اتفاقات ورزشگاه تختی را به پای خوزستان ننویسید

به گزارش "ورزش سه"، تلخ‌ترین صحنه‌های لیگ برتر در دوره پانزدهم از اهواز و ورزشگاه تختی مخابره شد، اتفاقات ورزشگاه تختی را مطمئناً هیچ ایرانی و البته هیچ خوزستانی تأیید نمی‌کند اما باید این اتفاقات را از نگاهی دیگر دوباره به ببینیم.

در قانون آمده است که تیم مهمان در بازی خارج از خانه باید تنها ١٠ درصد از جایگاه را در اختیار داشته باشد اما در ایران این فرهنگ سازی هنوز که هنوز است از طرف باشگاه‌های فرهنگی ورزشی ایجاد نشده است و هیچ اطلاع رسانی در این باره نمی‌شود.

مطمئناً باشگاه پرسپولیس یکی از تیم‌هایی است که طرفدارانش در ایران بسیار و بسیار هستند و هر زمان که در شهری به جز تهران بازی دارد سیل مشتاقان دیدن بازی این تیم قرمز پوش پایتخت به سمت آن شهر می‌روند.

بازی اهواز نیز از این قاعده مستثنی نبود و برای بازی پرسپولیس به جز هوادارانی که در اهواز طرفدار این تیم هستند بسیاری از شهرها و استان‌های همجوار برای دیدن این بازی به اهواز آمدند، از باغملک و ایذه و بهبهان گرفته تا ایلام و یاسوج و بسیار بسیار شهر و روستای دیگر.

به خودی خود این اتفاق مشکلی ندارد که یک تیم هوادار زیادی دارد و بسیار می‌خواهند برای دیدن بازی‌اش نفر اول نشسته روی سکو باشند تا نشان دهند این تیم تنها نیست اما این را باید در نظر گرفت که ورزشگاه‌های اختصاصی به این معنی است که تیم‌ها از امتیاز میزبانی استفاده کنند و مطمئناً هواداران استقلال اهواز که اگر بگوییم جز سه تیم پرطرفدار جنوبی هستند گزاف نگفته‌ایم، می‌خواستند تیمشان هرچند که سقوط کرده باشد را تشویق کنند، تیمی که عاشقانه دوستش دارند.

اتفاقات ورزشگاه تختی نه از پیش تعیین شده  و نه توطئه بود بلکه یک اتفاق طبیعی تلخ در فوتبال بود که بارها و بارها در ایران و دیگر جاهای دنیای به طرق مختلف آن را دیده‌ایم و هر بار تأسف خورده‌ایم.

اتفاقات تلخ ورزشگاه تختی را نباید پای مردم خونگرم خوزستان نوشت، مردمی که همه ایران مهمان نوازی های آنان را نه یکبار بلکه چندین و چندبار دیده‌اند و از آن بسیار شنیده‌اند. چه بهتر بود دلایل به وجود آمدن آن اتفاقات را پیدا می‌کردیم و به دنبال فرار از عذر خواهی و متهم کردن دیگری نمی‌بودیم.

شاید اگر بازی در ورزشگاه غدیر برگزار می‌شد و همان قانون ١٠ درصد و احترام هواداران به یکدیگر که از نظر نویسنده مهم‌ترین عامل این اتفاقات است، رعایت نمی‌شد شاهد یک فاجعه انسانی بودیم و باید در عین حالی که ناراحتیم از اتفاقات تختی، خوشحال باشیم که این اتفاقات به بیرون از ورزشگاه کشیده نشد تا تبعات وحشتناک‌تری را در دل جامعه نداشته باشد.

اینکه بعد از آن اتفاقات تنها هواداران را مقصر بدانیم یک بی انصافی بزرگ است و در به وجود آمدن آن اتفاقات همه مقصریم از رسانه‌ها، باشگاه‌ها گرفته تا کانون‌های هواداری تیم‌ها و مسئولان و ...

چه بهتر بود بعد از یک عذر خواهی دنبال راه حلی باشیم که دیگر شاهد این اتفاقات نباشیم شاید دفعه بعد سنگ‌ها به جایی بخورند که با عذرخواهی نتوان آن را جبران کرد.

این را باید دانیم همه به ورزشگاه می‌آیند تا از فوتبال لذت ببرند نه که با سر و صورت زخمی راهی خانه شوند.

به امید روزی که شاهد چنین اتفاقاتی در هیچ ورزشگاهی و هیچ کدام از بازی‌های ایران نباشیم.

سهیل احیایی