شکوری: بی‎رحمی فوتبال به سمت ما چرخید

به گزارش ورزش سه، هادی شکوری در مورد جدایی از صبا گفت: این اتفاق کاملا غیرمنتظره بود و از لحاظ روحی و روانی من را به هم ریخته است. شاید الان بخواهم یکسری حرف ها را بزنم، اذهان عمومی فکری دیگری پیش خود بکنند اما باید بگویم علی دایی اسطوره فوتبال ما بوده و هست و خواهد بود و من همیشه دوست داشتم در خدمت ایشان باشم. 10 روزی هم سر تمرینات رفتم اما بعد گفتند تو را نمی‌ خواهیم؛ با تمام ارزش و احترامی که برای آقای دایی قائلم فکر می‌ کنم اگر مربی ای به بازیکنی اعتقاد نداشته باشد از همان اولش ندارد و لازم نیست آن بازیکن یک هفته، 10 روز آزمایش شود و بعد بگویند برو.

او در همین باره ادامه داد: مساله دیگری که وجود دارد این است که بین من و باشگاه توافق مالی انجام نشد. چون من تمام مطالباتم را خواستم اما آنها گفتند فعلا پولی نداریم که به تو بدهیم. اما جدایی من از صبا جوری عنوان شد که انگار شخص دایی گفته است که من را نمی‌ خواهد در صورتی که توافق نکردن من با باشگاه بر سر مسائل مالی نیز می‌ تواند دخیل باشد. دو سال تمام راه تهران ـ قم را طی کردم و تمام سختی ها را تحمل کردم. حالا که این تیم سروسامانی به خود گرفته نمی‌ توانم از شرایط خوبش استفاده کنم.

مدافع فصل پیش صبای قم در مورد تصمیمی که علی دایی گرفته است، نظرش را اینگونه بیان کرد: باز هم می‌گویم به تصمیم آقای دایی احترام می‌ گذارم و انشاالله نیز صبا بتواند نتایج لازم را بگیرد، این تیم بازیکنان باگذشتی دارد و بچه هایش آنقدر به من لطف دارند که 2 روز است با من مدام تماس می‌ گیرند و حالم را می‌ پرسند. این موضوع برای من خیلی ارزشمند است. متاسفانه فوتبال رحم ندارد و فعلا بی رحمی اش سمت ما چرخیده.

شکوری در پایان با اشاره به اینکه انگیزه بالایی دارد افزود: فعلا تمرینات انفرادی انجام می‌ دهم و تقریبا آماده هستم. گاهی اوقات آدم به جایی می‌ رسد که حرفه اش را کنار می‌ گذارد چون توانش را ندارد. اما به شخصه هنوز شرایطم خوب است و این حرف را پارسال هم می‌ زدم، الان هم که در هیچ تیمی حضور ندارم می‌ زنم. من خوب کار می‌ کنم تا به یکی از اردوهای تیم‌ملی دعوت شوم. این انگیزه من در سن 32 سالگی است. شاید این حرفم برای خیلی ها مسخره باشد اما نباید اینطور باشد چون لابد توان و قدرتش را در خودم می‌ بینم که چنین حرفی را مطرح می‌ کنم اما من خدا را شاهد می‌ گیرم که این روزها نگران خودم نیستم و بیشتر نگران خانواده ام هستم که دارند غصه می‌ خورند. نمی‌ خواهم این مسائل زیاد عنوان شود ولی غمگین بودن آنها دل من را به درد می‌ آورد. اما خدا بزرگ است من آنقدر امیدوار هستم که می‌ گویم شاید سوءتفاهمی ایجاد شده و حل خواهد شد.