اختصاصی؛ دوباره سرمربی نایب‌قهرمان جهان را شگفت‌زده کردیم

به گزارش "ورزش سه"، کل لهستان منتظر قهرمانی این کشور در رقابت‌های والیبال قهرمانی جهان بودند؛ با این حال ایتالیا مقابل هزاران هوادار لهستانی دست به کار بزرگ و شگفت‌انگیزی زد و موفق شد تیم نیکولا گربیچ را شکست دهد تا در خاک لهستان قهرمانی بزرگ خود را جشن بگیرد.

نیکولا گربیچ، سرمربی تیم ملی والیبال لهستان، اولین مصاحبه خود بعد از مسابقه فینال را با ورزش سه انجام داده که می توانید در اینجا مشروح آن را مطالعه کنید.

*آقای گربیچ خوشحالم که دوباره با شما صحبت می‌کنم و همچنین از شما ممنونم که بعد از این فینال سخت اولین مصاحبه‌تان را با ما انجام می‌دهید.
من هم از تو تشکر می‌کنم و خوشحالم که دوباره با شما صحبت می‌کنم. بعد از مصاحبه قبلی ایرانی‌ها خیلی به من لطف داشتند و این اتفاق ویژه‌ای برایم بود.

*اول از همه در مورد احساس‌تون برای ما بگین؛ خوشحال هستید یا ناراحت؟
مشخصه که چند روز یا چند هفته دیگه حالم بهتر میشه. اما در حال حاضر ناامید و ناراحت هستم چون مطمئن بودم و باور داشتم که بعد از پیروزی در بازی‌های سختی که با آمریکا و برزیل داشتیم و خیلی خوب هم بازی کردیم، قهرمانی از آن ماست چون نشون دادیم که با حمایت بی‌نظیر هوادارانمون در این رقابت شانس زیادی برای قهرمانی داریم، اما ایتالیا خیلی عالی بازی کرد و بهتر از ما ظاهر شد و شایستگی پیروزی رو هم داشت.

*بعضی بازیکنان‌تون مثل کمیل سمنیوک و بارتوش کورک مقابل ایتالیا آن نمایش‌های قبلی رو ارائه ندادن؛ فکر می‌کنید دلیلش چه بود؟
راستش سمنیوک اونقدرها هم بد نبود، اما این بازی بدترین بازی کورک در این فصل بود. او خیلی کمال‌گراست و خودش رو خیلی مسئول میدونه، فکر میکنه که همه مسئولیت حملات تیم روی دوش اوست و باید همیشه امتیاز بگیره تا لیدر باشه و بهترین بازیکن زمین باشه چون نقشش در تیم همینه. با اینکه من باهاش صحبت کردم و بهش گفتم که ارزش‌های او فقط به آماری که ثبت میکنه نیست و مهم اینه که عضوی از تیم ماست. بعد از بازی که باهاش صحبت می‌کردم، گفت که واقعا خجالت‌زده است و معلوم بود که به خاطر عملکردش و شکست در آخر بازی حالش خوب نیست اما در مورد سمنیوک  بله، شاید اونقدر که در دو بازی قبل به بازی مسلط بود در فینال این‌طوری نبود. اما از معدود بازیکنانی بود که به کارش ادامه داد و خوب هم بازی کرد.

*شاید یکی از دلایل شکست شما مقابل ایتالیا خستگی ناشی از دو بازی سنگین برابر آمریکا و برزیل بود. 
بله همون‌طور که گفتم انرژی زیادی در یک چهارم نهایی و مخصوصا در نیمه نهایی صرف کردیم. به لحاظ احساسی تجربه طاقت‌فرسایی بود و من هم خیلی خسته‌ام چون هم به لحاظ فیزیکی و هم به لحاظ احساسی خیلی انرژی صرف کردم. دلیلش هم این بود که انتظارات از ما بسیار زیاد بود. بین ما و ایتالیا که مقابل فرانسه و امریکا بازی کرده بودیم، تیم ما مرحله یک چهارم نهایی سخت‌تری داشت. به همین خاطر انرژی زیادی در اون دو بازی از ما گرفته شد و شاید به همین دلیل بود که مقابل ایتالیا با اون بازی خوبشون نتونستیم به اندازه دو بازی قبل خوب ظاهر بشیم .

