لوکادیا چه درسی به پرسپولیسی‌ها می‌دهد؟

به گزارش "ورزش سه"،  وقتی سیدرضا مهدوی در همان دقایق نخست بازی نفت و پرسپولیس، خطا روی پورعلی گنجی پیش تاخته را پنالتی تشخیص نداد و چند دقیقه بعد، سامان نریمان جهان یکی از زیباترین گل های دوران فوتبالی‌اش را به ثمر رساند، بسیاری از هواداران پرسپولیس، خاطرات 7ماه قبل آبادان را به خاطر آوردند؛ هفته بیست و یکم لیگ پیشین و دیدار با نفت آبادان. باخت دو بر صفر پرسپولیس در آن بازی می‌توانست این بار در مسجد سلیمان به گونه دیگری تکرار شود. 
پرسپولیس در لیگ جاری هرگز عقب نیافتاده بود و مهم‌تر اینکه آن‌ها در شرایط جوی کاملا متفاوتی رودرروی یک حریف خاص قرار گرفته بودند. از خودخواهی عجیب سعید صادقی در همان ابتدا تا آن تک به تک نفس‌گیر، نریمان جهان با بیرانوند تنها چند دقیقه می‌گذشت.
گویا همه چیز مهیای اولین شکست فصل برای قرمزها بود. اما آنها نشان دادند این تیم ارتباطی با فصل گذشته ندارد. فارغ از اشتباهات فاحش داوری (که تقریبا به ضرر هر دو تیم بود) این تیم شباهت شگفت‌آوری به پرسپولیس برانکو (در دوره اوجش) دارد. مجموعه‌ای که با دریافت گل از هم نمی‌گسست، اشتباهات داوری را سدی برابر خواسته‌هایش نمی‌دید و هنگامی که عقب می‌افتاد بی‌جهت رو به فوتبال احساسی نمی‌آورد. 

بدون شک این شیک‌ترین برد قرمزها در طول فصل نبود اما می‌تواند یک از مهم‌ترین و عبرت‌آموزترین بازی‌ها برای ادامه مسیر باشد. 
تیمی که گل نخورد، کلید قهرمانی را در دست دارد اما وقتی این مجموعه دروازه‌اش باز می‌شود، پاسخش چیست؟ این همان قسمت ناشناخته و نامکشوف تیم یحیی مدل لیگ 22 بود. به شخصه دوست داشتم ببینم آنها هنگام فشار و بازی در زمین غیر خودی، وقتی عقب هستند چگونه کار می کنند. پرسپولیس اگر کمی خوش شانس بود و اگر کمک داور ویدئویی داشتیم، شاید در همان نیمه نخست با تساوی به رختکن می‌رفت. با این وجود، در نیمه دوم به همان چیزی که می خواستند رسیدند. اما قبل از پرداختن به این مهم باید به موضوع بسیار مهم‌تری اشاره کرد. حقیقتی که اگر در این جشن پیروزی مستتر شود، بعدها گریبان قرمزها را می‌گیرد.
*در غیاب آن مهدی ترابی که بازیکن مورد علاقه و کارگشای هواداران این تیم است، (البته تراب در زمین بود اما نه آن ترابی) پرسپولیس برای بازگشت به 3 امتیاز چه کار سختی را در گرمای طاقت‌فرسای خوزستان پیش رو داشت. با این وجود، لوکادیا همانند چند بازی گذشته همه تفاوت‌ها را رقم زد؛ پنالتی گرفت، بازیکن حریف را اخراج کرد، پنالتی را گل و دقایقی آن سوتر یکی از چشم‌نوازترین گل‌های لیگ را با یک مهار سینه و چرخش بی‌نظیر به نام خویشتن ثبت کرد. اگرچه قبل از مهار توپ، طبق تصاویر فریز شده تلویزیونی، در آفساید قرار داشت اما این گل درس خوبی برای همه مهاجمان ما بود که چگونه می‌توان در یک موقعیت نهایت 10 درصدی یک گل زیبا خلق کرد.

صادقی باید معمولی باشد 
پرسپولیس وقتی گل دوم را زد، وقتش بود با زدن گل سوم، خیال خودش و هوادارانش را راحت کند. اما بزرگترین مشکلی که یحیی فعلا با آن دست و پنجه نرم می‌کند، خودخواهی‌های بیش از اندازه است. بازیکنی در حدواندازه سعید صادقی، در لحظاتی، فوتبال نمایشی را به بازی ساده و معمولی ترجیح می‌دهد. او یک‌بار در نیمه نخست، ناباورانه پاس گل را به لوکادیا نداد و در نیمه دوم، توپ را مقابل دروازه تقریبا خالی از دروازه‌بان، محکم به قصد پاره کردن توپ و تور به دل آسمان کوباند. 
سعید صادقی، لیگ قبل می‌توانست با زدن یک پنالتی معمولی و ساده، باعث برتری و پیش افتادن گل‌گهر مقابل استقلال شود، اما ترجیح داد، با یک شبه چیپ نمایشی، بهترین فرصت تیمش را از بین ببرد تا در نهایت، تیم قلعه‌نویی یکی از حیثیتی‌ترین بازی‌هایش را به فرهاد مجیدی ببازد. صادقی که از بهترین ستاره‌های لیگ بود و در این فصل از مهره‌های موثر پرسپولیس به‌شمار خواهد رفت، باید بداند، هواداران این تیم، بازیکن خاطی را خیلی خیلی سخت می‌بخشند. 
اگر داور برخورد دقایق پایانی پورعلی‌گنجی درون محوطه جریمه پرسپولیس را با بازیکن نفت، پنالتی تشخیص می‌داد (که پنالتی بود) آن وقت شاید تعویض برد با تساوی، بهای بسیار سنگینی برای صادقی به ارمغان می‌آورد.

*در مجموع پرسپولیس در یکی از سخت‌ترین زمین‌ها با پیروزی و حفظ صدرنشینی به پیشواز تعطیلات فیفادی رفت، اما اگر یحیی گل‌محمدی می‌خواهد تیمش چنین وضعیت سختی را کمتر تجربه کند، می‌بایست، روح از خودگذشتگی و همچنین ساده ضربه زدن را به بازیکنانش گوشزد کند.
آن‌ها در زمینی موفق به شکست نفت شدند که استقلال دو هفته قبل، با خوش شانسی موفق به کسب یک امتیاز در آن شد. بار دیگر بازی آبی‌ها را در مسجد سلیمان ببینید تا متوجه شوید شاگردان مهاجری چه موقعیت‌هایی را مخصوصا در نیمه نخست از دست دادند.
نفت با رضا مهاجری در این زمین به این سادگی‌ها به تیم‌های مدعی باج نمی دهد. می گویید نه، در ادامه راه خواهید دید.

مهدی طاهرخانی