یک انتقال در فوتبال اروپا چگونه انجام می شود؟

به گزارش "ورزش سه"، برای روشن شدن این موضوع، جیک کوهن، وکیل ورزشی که با بزرگان فوتبال همکاری داشته، این موضوع را بررسی می‌کند. در زیر تمام آنچه باید را می‌خوانیم:

 

نقل و انتقالات چگونه اتفاق می‌افتند؟

 

برای نهایی شدن یک انتقال، معمولا سه مذاکره کلیدی به صورت همزمان انجام می‌شود. مذاکره بین باشگاه خریدار و باشگاه فروشنده در مورد رقم انتقال، مذاکره بین باشگاه خریدار و ایجنت بازیکن در مورد شرایط بازیکن و مذاکره بین باشگاه خریدار و ایجنت بازیکن در مورد رقم انتقال.

 

در نهایت، این باشگاه فروشنده است که باید به باشگاه خریدار اجازه بدهد با بازیکن در مورد احتمال انتقال مذاکره کند ولی در واقعیت، باشگاه خریدار پیش از اینکه از باشگاه فروشنده اجازه رسمی بگیرد، به نحوی از بازیکن در مورد تمایلش به جدایی پرس و جو می‌کند. این ناحیه می‌تواند ناحیه حساسی باشد و ممکن است حتی باعث ایجاد اختلاف بین باشگاه‌ها شود، همانطور که سال پیش مشاهده کردیم که باشگاه ساوتهمپتون، لیورپول را به وسوسه کردن فن دایک برای جدایی متهم کرده بود.

از لحاظ ابزاری، بیشتر این مذاکرات از طریق پیام رسان واتس اپ انجام می‌شود.

 

 

 

 

 

بسیاری از ایجنت ها و مسئولین اجرایی باشگاه ها ترجیح می‌دهند به دلایل مختلف از واتس اپ استفاده کنند. در حقیقت تلفن همراه همیشه در دسترس همه هست و ارسال پیام از طریق آن راحت تر از ایمیل است، همچنین امکان ایجاد گروه در این پیام رسان وجود دارد و به علاوه مشخص می‌شود که یک پیام به طرف مقابل رسیده و خوانده شده یا نه که از این بابت، طرف فرستنده از بابت دریافت اطلاعات مطمئن می‌شود. همچنین از هر نقطه از سیاره می‌توان پیام فرستاد و تماس تلفنی برقرار کرد.

به علاوه حساب کاربری شما در واتس اپ هیچگاه تغییر نمی‌کند. برای مثال، یک مدیر اجرایی بلند پایه از سوی باشگاه ماموریت می‌گیرد که در کشوری دیگر فعالیت کند. او یک ایمیل جدید، شماره جدید برای دفتر و یک شماره موبایل دریافت می‌کند. با این حال، شماره او در واتس اپ ثابت می‌ماند بنابراین برای سهامداران ارتباط گرفتن با او بدون نیاز به دریافت اطلاعات جدیدش، کار بسیار راحت تری است.

 

شاید کمی عجیب باشد ولی در سال 2017، واتس اپ ابزار اصلی در نقل و انتقالات فوتبال بود.

 

توافقنامه های متعدد نماینده چیست؟

 

وقتی گزارش شد که مینو رایولا به عنوان نماینده پل پوگبا در انتقال رکوردشکن پوگبا از یوونتوس به منچستریونایتد فعالیت می‌کرد، نگاه ها به این شکل بود که رایولا در هر سه جبهه با شرایطی مشابه درحال فعالیت است.

 

 

 

اخیرا وقتی درباره علل انتقال روملو لوکاکو به منچستریونایتد اخباری منتشر شد، مشخص شد که باشگاه یونایتد تمام حقوق ایجنتی را به رایولا پرداخت کرده و این در حالیست که چلسی تمایلی به این کار نداشت.

 

در واقعیت، ایجنت برای تمام طرفین یک مذاکره، فعالیتی مشابه دارد و این یک اتفاق طبیعی است، حداقل در فوتبال انگلیس اینگونه است. کمی عجیب است؟ پس با هم بررسی می‌کنیم.

 

برای مثال در انتقال لوکاکو، رایولا از سوی روملو با باشگاه خریدار وارد مذاکره شد، در حالیکه جداگانه از سوی باشگاه خریدار با باشگاه اورتون برای رقم انتقال مذاکره می‌کرد. در حالی که کشمکش‌های فراوانی در تمایل یک باشگاه برای یک انتقال وجود دارد، توافقات متعدد از سوی نماینده با چند جبهه، موضوعی طبیعی و کاملا قانونی است و بازیکنی که در این میان در حال منتقل شدن به باشگاه دیگری است، موظف به پرداخت حق ایجنتی نیست (البته بازیکن برای حق ایجنت باید مالیات پرداخت کند که موضوعی خارج از قوانین فوتبال است). پروسه دریافت تاییدیه از سوی اتحادیه فوتبال برای توافقات دوگانه و سه گانه از سوی نماینده بازیکن، خیلی واضح و مشخص است.

