یادداشت:بایرن -یوونتوس؛ تاریخچه‌ یک رقابت

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از آی اسپورت، تیم محبوب بکر در نیمه‌یِ اول با گل اولاف تون که ‏ضربه‌اش را به جهت عکس حرکت آنجلو پروتزوی زد پیش افتاد. اما در ادامه شوت پائولو دی کنیو در ‏مسیر دروازه‌ به هم‌بازی آلمانی‌اش، آندریاس مولر، برخورد کرد و درون دورازه‌ ریموند اومان قرار ‏گرفت. وقتی گوینده‌ ورزشگاه گل را به نام مولر، بازیکن سابق دروتموند و فرانکفورت اعلام کرد، بیست ‏هزار بایرنی او را هو کردند.‏
این بازی به شکل زنده از تلویزیون پخش می‌شد، اتفاقی که در اوایل دهه‌ نود مرسوم نبود. شاید برایِ این ‏بود که فقط بیست هزار نفر به استادیوم آمده‌ بودند. اما این بازی جدا از بزرگداشت اوگن‌تالر که بیش از ‏‏400 بازی در بوندسلیگا برای بایرن داشت، اولین جدال دو تیم در تاریخ هم بود. نکته‌ای که با توجه به ‏شهرت یوونتوس به افتادن قرعه‌اش با تیم‌هایِ آلمانی خیلی عجیب بود. بیانکونری در فاصله‌ سال‌هایِ ‏‏1968 تا 1992، 10 بار مقابل تیم‌های آلمان شرقی و غربی قرار گرفته بود و معمولا هم برابرشان به ‏مشکل می‌خورد. برای مثال بازی معروف بایرن مقابل دینامو درسدن در فصل 1973-1974 جام ‏باشگاه‌های اروپا برای این برگزار شد که درسدن در دور قبل به شکلی شگفت‌انگیز یوونتوس را حذف ‏کرده بود. با این حال یوونتوس هرگز مقابل بهترین و بزرگترین باشگاه آلمان بازی نکرده بود.‏
‏8 دقیقه به پایان نیمه‌ اول روبرتو باجو یک پاس عمقی عالی به دی کانیو داد تا او نتیجه را 2-1 کند. در ‏نیمه‌ دوم آندریاس مولر دو گل دیگر هم زد تا با هت تریکش یوونتوس به پیروزی 4-1 برسد و روزِ ‏اوگن‌تالر را خراب کند. در ادامه‌ دهه‌ نود طلسم بازی نکردن یوونتوس و بایرن در رقابت‌هایِ رسمیِ ‏اروپایی همچنان ادامه داشت، در حالیکه یوونتوس بینِ سال‌هایِ 92 تا 97، هفت بار مقابلِ دورتموند قرار ‏گرفت. برایِ جبران این طلسم بایرن و یوونتوس در بازی‌هایِ پیش‌فصل به جدال هم می‌رفتند.
در جولای ‏‏1996 دو تیم به سوئیس دعوت شدند تا در تورنمنتی که به مناسبت صد سالگی باشگاهِ اف س زوریخ ‏برگزار می‌شد شرکت کنند. در این بازی هم بایرن با مربیگری جووانی تراپاتونی، مربیِ سابقِ بیانکونری ‏مقابل یوونتوس شکست خورد. مارسل ویتسچک باوارایایی‌ها را ابتدا 1-0 پیش انداخت، اما الساندرو دل ‏پیرو و نیکولا آموروسو نتیجه‌یِ پایانی را 2-1 کردند. یک سال بعد در آگوست 1997 دو تیم در شهرِ سن ‏بندتو دل ترونتو مقابلِ هم قرار گرفتند، دل پیرو یک ضربه‌یِ پنالتی از دست داد، اما فیلیپو اینتزاگی روی ‏پاس دیدیه دشان تک گل بازی را زد.‏


