کد خبر : 1249553 |
09 تیر 1394 ساعت 12:54 |
60.3K بازدید |
14
دیدگاه
نظر مرحوم معدنی در مورد بازی هایی مثل لهستان
سرمربی اسبق تیم ملی که سال گذشته در چنین روزهایی به دار فانی را وداع گفت در چنین شرایطی که تیم ملی این طور باخت هایی را می آورد نظری منحصر به فرد داشت.
به گزارش "ورزش سه"، اولین تجربه شکست ایران در یک رویداد بزرگ که همگان توقع پیروزی از تیم داشتند به بازی های آسیایی گوانگژو برمی گردد که تیم ملی والیبال ایران در فینال این رقابت ها به سادگی نتیجه را به ژاپن واگذار کردند تا دست والیبال از مدال طلا دور بماند. فشار انتقادات تا حدی بالا گرفت که حسین معدنی سرمربی آن تیم را اخراج و خولیو ولاسکو را به استخدام تیم ملی درآوردند تا او تیم را از به سطوحی بالاتر هدایت کند. ولاسکو تیم را به جام جهانی برد و نتایجی دور از انتظار گرفت به طوریکه ایران توانست بسیاری از قدرت ها را شکست بدهد اما در عین ناباوری یک بازی ساده را با نتیجه 3 بر صفر به چین باخت و بازیکنان و کادر فنی در آن بازی هیچ کار خاصی از دستاشان بر نیامد و به قول والیبالی ها بازی رفت.
بعد از آن مسابقات مرحوم معدنی در مورد این مساله گفت: « در بازی فینال کوانگژو تیم از نظر روانی کم آورد و دیگر بازیکنان توانایی بازگشت به بازی را نداشتند و من هم قبول دارم که شاید به عنوان یک مربی حرفه ای نتوانستم کارم را برای برگرداندن تیم به بازی انجام بدهم اما مربی مثل ولاسکو هم نتوانست و هنر بازگشت به بازی از دست هر کسی بر نمی آید.»
بازی دوم ایران و لهستان هم همچنین شرایطی را داشت و با اینکه کواچ و سایر بازیکنان در طول لیگ جهانی شایستگی خود را نشان دادند اما در این موضوع بازهم کم تجربه نشان دادند و نتوانستند بر جو منفی حاکم در تیم غلبه کنند. این نقطه نظر وجود دارد که تیم ایران پیشرفت کرده است اما هنوز درجه یک نشده که شاید منطقی باشد، اامپیک لندن می تواند بارزترین مثال بازگشت یک تیم به بازی باشد. روسیه در حالیکه دو ست را به برزیل واگذار کرده بود و در ست سوم هم 24 بر 22 از حریف عقب بود توانست بازی را 3 بر 2 به سود خود خاتمه دهد تا طلای المپیک را به دست بیاورد.
در هر صورت نتایج ایران در لیگ جهانی 2015 نمی تواند انتقاد برانگیز باشد و باید در مسیر پیشرفت حرکت را ادامه داد.
بعد از آن مسابقات مرحوم معدنی در مورد این مساله گفت: « در بازی فینال کوانگژو تیم از نظر روانی کم آورد و دیگر بازیکنان توانایی بازگشت به بازی را نداشتند و من هم قبول دارم که شاید به عنوان یک مربی حرفه ای نتوانستم کارم را برای برگرداندن تیم به بازی انجام بدهم اما مربی مثل ولاسکو هم نتوانست و هنر بازگشت به بازی از دست هر کسی بر نمی آید.»
بازی دوم ایران و لهستان هم همچنین شرایطی را داشت و با اینکه کواچ و سایر بازیکنان در طول لیگ جهانی شایستگی خود را نشان دادند اما در این موضوع بازهم کم تجربه نشان دادند و نتوانستند بر جو منفی حاکم در تیم غلبه کنند. این نقطه نظر وجود دارد که تیم ایران پیشرفت کرده است اما هنوز درجه یک نشده که شاید منطقی باشد، اامپیک لندن می تواند بارزترین مثال بازگشت یک تیم به بازی باشد. روسیه در حالیکه دو ست را به برزیل واگذار کرده بود و در ست سوم هم 24 بر 22 از حریف عقب بود توانست بازی را 3 بر 2 به سود خود خاتمه دهد تا طلای المپیک را به دست بیاورد.
در هر صورت نتایج ایران در لیگ جهانی 2015 نمی تواند انتقاد برانگیز باشد و باید در مسیر پیشرفت حرکت را ادامه داد.