می توان مقابل بارسا، "بارسایی" بازی کرد؟

به گزارش "ورزش سه"، یک نمایش شگفت انگیز، ‏دیداری که سرعتی و جذاب بین دو تیمی که با پرس از جلوی زمین و بازیسازی از خط دفاعی بازی می ‏کنند. سرعت بالای بازی دو تیم هم نشانه ای از کیفیت بالای بازیکنان دو تیم بود.‏
دلیل چنین اتفاقی هم واضح بود؛ پپ گواردیولا تصمیم داشت در اولین بازگشتش به نوکمپ، با بایرن ‏مونیخ، به "شیوه بارسا" بازی کند. یوپ هاینکس، مربی قبلی بایرن مونیخ، دو سال قبل با شیوه ای کاملا ‏متفاوت بارسا را در هم کوبیده بود؛ با شیوه ای "آنتی بارسایی"، نمایشی براساس قدرت بدنی، ضدحمله و ‏ضربات ایستگاهی. شیوه ای که با سبک بازی بسیاری از تیم های نیمه پایین جدول لالیگا مقابل بارسا ‏تفاوت چندانی نداشت. البته تفاوت اصلی این بود که بایرن این تاکتیک را با بازیکنانی در کلاس جهانی ‏ارائه داد. ‏
گواردیولا قصد دارد با سبک خود بارسا، آبی و اناری ها را شکست بدهد؛ اتفاقی که از سال 2008 و ‏زمانی که خودش هدایت آبی و اناری ها را برعهده گرفت، به ندرت اتفاق افتاد. در تمام دوران حضور پپ ‏گواردیولا، تیتو ویلانووای فقید و لوئیس انریکه (تاتا مارتینو محافظه کارتر بود و تیمش کمتر بارسایی ‏بازی می کرد) روی نیمکت بارسا، آنها گاهی مقابل تیم هایی که با شیوه متفاوتی بازی می کردند، شکست ‏می خوردند اما کمتر برابر تیم هایی که با همان سبک خودشان به میدان می رفتند، بازی را واگذار کردند. ‏
البته بخشی از آن به دلیل آن است که تیم هایی کمی اعتماد به نفس ارائه نمایش هایی "باز"، هجومی، با ‏ضرباهنگ بالا در فوتبال را دارند؛ اما وقتی این اتفاق رخ بدهد، دیدارهایی به شدت هیجان انگیز رقم می ‏خورد؛ دیدارهایی که به نظر از دنیایی دیگر هستند.‏
تیم هایی که تلاش می کنند مقابل بارسا، با شیوه این تیم بازی کنند، چهار نشانه دارند؛ اول، پرس کردن از ‏جلوی زمین و تلاش برای متوقف کردن بازیسازی بارسا از خط دفاعی؛ دوم، بازی کردن از عقب زمین و ‏تغذیه خط میانی، به جای استفاده از پاس های بلند برای خط حمله؛ سوم، قرار گرفتن در دفاعی در نزدیکی ‏میانه زمین و چهارم، تلاش برای بهره بردن از فضای پشت خط دفاعی بارسا با پاس های سریع. در ادامه، ‏به چند دیدار که نمونه ای از تلاش حریفان برای شکست دادن بارسا با شیوه ای خودش است، می ‏پردازیم:

بارسلونا 3-1 ویارئال؛ لالیگا، نووامبر
هرچند این دیداریک ال کلاسیکو یا یکی از دیدارهای حساس چمپیونزلیگ نبود اما احتمالا می توان آن را ‏یکی از جذاب ترین نمایش های فوتبال در عصر مدرن دانست. تیم ویارئال در آن زمان فوق العاده بود؛ با ‏بورخا والرو و برونو سوریانو در مرکز زمین، سانتی کاسورلا و کانی در دو سمت و جوزپه روسی و ‏نیلمار در خط حمله. سیستم این تیم 2-4-4 شناور یا 2-2-2-4 بود که در آن بازیکنان کناری می توانستند ‏به سمت مرکز زمین متمایل شوند و مهاجمان هم با رفتن به کناره ها، به بازی عرض می دادند. این به آن ‏معنی است که ویارئال همیشه با چهار بازیکن در خط میانی و دو مهاجم در دو سمت، بازی می کرد.‏
خط دفاعی تیم خوان کارلوس گاریدو با فاصله از محوطه جریمه بازی می کرد و این باعث شد تا داوید ویا ‏در همان دقایق ابتدایی دروازه این تیم را باز کند. پدرو رودریگز هم گل دوم را به این تیم زد اما به دلیل ‏آفساید پذیرفته نشد. در سمت مقابل، پاسکاری های بازیکنان ویارئال، بارها خط دفاعی بارسا را باز کرد و ‏در نهایت حرکت انفرادی نیلمار، به یک گل دیدنی منجر شد.‏
در نهایت بازی با گل فوق العاده ای مسی به پیروزی رسید. ستاره آرژانتینی بعد از دو بار یکی و دو (در ‏واقع یک بار سه و چهار!) با پدرو، توپ را با یک ضربه چیپ، از بالای سر دیگو لوپز وارد دروازه ‏کرد؛ تقریبا شبیه همان چیپی که هفته قبل به مانوئل نویر زد. گل مسی با کمی خوش شانسی به ثمر رسید و ‏نتیجه نهایی، نشان دهنده نمایش خوب ویارئال نبود. ‏

