرند. او 5 گل به ثمر رسانده که شامل گل استثنایی اش مقابل آمریکا از روی ضربه ایستگاهی می‌شود.

در طول دو بازی اول ، رونالدو 10 شوت زده بود که یعنی از 9 تیم حاضر در رقابت‌ها هم بیشتر شوت  زده بود ولی توپ‌هایش به گل تبدیل نشده بود. مقابل اتریش، او یک ضربه به تیرک زد و یک پنالتی را نیز از دست داد. دو بار هم دروازه بان اتریش به زیبایی او را ناکام گذاشت. در نیمه اول او یک فرار عالی کرد ولی سانتر ارسالی را با فاصله به بیرون زد. به عبارت دیگر همه چیز رو به ناکامی او بود. با این حال این یک بحران نبود بلکه یکی از بهترین بازیکنان جهان کمی دقت نیاز داشت. به علاوه باید مصدومیتی که او را در فینال چمپیونزلیگ حسابی اذیت کرد را نیز مد نظر داشت.

دیگر نگرانی این است که رونالدو در حال حاضر 31 ساله است و اگر تا به حال افت نکرده، به زودی این اتفاق خواهد افتاد. از لحاظ زندگی سالم، او یک الگو بوده و باید تا جایی که می‌تواند به همین سبک از زندگی ادامه دهد ولی نمی‌توان جلوی بالا رفتن سن را گرفت. روزی می‌رسد که دیگر خبری از استارت‌های انفجاری اش نخواهد بود و او دیگر سرعت قبل را نخواهد داشت. از همان موقع، نوع فوتبال رونالدو نیز دستخوش تغییر خواهد شد. از آن دوره که او جوانی بسیار مغرور با موهای ژل زده که در کنار زمین حرکات تکنیکی انجام می‌داد خیلی گذشته و او حالا بیشتر در محوطه جریمه دیده می‌شود و استعدادش را صرف گلزنی می‌کند.

البته اینکه رونالدو مورد تمسخر دیگران قرار می گیرد، به خاطر رفتار خودش نیز هست. پرت کردن یک میکروفون داخل دریاچه هیچگاه وجهه خوبی ندارد، بدون توجه به اینکه چقدر سوال خبرنگار اذیتتان کرده است. و پس از دیدار با اتریش هم در شبکه‌های اجتماعی میلیون ها جوک برای او منتشر شد که عدم موفقیت او در گلزنی را مورد تمسخر قرار می‌داد. به علاوه، اینکه او پس از بازی با مجارستان به خبرنگار اجازه نداد سوالش را بپرسد نیز باز می‌تواند او را در مرکز حملات تمسخرآمیز قرار دهد. جدا از تمام این مباحث،‌ هواداران پرتغال حق دارند که بدانند چرا کاپیتان تیمشان نتوانسته یک بازی را برایشان با برد به اتمام برساند.

صحبت های او پس از دیدار با ایسلند که با تساوی 1-1 به پایان رسید، نامعقول بود. البته که ایسلند "طرز فکر کوچکی دارد"، کوچک است، در واقع کوچک ترین کشوری که تا به حال به یورو رسیده است. آیا این موضوع ربطی به مسابقات دارد؟ رونالدو هیچ ایده ای از قدرت ایسلند و توانایی‌هایش ندارد.واکنش هواداران ایسلند وقتی که اسکوربورد ورزشگاه گلزنی مجارستان مقابل پرتغال را نشان می‌داد، از اینکه چقدر این مصاحبه رونالدو آنها را ناراحت کرده پرده بر می‌داشت و اینکه آنها چقدر از بالاتر قرار گرفتن نسبت به پرتغال خوشحالند.

به علاوه اینکه او همچنان پشت ضربات ایستگاهی 40 متری می‌ایستد و گلی نمی‌زند هم مسخره است. شاید زمان آن رسیده که این ضربات را به بازیکن دیگری بسپارد ولی اعتماد به نفس او مانع این کار می‌شود. پنالتی که او مقابل اتریش خراب کرد، چهارمین پنالتی از پنج ضربه اخیرش بود که از دست رفته است. البته هیچکس تصورش را هم نمی‌کند که او پنالتی نزدند.

با این حال، رونالدو با وجود تمام آنچه بالا گفته شد می‌تواند در یک لحظه همه چیز را تغییر دهد. پاس  او به نانی روی گل تساوی بخش مقابل مجارستان فوق‌العاده بود، به علاوه ضربه پشت پای استثنایی اش روی گل دوم پرتغال هم بسیار زیبا بود و او به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار تورنمنت یورو موفق به گلزنی شده است و این رونالدو بود که روی سانتر کوارشما،‌گل سوم را با یک ضربه سر لیزری به ثمر رساند.

پرتغال به عنوان تیم سوم،‌سینه خیز به دور بعد صعود کرد و اگر گل‌های رونالدو نبود، شاید خبری از صعود آنها به دور بعد نبود ولی اگر سلسائو می‌خواهد باز هم صعود کند، به تغییرات اساسی در عملکرد خود نیاز دارد.

جاناتان ویلسون

ترجمه: روزبه مهری