*نایب قهرمانی برای لهستان یک شکست بود؟ مردم از این نتیجه ناراضی هستند؟
من به دلایل زیادی این رو شکست نمی‌دونم. یکی از دلایلش اینه که برای مردم این هم یه موفقیته چون مدال کسب کردیم و قدردان هستن، از خبرنگاران گرفته تا فدراسیون و مردم، همه خوشحال هستن و کسی درباره شکست صحبت نمیکنه و کسی ناراحت نیست اما با اینکه برای من سخته که الان درکش کنم اما مطمئنا طی چند روز یا چند هفته آینده احساس بهتری خواهم داشت اما برای مردم همین اتفاق هم یه موفقیته.

*بعضی‌ها میگن شاید اگر ویلفرد لئون بود نتیجه دیدار فینال تغییر می‌کرد. نظر شما چیه؟
قطعا فکر نمیکنم تغییر خاصی می‌کرد چون ایتالیا خیلی خوب بازی کرد. در سرویس‌ها فشار زیادی رو وارد می‌کردن و دفاع ما با حملات هوشمندانه اون‌ها زیر فشار زیادی بود و خیلی صبوری کرد. ما سعی کردیم سرویس‌هامون رو جوری بزنیم که به حریف امتیاز سرویس ندیم. اول از همه بگم که من اصلا به این فکر نمی‌کنم که اگه این بازیکن یا اون بازیکن با ما بودن چه اتفاق رخ می‌داد، چون نمی‌دونیم حریف چطوری بازی می‌کنه. دوم اینکه او مصدوم بود و نمی‌تونست برای این بازی آماده بشه و به همین خاطر من درباره‌اش فکر نمی‌کنم.

*به کارتون با تیم ملی لهستان ادامه میدین؟ فکر میکنین می‌تونید با این تیم قهرمان المپیک بشین؟
خب قرارداد من با تیم ملی لهستان تا سال 2024 هست، بنابراین قصد دارم که تا پایان قراردادم بمونم، سعی کنم به المپیک برم و  افتخار می‌کنم که به کارم ادامه بدم. بنابراین فکر می‌کنم امسال سال خوبی بود.

امیدوارم امکان این رو داشته باشیم که کیفیت بازی‌مون رو بهتر کنیم اما اینکه از الان بگم که قهرمان المپیک می‌شیم امکان‌پذیر نیست چون راه درازی در پیش داریم. تصور کنین فرانسه بخواد برای المپیک بازی کنه، امریکا رو تصور کنین که همه برای المپیک سلامت و در دسترس هستن، برزیل رو در نظر بگیرین که اعضای تیمش همه آماده باشن، ایتالیا رو هم طی این دو سال آینده در نظر بگیرین که چه تیمی می‌شه. در نهایت هم روسیه با اون ضربات تموم کننده‌اش، به رقابت‌های بین‌المللی برمی‌گرده.

ایران، صربستان، آرژانتین، ژاپن، اسلوونی هم هستن که شاید نخوان قهرمان المپیک بشن اما همه‌شون می‌تونن کار رو برای ما سخت کنند و ما نتیجه رو بهشون واگذار کنیم و نتونیم صعود کنیم. بنابراین خیلی چیزها هست که می‌تونه در این بین روی کار ما تاثیر بذاره. این‌ پنج تیم خیلی شبیه به هم و بسیار قوی هستند و شاید یک یا دو امتیاز مشخصه کنه که چه تیمی صعود می‌کنه. بنابراین خیلی سخته. من فکر می‌کردم روی کاغذ فرانسه اون‌قدر قوی هست که قهرمان این دوره از رقابت‌ها میشه اما در یک چهارم نهایی حذف شدن. پس بازی کردن مقابل ژاپن خیلی خطرناکه. بستگی به این داره که تیم‌ها چطوری آماده بشن. من امیدوارم که آمادگی تیم ما بهتر و بهتر باشه.

