صعود منفورترین تیم آلمان به بوندس لیگا

به گزارش "ورزش سه"، با این حال تعداد افرادی که صعود لایپزیک به بوندس‌لیگا را جشن گرفته‌اند بسیار محدود است. چرا؟ جوابش ساده است: لایپزیک که دو هفته پیش جواز بازی در بوندس‌لیگا را کسب کرد، منفورترین باشگاه آلمان است.

هیچ باشگاهی در اروپا به اندازه لاپیزیک تفرقه‌انگیز نبوده است. حمایت شده از سوی کمپانی تولید نوشیدنی‌های نیروزای ردبول، لاپیزیک در عرض تنها هفت فصل خودش را از دسته پنجم فوتبال آلمان به بالاترین سطح از آن رسانده است.

برای برخی، کاری که لایپزیک انجام داده است، به کمال رسیدن داستان موفقیت فوتبال مدرن است، یک تیم با آینده درخشان که یک روز می‌تواند به پایان دادن دوران حکمرانی بایرن‌مونیخ در فوتبال آلمان پایان دهد. برای برخی دیگر اما لایپزیک، به تمام آنچه که برای فوتبال آلمان عزیز است، خیانت کرده است. سنت، هویت و مهم‌تر از همه، قدرت اظهارنظر هواداران در شیوه‌ اداره باشگاه. لایپزیک سال 2009 به عنوان جانشینی برای یک تیم دسته پنجمی به نام مارکرانشتات کارش را آغاز کرد. دیتریخ ماتشیتز، موسس جنجالی شرکت ردبول، به رویای خود برای اضافه کردن یک باشگاه فوتبال به امپراتوری فوتبال در حال گسترش خود جامه عمل پوشاند. برخلاف ردبول سالزبورگ و نیویورک ردبول، قانون آلمان اجازه نمی‌داد لایپزیک نام اسپانسر اصلی‌ خود را به نام باشگاه اضافه کند.

بنابراین ماتشیز دست به یک شاهکار زد. او نام تیم جدیدش را «راسن بال اشپورت» گذاشت، راسن‌بال‌اشپورت‌لایپزیک آر بی (حروف اول کلمه راسن‌بال RB نشان اختصاری شرکت ردبول است).این حرکت جزو اولین اقدامات حیله‌گرانه رییس ردبول برای دور زدن قوانین فوتبال آلمان بود. شاید بزرگترین کودتای او شیوه‌ای بود که ردبول برای محدود کردن کنترل هواداران بر مدیریت لایپزیک در پیش گرفت.تقریباً تمام باشگاه‌های آلمانی از قانون 1+50 درصد آرا استفاده می‌کنند، قانونی که به اعضا و هواداران برای انتخاب اعضای هیات‌مدیره باشگاه، تعادل قدرت می‌دهد. راه حل ردبول برای این کار بسیار آسان بود. برای تبدیل شدن به یک عضو شما باید 800 یورو بپردازد که این 10 برابر بیشتر از رقمی است که شما برای عضویت در باشگاهی مانند بایرن‌مونیخ باید پرداخت کنید.

تا به امروز، لایپزیک تنها 17 عضو دارای صلاحیت رأی دادن داشته است. پس بخش بیشتر قدرت در دست هواداران بود. با این حال همان 17 نفر میان خودشان باشگاه را اداره می‌کنند که این کارشان نوعی پوزخند به قوانینی است که تصور می‌شود برای حفاظت از حقوق هواداران و سنت‌های فوتبال آلمان است.در واقع این چیزی است که منتقدان آنها می‌گویند. یکی از هواداران لکوموتیو لایپزیک، تیم پیشین شهر لایپزیک به دیلی‌میل می‌گوید: «باشگاه من برای فوتبال بازی کردن تأسیس شد. ردبول لایپزیک اما برای پول درآوردن تأسیس شد، برای فروش نوشیدنی‌های نیروزا.» او اما تنها منتقد سیاست‌های باشگاه لایپزیک نیست. این تیم آنقدر منفور است که بسیاری از باشگاه‌ها به هوادارانشان وعده‌ داده‌‌اند که در پیش فصل برابر این تیم بازی‌های دوستانه انجام نخواهند داد.

در دو فصل حضور در دسته دوم فوتبال آلمان، لایپزیک با موجی بی پایان از اعتراضات هواداران تیم‌های حریف مواجه بود که برای زیرسوال بردن اعتبار این باشگاه تلاش می‌کردند. برخی از این اعتراضات بسیار بیرحمانه و اهانت‌آمیز بوده‌اند، از جمله آن دسته از شعارهای هواداران ارزگبریگه که در آنها دیتریخ ماتشیز با هیتلر و هواداران لایپزیک با نازی‌ها مقایسه شده‌اند. برخی دیگر از این اعتراضات اما مضحک بوده‌اند.

زمانی که هواداران ارزگبریگه در ماه آگوست سال گذشته میزبان لایپزیک بودند، نویسنده برنامه بازی‌های اتحادیه برلین، در صفحه‌ای که معمولاً به تیم‌های میهمان اختصاص پیدا می‌کند، مقاله‌ای 700 کلمه‌ای درباره تاریخچه کشاورزی با گاومیش‌ها (بولز یعنی گاومیش ها) نوشت.
به نظر برخی، حضور ردبول در فوتبال آلمان صرفاً یک اتفاق اجتناب‌ناپذیر در دنیای مدرن فوتبال است، اینکه این اتفاق باید در لایپزیک و هرجای دیگری رخ دهد. به نظر آنها این اتفاق، اتفاق خوبی است. لایپزیک، هرچه نباشد، مهد اتحادیه فوتبال آلمان است.

با این حال پس از 27 سال از زمان فروپاشی دیوار برلین، هرگز پیش نیامده بود که تیمی از این شهر در بوندس‌لیگا بازی کند. آلمان شرقی در کل از همگون‌سازی باشگاه‌های پرافتخار قدیمی‌اش در دوران پساکمونیستی ضربه خورده است. لایپزیک اما یک پادزهر برای برطرف کردن تمام آن ناکامی‌ها است. با سیستم تحسین برانگیز جوانانش، صعود این تیم به بوندس‌لیگا و گسترش کانون هوادارانش، زندگی جدیدی به فوتبال آلمان شرقی دمیده خواهد شد.

منبع: سایت دیلی میل