طلسم یوونتوس و بایرن بالاخره سالِ 2004 شکست و به شکلی کنایی مربی بایرن فلیکس ماگات بود. ‏ماگات که گل قهرمانی هامبورگ در فینال جام باشگاه‌هایِ اروپا را مقابل یوونتوس زده بود، قبل از بازی ‏گفت: «خیلی خوشحالم که دوباره فرصت بازی کردن جلوی یوونتوس را دارم. من از یوونتوس فقط ‏خاطره‌ خوب دارم، اما اونا از من نه.» خاطره‌ تورینی‎ها اما بعد از این بازی نسبت به فلیکس ماگات بهبود ‏پیدا کرد. پاول ندود با یک شوت پای چپ در بازیِ رفت نتیجه را 1-0 به سود یوونتوس به پایان برد و در ‏بازیِ برگشت هم در لحظاتِ پایانی زلاتان با یک حرکت تورستن فرینگز و اوون هارگریوز را از جریان ‏بازی محو کرد و با اینکه ضربه‌اش را اولیور کان مهار کرد، در ادامه توپ جلویِ پایِ دل پیرو افتاد و ‏کار تمام شد. این پنجمین شکستِ پیاپیِ بایرن مقابلِ یوونتوس بود. اما بعد از این بازی، سرنوشتِ جدال‌هایِ ‏بایرن و یوونتوس به کلی تغییر کرد. بایرن بعد از این بازی 7 بار مقابلِ یوونتوس در اروپا بازی کرد، ‏چهار بار پیروز شد و تنها یک بار شکست خورد.‏
اولین باری که بایرن یوونتوس را برد سالِ 2005 بود، با دو گل سباستین دایسلر و مارتین دمیچلیس مقابلِ ‏تک‌گل زلاتان. بایرن سالِ 2013 هم با پیروزیِ 2-0 در تورین لقب تنها تیم غیر ایتالیایی را به خودش ‏گرفت که موفق شده یوونتوس را در جی استادیوم شکست دهد. اما هیچکدام از این بازی‌ها مهمترین ‏پیروزیِ بایرن مقابل یوونتوس نبود. این پیروزی به سالِ 2009 برمی‌گردد و بازی آخر دور گروهی ‏چمپیونز لیگ. بایرن در لیگ به مربیگری یک هلندی عجیب و غریب به نام لوییس فان خال در مکان ‏چهارم بود و برای صعود به دورِ بعد چمپیونز لیگ هم باید 3 امتیاز را از یوونتوس می‌گرفت. برای همه ‏آشکار بود که نبردن این بازی با اخراج فان خال همراه خواهد بود. یازده دقیقه از بازی می‌گذشت که ‏ایویکا اولیچ توپ را به تیر دروازه‌ یوونتوس کوبید و بهترین موقعیت تیمش را از دست داد.




شش دقیقه ‏بعد دیوید ترزگه دروازه‌ بایرن را باز کرد تا کار فان خال در باوارایا به نظر تمام شده برسد. اما نیم ‏ساعت از بازی که گذشت اولیچ یک پنالتی از یوونتوس گرفت و هانس یورگ بوت دروازه‌بان بایرن که ‏پیش از این با پیراهن هامبورگ و لورکوزن دروازه‌ یوونتوس را از رویِ نقطه‌ پنالتی باز کرده بود، ‏پشت توپ ایستاد و مربی‌اش را نجات داد. بایرن در نیمه‌ دوم 3 گل دیگر توسطِ اولیچ، ماریو گومز و ‏آناتولی تیموشوک هم زد تا سرنوشت فصلش از این رو به آن رو شود. بعد از این بازی بود که بایرن با ‏فان خال قهرمان لیگ و جام حذفی شد و فقط فینال چمپیونز لیگ را در مادرید به اینتر مورینیو باخت.‏
‏ بایرن با فان خال در یک قدمیِ کسب سه‌گانه متوقف شد، اما سه سال بعد با یوپ هاینکس بالاخره به این ‏افتخار بزرگ رسید، افتخاری که پپ گواردیولا اگر می‌خواهد نامش را به عنوانِ یک مربیِ عالی، و نه ‏فقط یک مربی خوب در باوارایا جاودانه کند، باید بهش برسد. پپ در این راه برای رسیدن به فینال میلان، ‏باید امشب یوونتوس را از پیش رو بردارد. این دهمین جدال دو تیم در دوازده سال اخیر است.‏