معتمد: به پولادگر رأی ندادم، شرایطم سخت شد

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از فارس، تیم ملی تکواندو ایران پس از حضور در مسابقات گرندپریکس و جام جهانی مکزیک وارد حاشیه جدیدی شد که برخی از قهرمانان اسبق تیم ملی سرانجام سکوت خود را شکستند و با انتقادهایی که از مسئولان فدراسیون داشتند، جنجال زیادی به پا کردند. حالا این روزها تکواندو پس از کسب 3 سهمیه المپیک، در حاشیه‌ها غوطه‌ور است. این حاشیه‌های خودساخته از روزی شروع شد که تیم ملی تکواندوی ایران مقابل تیم ملی آذربایجان (با سرمربیگری رضا مهماندوست) شکست خورد و قهرمانی را از دست داد.

تکواندوی ایران درحالی طی دوره‌های گذشته در وزن 68 کیلوگرم مدال‌های رنگارنگی را کسب کرده بود که در این دوره تکواندو به‌دلیل مصدومیت بهنام اسبقی شانس بزرگ کسب مدال در این وزن را از دست داد.

محمد باقری معتمد که در المپیک لندن مدال نقره را کسب کرده بود، او نیز به دلایل مختلفی نتوانست در این وزن راهی المپیک شود.

معتمد سرانجام لب به انتقاد گشود و درمورد دلیل اینکه نتوانست برای دومین بار راهی المپیک شود، افشاگری کرد.

محمد باقری معتمد اظهار داشت: طی دوره‌های گذشته طبق قانون فدراسیون جهانی هر کشور در بخش مردان، جواز کسب 2 سهمیه را می‌توانست به‌دست بیاورد. تکواندوی ایران همیشه از تمام ظرفیت‌ها استفاده می‌کرد و با 2 سهمیه راهی المپیک می‌شد اما متأسفانه در این دوره که هر کشوری می‌توانست 4 سهمیه کسب کند، تکواندوی ایران تنها 3 سهمیه کسب کرد. حالا بیژن مغانلو سرمربی تیم ملی باید پاسخ‌گو باشد که چرا تکواندوی ایران در وزنی که با یک طلا، یک نقره و یک برنز هادی ساعی و بنده در وزن 68، نتوانستیم سهمیه کسب کنیم.

وی در ادامه افزود: مصدومیت بهنام اسبقی و بنده هم‌زمان رخ داد، حتی من پس از اینکه عمل جراحی روی پایم انجام شد، زودتر از اسبقی تمریناتم را شروع کردم، اما او به اردوی تیم ملی دعوت شد و دوستان با توجه به اینکه من مدال نقره المپیک لندن را داشتم، نادیده گرفته شدم. آقایان می‌گویند درهای تیم ملی به روی همه باز است، اما اسامی را اعلام می‌کنند.

دارنده مدال نقره المپیک لندن درمورد اتفاقاتی که در انتخابات فدراسیون سال 92 رخ داد، گفت: انتخابات فدراسیون تکواندو سال 92 برگزار شد و بنده به پولادگر رأی ندادم و او از این موضوع باخبر شد و به همین دلیل شرایط برای من بدتر از گذشته شد. به هر حال وقتی با هادی ساعی با آن همه افتخارآفرینی آنطور برخورد کردند و یا با جمشید سهرابی، رئیس هیأت تکواندوی تهران که بیش از یک دهه به‌عنوان هیأت برتر انتخاب شد و در پایان آن‌چنان که همه دیدند او را کنار گذاشتند، دیگر چه انتظاری از پولادگر دارید که با من که مدال نقره المپیک لندن را کسب کردم، برخورد خوبی داشته باشد.

دارنده طلای مسابقات جهانی در ادامه انتقادهای خود واکنش به صحبت‌های رئیس فدراسیون که مدعی شده رسانه‌ها عامل اصلی مهاجرت ورزشکاران هستند، گفت: پولادگر این روزها مدعی شده رسانه‌ها عامل اصلی مهاجرت ورزشکاران به کشورهای دیگر هستند، اما گویا او فراموش کرده که در مسابقات انتخاب المپیک لندن، ساناز شهبازی را از آمریکا به ایران آورد تا در بخش بانوان برای کشورمان سهمیه کسب کند. او تکواندوکاری بود که در آن مقطع عضو تیم ملی آمریکا بود و در حال حاضر نیز عضو تیم ملی آمریکا است. حالا رئیس فدراسیون جواب بدهد که آیا آن زمان از آمریکا برای شهبازی رضایت‌نامه گرفته بود؟ پولادگر خودش آغازکننده مهاجرت ورزشکاران به خارج از کشور است. متأسفانه برای رئیس فدراسیون فقط مدال اهمیت دارد و زمانی که یک ورزشکار نتواند مدال کسب کند، بدترین شرایط را برای او رقم می‌زند.

باقری معتمد در ادامه صحبت‌های خود دست به افشاگری عجیبی زد و عنوان کرد: کمیته بین‌المللی المپیک برای چند قهرمان در رشته‌های مختلف مبلغی را به‌عنوان بورسیه ارسال کرد که تنها یک مرتبه بخش ناچیزی از دو هزار دلار از سوی فدراسیون تکواندو به‌دست من رسید. حالا دوست دارم یکی از آقایان جواب بدهد که این دلارها که به نام من به ایران آمده بود، کجا رفته است؟ چه کسی به جای محمد باقری معتمد رسید آن پول‌ها را امضا کرده و آن مبالغ را تحویل گرفته است؟ از مسئولان کمیته ملی المپیک و حراست وزارت ورزش و جوانان خواهش می‌کنم این شرایط را پیگیری کنند و حق را حق‌دار بدهند.

معتمد در پاسخ به این سؤال که گویا شنیده شده شما تصمیم دارید برای ادامه دوران قهرمانی خود به کشور دیگری مهاجرت کنید و آیا این موضوع صحت دارد یا خیر، گفت: بنده نزدیک به یک دهه برای تیم ملی تکواندوی ایران مدال‌آوری کرده‌ام و در واقع دین خود را به کشورم ادا کرده‌ام. در طول این سال‌ها تمام تلاشم این بود برای ایران اسلامی افتخارآفرینی کنم، اما پولادگر در حق من تا می‌توانست کم‌لطفی کرد. حالا به همین دلیل و برخوردها دلسرد شده‌ام و به زودی کشورم را برای همیشه ترک خواهم کرد. می‌روم تا سرنوشتم را در کشور دیگری جستجو کنم، البته هر جای دنیا که باشم با افتخار خواهم گفت که یک ایرانی هستم و قلبم برای کشور ایران می‌تپد. هر زمانی هم که مسئولان به‌صورت رسمی و صادقانه از من دعوت کردند، حاضرم برای کشورم افتخارآفرینی کنم.