آرسنال 2-1 بارسلونا؛ مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان؛ فوریه 2011‏
دو تیم یک فصل قبل هم در مرحله یک چهارم نهایی مقابل هم قرار گرفته بودند و بارسا در مجموع دو ‏دیدار با نتیجه 6-3 پیروز شده بود. در دیدار رفت آن فصل، آرسنال در خانه و به لطف درخشش مانوئل ‏آلمونیا، توانسته بود بارسا را با تساوی 2-2 متوقف کند. آنها نتوانسته بودند با پرس بارسا، به ویژه در 15 ‏دقیقه ابتدایی هماهنگ شوند.‏
اما این بار آنها خود را به خوبی هماهنگ کردند. بازی آرسنال از دو جمله بهتر شده بود که هر دو در ‏زمینه پرسینگ بود. اول اینکه آنها متوجه شده بودند خودشان هم با حریف را پرس کنند و مانع بازیسازی ‏بارسا از عقب زمین شوند و دوم، سازگار شدن بهتر آنها با پرسینگ حریف بود. ویلشر با یک نمایش ‏خوب، تاثیر زیادی در خارج شدن تیم از زیر پرس بارسا داشت؛ هرچند باز هم بالا بازی کردن خط ‏دفاعی، مشکلاتی ایجاد کرد.‏
مسی و داوید ویا هر دو یک موقعیت تک به تک داشتند که مسی فرصتش را از دست داد اما ویا آن را ‏تبدیل به گل کرد. در واقع، بخشی از بازگشت آرسنال به بازی، به دلیل بود که گواردیولا تیمش را بیش از ‏اندازه دفاعی کرده بود؛ در حالی که می توانستند آرسنال را به خاطر انجام نمایشی هجومی، مجازات کنند. ‏
البته در دیدار برگشت بار دیگر بارسلونا 3-1 پیروز شد و توانست به مرحله بعدی راه پیدا کند.‏

اتلتیک بیلبائو 2-2 بارسلونا؛ لالیگا، نووامبر 2011‏
برای پپ گواردیولا، این احتمالا مهمترین دیدار دوران مربیگری بود زیرا برای اولین بار مقابل مربی ای ‏قرار می گرفت که الهام بخش حرفه ای اش بود؛ مارسلو بیلسا. پیش از اینکه گواردیولا هدایت بارسا را ‏برعهده بگیرد، آنها ساعت ها در مورد تاکتیک های فوتبال با هم صحبت می کردند و این دیدار یک نمایش ‏عالی از پرسینگ بود. گواردیولا تیمش را با یک ترکیب سه نفره غیرمنتظره در خط حمله به میدان ‏فرستاد؛ مسی، فابرگاس و آدریانو؛ احتمالا به این خاطر که می خواست آنها عقب تر بازی کنند و جای شان ‏را با هافبک ها عوض کنند تا مدافعان حریف از پست های شان خارج شوند. البته انجام چنین تاکتیکی ‏دشوار بود که بخشی از آن، به دلیل بارش شدید باران بود. ‏
بیلبائو به لطف گل به خودی جرارد پیکه، 2-1 پیش افتاد و تنها مسی در دقایق پایانی، توانست کار را به ‏تساوی بکشاند. گواردیولا برای افزایش توان تیمش، مجبور شد سه تعویض هجومی انجام بدهد؛ الکسیس ‏سانچز به جای ژاوی، داوید ویا به جای آدریانو و در نهایت، تیاگو آلکانتارا به جای پیکه. این تعویض ها ‏در نهایت جواب داد اما مشکلات بارسا در خط میانی تا پایان ادامه داشت. گواردیولا در پایان بازی تایید ‏کرد که هیچ تیمی به اندازه بیلبائو، تیمش را تحت فشار نگذاشته بود.‏

بارسلونا 2-2 رئال مادرید؛ کوپا دل ری؛ ژانویه 2012 ‏
وقتی ژوزه مورینیو هدایت رئال را برعهده گرفت، در ابتدا تلاش کرد با شیوه ای مثبت مقابل بارسای ‏گواردیولا بازی کند اما نتیجه آن شکست 5-0 بود؛ همین باعث شد تا آقای خاص در دیدار بعدی در لاک ‏دفاعی فرو برود؛ بازی با سه هافبک دفاعی و بدون مهاجم تخصصی. در واقع این کریس رونالدو بود که ‏در جلوی زمین بازی می کرد. ‏
اما در آن مقطع، مورینیو بار دیگر اعتماد به نفس بازی کردن مقابل بارسا را به دست آورده بود. رونالدو ‏به سمت چپ برگشت بود و کریم بنزما در نوک خط حمله قرار گرفت. کاکا و مسوت اوزیل هم در فاز ‏هجومی خط میانی به میدان رفتند. پرس چهار در برابر چهار رئال و البته اشتباهات خوزه پینتو، دروازه ‏بان دوم بارسا، فرصت های گلزنی خوبی را در اختیار رئال قرار داد.‏
بارسا در نیمه اول با گل های پدرو و دنی آلوس پیش افتاد اما رئال در نیمه دوم با تغییر سیستم به 4-2-4، ‏به بازی برگشت. رونالدو و بنزما گلزنی کردند و بارسا تنها به لطف پیروزی دیدار رفت، راهی مرحله ‏بعد شد.‏