کدام تیم المپیک پر ستاره ترین بوده است ؟

به گزارش "ورزش سه"، اولین صعود ایران به المپیک در اولین حضورش ممکن شد و در اولین گام حضور در مسابقات مقدماتی با زدن 14 گل به 3 تیم قدرتمند عراق، پاکستان و هندوستان در سال‌های 42 و 43 به اولین المپیک صعود کرد.

فاتحان برزیل
دومین حضور ایران در المپیک 8 سال بعد ممکن شد و ایران که در مقدماتی المپیک 1968 مکزیکوسیتی شرکت نکرده بود، با پیروزی برابر کویت و کره شمالی پای به دومین المپیک گذاشت، المپیکی که برای ایران با پیروزی یک ـ صفر برابر آماتورهای قدرتمند برزیل توام شد.



تحریم سیاسی
در سال 1976 سومین حضورمان در مسابقات مقدماتی با سومین صعود ممکن بود. در این مسابقات برابر لهستان درخشیدیم و کوبا را بردیم تا برای اولین و آخرین‌بار در یک میدان بزرگ فوتبال به مرحله دوم برسیم. در سال 1980 بار دیگر به المپیک صعود کردیم اما این‌بار المپیک با تحریم ایران توام شد. ایران به صورت منفرد و مجزا از کشورهای بلوک غرب که در ظاهر به علت اعتراض حمله شوروی سابق به افغانستان بود و در واقع نوع خاصی از جنگ تبلیغاتی دوران جنگ سرد بود به کشور شوروی سابق نرفت.


آغاز شکوه عابدزاده
در سال 1984 نه تنها در مسابقات مقدماتی شرکت نکردیم که برای دومین‌بار متوالی مسابقات را تحریم کردیم. در سال 1988 برای اولین‌بار بعد از 8 سال در مسابقات مقدماتی شرکت کردیم و این‌بار مرحوم پرویز دهداری در غیاب 14 ستاره مستعفی تیم ملی و سایر گزینه‌های باتجربه تیمی جوان را به مسابقات گسیل کرد که این تیم برابر کویت قدرت اول نیمه اول دهه 1980 آسیا، برنده شد. در این مسابقات احمدرضا عابدزاده و کریم باوی ستارگان بی‌گفت‌وگوی ایران بودند.



فوتبالی‌ها جوان شدند
از سال 1992 آسیایی‌ها برای اولین‌بار به تبعیت از قانون تازه فوتبال المپیک مسابقات مقدماتی را با حضور بازیکنان زیر 21 سال برگزار کردند، این بازیکنان در حین برگزاری المپیک 23 ساله می شدند. ایران در دوره اول از این شکل برگزاری در گروهی قرار گرفت که تیم‌های قطر، امارات، یمن و پاکستان در آن حضور داشتند. حسن حبیبی سرمربی ما بود، 3 بازی اولمان بازی‌های ضعیف‌مان بود و در 5 بازی بعدی همه حریفان را بردیم اما تسلیم ناکامی در 3 بازی اول و تبانی سیاه عربی بین قطر و امارات شدیم و از صعود به المپیک بازماندیم. در این دوره مجالی بسیار مساعد برای شناخت ستاره‌ای به اسم خداداد عزیزی فراهم آمد که مرد اول ایران بود اما بهزاد داداش‌زاده، میرشاد ماجدی و رضا رضایی‌منش که این سومین کاپیتان تیم ملی هم بود، درخشان‌ترین افراد ایران بودند و رفته رفته با ادامه بازی‌ها حسین خطیبی و جواد منافی هم به جمع مردان درخشانمان اضافه شدند. در این تیم رضا شاهرودی، گل محمدی، پیروانی، دلیخون، قویدل، قازاریان، امیرفرهاد یعقوبی، ملاح‌زاده، عرض‌پیما و ... حضور داشتند و علی دایی در اولین غربال حسن حبیبی از فهرست مردان المپیکی حذف شد.



بهترین تیم‌مان ناکام بود
قدرت ایران در اولین دوره از شکل جدید برگزاری به قدری بود که افزوده شدن ستارگان نوظهور مثل کریم باقری، پاشازاده، مهدوی‌کیا و همچنین گروه ضعیف با حضور امارات و ترکمنستان امیدواری ایران را برای صعود افزایش می‌داد اما شکست به امارات باعث ناکامی تیم ملی شد. نگاه به ستارگان دوره مردان 96 آتلانتا نشان می‌دهد که این نسل بهترین نسل امیدهای ما بود. نیما نکیسا، مهرداد میناوند، علی چینی، علی آذری، کریم باقری، مهدی پاشازاده، داود نظرمحمدی، داریوش یزدانی، اسماعیل حلالی، ادموند بزیک، مهدی مهدوی‌کیا، احمد مومن‌زاده و ... بازیکنان این تیم بزرگ بودند. در این تیم افرادی چون حلالی و میناوند خوش درخشیدند ولی از بازیکنی مثل پاشازاده که کاپیتان تیم بود و بعدها رفته رفته روی نیمکت نشست و جایش را به نظرمحمدی داد، انتظار بیشتر می‌رفت.


