کد خبر : 1319965 |
04 اردیبهشت 1395 ساعت 13:17 |
40.5K بازدید |
0
دیدگاه
وقتی امید طلای المپیک در کسب سهمیه با ناکامی رو به رو می شود؛
درباره شکست ستاره 7 طلایی ورزش ایران، سوریان
وضعیت وزن اول کشتی فرنگی تیم ملی ایران با توجه به حذف سوریان، کشیده شد به مرحله آخر.
به گزارش "ورزش سه"، وقتی سوریان در قزاقستان حذف شد، سرمربی تیم ملی گفت: «افتضاح کشتی گرفت. شاید روزش نبود، یا به خاطر اختلاف ساعت.»
افتضاح مجدد چطور، روزش نبود؟ یا اختلاف ساعت؟ اصلاً آیا مربیان هم نقشی در «افتضاح» دارند یا فقط در قهرمانیها سهیم اند؟
مرحوم استاد حبیب الله بلور می گفت: «یک قهرمان بزرگ برای تداوم قهرمانی، کار خودش را انجام می دهد. اما به مدیران و مربیانی احتیاج دارد که برایش خوب فکر کنند و خوب تصمیم بگیرند.»
واقعیت این است که محمد بنا این بار برای سوریان خوب فکر نکرد و خوب تصمیم نگرفت. کادر فنی تصور می کرد صرفاً با یک بدنسازی پرفشار، حمید به اوج بازخواهد گشت.
در حالیکه اگر بر این باوریم که تکه های پراکنده از روح و روان حمید را از مسابقات جهانی جمع کرده ایم، پس باید او را به دو یا سه تورنمنت می فرستادیم، حتی در وزن بالاتر که دور از حاشیه و دغدغه و فشار سهمیه، تنش بعد از دو سال، دوباره تشکی شود.
همان تدبیری که در کشتی آزاد اعمال شد. اگر بقیه هم نمی توانستند سهمیه وزن اول را در قراقستان و مغولستان بگیرند، حمید با احیای مجدد شرایط ذهنی و جسمانی اش، می توانست در ترکیه کار را تمام کند.
اما بنا دوست داشت به سرعت از سوریانی که زیر نظر خودش قرار گرفته رونمایی کند. او می خواست با سهمیه حمید، نشان دهد چگونه نابغه بی بدیل دنیای کشتی را مجدداً به شرایط آرمانی برگردانده.
وقتی بار اول به موفقیت نرسید، آن دلایل عجیب را «روزش نبود و اختلاف ساعت!» مقابل دوربین مطرح کرد که نشان می داد کادر فنی چقدر بر برنامه های خود تسلط دارد و چقدر هدفمند بوده که پس از شکست یا پیروزی، بتواند پاسخ فنی بدهد!
سپس از شورای فنی خبر آمد که سامان عبدولی مسافر مغولستان است. به فاصله چند روز دوباره تصمیم عوض شد!
تزلزل در تصمیم گیریها و تغییر مکرر برنامه ها، همان اشتباهی است که در المپیک پکن معزی پور برای کشتی آزاد، و دلیریان و سیمخواه در کشتی فرنگی مرتکب شدند و نتیجه اش را هم دیدند.
افتضاح مجدد چطور، روزش نبود؟ یا اختلاف ساعت؟ اصلاً آیا مربیان هم نقشی در «افتضاح» دارند یا فقط در قهرمانیها سهیم اند؟
مرحوم استاد حبیب الله بلور می گفت: «یک قهرمان بزرگ برای تداوم قهرمانی، کار خودش را انجام می دهد. اما به مدیران و مربیانی احتیاج دارد که برایش خوب فکر کنند و خوب تصمیم بگیرند.»
واقعیت این است که محمد بنا این بار برای سوریان خوب فکر نکرد و خوب تصمیم نگرفت. کادر فنی تصور می کرد صرفاً با یک بدنسازی پرفشار، حمید به اوج بازخواهد گشت.
در حالیکه اگر بر این باوریم که تکه های پراکنده از روح و روان حمید را از مسابقات جهانی جمع کرده ایم، پس باید او را به دو یا سه تورنمنت می فرستادیم، حتی در وزن بالاتر که دور از حاشیه و دغدغه و فشار سهمیه، تنش بعد از دو سال، دوباره تشکی شود.
همان تدبیری که در کشتی آزاد اعمال شد. اگر بقیه هم نمی توانستند سهمیه وزن اول را در قراقستان و مغولستان بگیرند، حمید با احیای مجدد شرایط ذهنی و جسمانی اش، می توانست در ترکیه کار را تمام کند.
اما بنا دوست داشت به سرعت از سوریانی که زیر نظر خودش قرار گرفته رونمایی کند. او می خواست با سهمیه حمید، نشان دهد چگونه نابغه بی بدیل دنیای کشتی را مجدداً به شرایط آرمانی برگردانده.
وقتی بار اول به موفقیت نرسید، آن دلایل عجیب را «روزش نبود و اختلاف ساعت!» مقابل دوربین مطرح کرد که نشان می داد کادر فنی چقدر بر برنامه های خود تسلط دارد و چقدر هدفمند بوده که پس از شکست یا پیروزی، بتواند پاسخ فنی بدهد!
سپس از شورای فنی خبر آمد که سامان عبدولی مسافر مغولستان است. به فاصله چند روز دوباره تصمیم عوض شد!
تزلزل در تصمیم گیریها و تغییر مکرر برنامه ها، همان اشتباهی است که در المپیک پکن معزی پور برای کشتی آزاد، و دلیریان و سیمخواه در کشتی فرنگی مرتکب شدند و نتیجه اش را هم دیدند.