*در مورد تیم ملی کشور خودتون هم صحبت کنیم، به نظرتون چرا صربستان اینقدر ناامیدکننده ظاهر شد؟
دلیلش رو نمی‌دونم. ما هیچ‌وقت باهم بازی نکردیم. من چند تا از بازی‌هاشون رو دیدم. می‌دیدم که خوب بازی نمی‌کنن. و این‌جوری نبود که من چیزی رو ببینم که بقیه نتونن متوجه بشن. همه می‌تونستن ببینن که انرژی خوبی داشتن اما یه چیزی کم بود. اما راستش زیاد با جزئیات بازی رو تحلیل نمی‌کردم چون وقتش رو نداشتم. وقتی اونجا بودم وقت زیادی صرف کردم و تلاش کردم مشکلات رو حل کنم و هر کاری برای آماده‌سازی اون‌ها در هر تورنمنتی که بازی میکنن، انجام بدم.

چهار سالی که اونجا بودم به فینال وی ان ال رسیدیم و یه مدال در رقابت قهرمانی اروپا کسب کردیم و در قهرمانی جهان هم چهارم شدیم. من کاری کردم که در هر رقابتی که بازی میکنیم حداقل بتونیم مدالی کسب کنیم اما از زمانی که دیگه در اونجا نیستم، زیاد تیم رو دنبال نمی‌کنم و نمی‌تونم با جزئیات بیشتری تحلیل کنم که چرا تیم نتونست آماده باشه و در این تورنمنت خوب بازی کنه اما احتمالا باید انگیزه این رو پیدا کنن که در آینده سخت‌تر تلاش کنن تا در تورنمنت بعدی بهتر ظاهر بشن.

*و سوال آخر در مورد ایران؛ به نظرتون دلیل ناکامی تیم ما چی بود؟
خب، من از بازی تیم ایران در گدانسک شگفت‌زده شدم. قبلش زیاد بازی تیم شما رو دنبال نمی‌کردم، تا زمانی که برای اولین بار در گدانسک باهم به میدان رفتیم، فکر می‌کنم بهترین تورنمنتی بود که در اون بازی می‌کردن و عالی ظاهر شدند. بازی اسفندیار و عبادی‌پور بهترین بازی‌هایی بود که طی این سال‌ها دیدم. جالبه که با اسم‌هایی مواجه شدم که پیش از این نشنیده بودم و کیفیت خوبی از والیبال رو ارائه میدادن. بازی خیلی نزدیکی داشتیم و ممکن بود که حذف بشیم و نتونیم مدالی کسب کنیم. من نمیدونم چرا اینجا نتونستن اون سطح از بازی رو همچنان حفظ کنن. در مورد نتیجه حرف نمی‌زنم، درباره عملکردشون حرف می‌زنم چون جوری که در گدانسک با ما بازی می‌کردن نبودند، دلیلش رو نمی‌دونم چرا بعضی از بازیکنان در گدانسک بهتر بودن. اما فکر می‌کنم تیم خوبی دارین و اگه اون انرژی و انگیزه‌ای که در بازی مقابل لهستان در گدانسک صرف کردین ادامه بدین، میتونین با هر تیمی بازی کنین.

فکر می‌کنم بازیکنان خوبی دارین، تیم خوبی دارین که در سطح بین‌المللی می‌تونه حرفی برای گفتن داشته باشه. همه تیم‌هایی که پیش از این گفتم، میتونن کار رو سخت کنن اما در والیبال مدرن، در نهایت، با یک یا دو توپ برنده رو مشخص میکنن. پس هر چیزی امکان‌پذیره، فقط می‌دونم اگه هر کدوم از بازیکنان بیشتر تمرین کنن میتونن کارهای بزرگی بکنن. می‌تونم بگم که بازیکنان باکیفیتی دارین و می‌تونین والیبال خوبی هم بازی کنین. و البته نتیجه تا حد زیادی بستگی به عملکرد تیم داره.