بدتر نمی‌شد
مقدماتی 2000 سیدنی بار دیگر امیدها زیاد بود. در این تیم ستارگانی مثل مهدوی‌کیا و یزدانی از دور گذشته مانده بودند و حامد کاویانپور، علی کریمی، علی انصاریان، جلال امیدیان، محمد محمدی، جواد نکونام، علیرضا نیکبخت، محسن بیاتی‌نیا، علی سامره، فراز فاطمی، داود سیدعباسی، رسول خطیبی و ... در تیم حضور داشتند. این تیم ابتدا با علی پروین کارش را شروع کرد اما بعدها ایگان کوردس با دستیارانی گمنام تیم را در دست گرفت و نقطه سیاهی در تاریخ فوتبال ثبت کرد. تیم ملی با این همه ستاره در گروهی که بحرین و لبنان در آن حضور داشتند، سوم شد. در این گروه بازیکنی به نام عنتر ستاره مسابقات گروه بود.


پایین‌تر از 7
در سال 2004 بار دیگر با امید بسیار به میدان رفتیم و برای اولین‌بار از دور اول مقدماتی صعود کردیم و در گروه نهایی تنها در پس کره جنوبی قرار گرفته و با 7 امتیاز اختلاف با این تیم به المپیک نرفتیم. این تیم را ابتدا مایلی کهن اداره می‌کرد و سپس در اختیار حسین فرکی قرار گرفت. نگاهی به بازیکنان این نسل نشان می‌دهد که بعد از تیم 1996 دومین تیم برتر ایران بوده است. مهدی رحمتی، وحید طالب‌لو، امیرحسین صادقی، جلال کاملی، علی بداوی، حسین کعبی، ایمان مبعلی، جواد کاظمیان، ستار زارع، سیدجلال حسینی، سیدمحمد علوی، سیاوش اکبرپور، محمد نصرتی و ... بازیکنان این تیم بودند که ایمان مبعلی و جواد کاظمیان برای این تیم بیش از دیگران درخشیدند.


مسابقات مقدماتی 2008 پکن از هر جهت برای ایران بد بود. اول به علت قلت ستارگان و دوم گروهی سخت که عربستان و استرالیا آن را می‌ساختند و سوم سازمان ضعیف فوتبال ایران که بعد از 4 ماه پیگیری سکان هدایت تیم را به دستان وینکو بگوویچی سپرد که قبل از آن از 4 تجربه مربیگریش در ایران 3 تجربه ناکام داشت. در این تیم حسین کعبی دومین حضورش را در مسابقات مقدماتی سپری کرده و کاپیتان تیم بود و بازیکنانش افرادی مثل علیرضا حقیقی، سوشا مکانی، حسین کعبی، مهرداد اولادی، حسین ماهینی، مهرداد پولادی، میلاد میداوودی و ... بودند.


خودزنی
مقدماتی 2012 لندن با پیروزی در زمین عراق آغاز شد و در حالی که همه چیز حکایت از صعودی آسان به دور دوم داشت، یک بار دیگر بی‌انضباطی اداری گریبانمان را گرفت و تیمی که علیرضا منصوریان اداره‌اش می‌کرد، به علت استفاده از یک بازیکن دو اخطاره به اسم کمال کامیابی‌نیا نتوانست صعود کند و در تهران در حالی که باید شکست 3 ـ صفر انضباطی بغداد را با یک برد 4 ـ صفر جبران کند، به علت بی‌روحگی و عدم خودباوری 2 بر صفر بازنده شد. در این تیم بازیکنانی همچون کمال کامیابی‌نیا، حمیدرضا علی‌عسگر، کریم انصاری‌فرد، پیام صادقیان، محسن مسلمان، احسان حاج‌صفی، امین حاج‌محمدی، محمد خانزاده، ایمان صادقی، علیرضا بیرانوند، یعقوب کریمی، امید عالیشاه، علیرضا جهانبخش، میلاد غریبی و ... حضور داشتند.


بعد از 8 دوره ناکام این‌بار مثل همیشه پرامید هستیم. بسیاری از بازیکنان امروز، فردا و فرداها جزو ستارگان بزرگ و درجه اول فوتبال ایران خواهند شد. امیدواریم تلاش بازیکنان جدید و مربیان و کادرفنی و مدیریتی بعد از این همه ناکامی ما را سرمنزل مقصود برساند