 

چرا برخی باشگاه ها پیش از باز شدن پنجره نقل و انتقالات، یک انتقال را به صورت رسمی اعلام می‌کنند؟

 

نقل و انتقالات بین المللی تا پیش از شروع پنجره نقل و انتقالات که از تاریخ 1 جولای است، نمی‌تواند به صورت رسمی اعلام شود. پس به چه علت برخی باشگاه های بزرگ انتقالات خود را پیش از تاریخ 1 جولای اعلام می‌کنند؟ برای مثال، منچسترسیتی، سال گذشته انتقال برناردو سیلوا را در تاریخ 26 می و درست چند روز پس از پایان لیگ اعلام کرد.

 

 

 

 

تا پیش از تاریخ 1 جولای، انتقال یک بازیکن به تیم دیگری نمی‌تواند ثبت شود ولی این موضوع باعث نمی‌شود باشگاه خریدار، باشگاه فروشنده و بازیکن از توافق منع شوند. برای بسیاری باشگاه‌ها، سال مالی از 1 جولای تا 30 جوئن حساب می‌شود که زمان شروعش با شروع نقل و انتقالات یکسان است.

 

چرا سال مالی باشگاه ها درست از روز شروع نقل و انتقالات تابستانی آغاز می‌شود؟ از این روش، باشگاه‌ها می‌توانند سوابق مالی خود را در زمانی که در آن قرار دارند و طبق آن سال مالی ثبت کنند. در حقیقت آنها قادرند یک انتقال را در سال مالی رو به اتمام یا سال مالی جدید ثبت کنند.

 

برای مثال، بارسلونا در جریان انتقال سسک فابرگاس به چلسی، در جوئن 2014 این انتقال را به ثبت رساند. بدین ترتیب، باشگاه توانست در سوابق مالی خود در فصل 14-2013، سودآور باشد. با این حال، فابرگاس تا تاریخ 1 جولای 2014 نتوانست قراردادش با چلسی را در اتحادیه فوتبال انگلیس به ثبت برساند. همچنین موضوع بازاریابی نیز در این میان مطرح است. برای مثال، قرارداد چلسی با آدیداس در تاریخ 30 جوئن به پایان می‌رسید و از تاریخ 1 جولای، آنها با نایکی قرارداد داشتند.

 

چلسی و نایکی قراردادی 5 ساله به ارزش 900 میلیون پوند امضا کردند. بدین ترتیب دلیل منطقی برای اینکه چلسی خرید بازیکنی را پیش از 1 جولای اعلام کند وجود نداشت.

 

به علاوه وقتی باشگاه فرصت این را دارد که چند روز پیش از شروع نقل و انتقالات بازیکنی را جذب کند، فرصت این را دارد که با اسپانسر خود وارد مذاکره شود و پرداختی را بالا ببرد. بدین ترتیب دلیل اینکه چلسی هیچ انتقالی را پیش از 1 جولای به صورت رسمی اعلام کرده بود واضح است و به همین علت است که باشگاه ها در شرایطی مشابه منتظر می‌مانند.

 

 

 

 

در حقیقت، چلسی خرید آنتونیو رودیگر، مدافع آلمانی را با ویدیویی اعلام کرد که یک هوادار جوان در فروشگاه باشگاه می‌خواست پیراهنی بخرد که نام رودیگر روی آن ثبت شده بود.

 

به علاوه، برخی انتقالات به خاطر مذاکرات دو باشگاه یا بازیکن برای بند‌های مختلف ممکن است زمانبر باشد. دلایل منطقی دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند یک انتقال را به تاخیر بیندازد. برای مثال، خیلی از بازیکنان که در آستانه انتقال هستند، با تیم‌های ملی شان در یک تورنومنت ملی حضور دارند و پس از آن نیز می‌خواهند از اولین روزهای استراحتشان لذت ببرند.

 

در حالی که خیلی از باشگاه ها از بازیکنانشان می‌خواهند در پیش فصل حضور پیدا کنند، برخی بازیکنان فرصت کمی برای تعطیلات دارند. به همین علت است که برخی بازیکنان کمی انتقال را به تاخیر می‌اندازند تا بتوانند از زمان به وجود آمده برای وقت گذراندن با دوستان و خانواده شان استفاده کنند.

 

دلایل دیگری نیز وجود دارد که ممکن است حتی پس از توافق بین طرفین، یک انتقال را به تاخیر بیندازد و یکی از اصلی ترین آنها، حق پخش تصاویر است. انتقال یک بازیکن بزرگ به لیگ برتر به خاطر پیچیدگی قرارداد حق پخش تصاویرش که باید پیش از پیوستنش به باشگاه جدید حل شود، به تاخیر افتاده بود.

 

باشگاه ها می‌توانند با فروش پیراهن بازیکنان،برخی از رقم انتقال را جبران کنند. آیا این موضوع حقیقت دارد؟

 

برخی مواقع گفته می‌شود که یک باشگاه با فروش پیراهن یک بازیکن، بخشی از رقم انتقال او را جبران کرده است. با این حال، درواقعیت این موضوع خیلی حقیقت ندارد.

 

 

 

 

قراردادهای پیراهن ها معمولا قرارداد اسپانسرینگ نیست، بلکه قراردادهایی به شکل صدور مجوز است که به شرکت تولید کننده پیراهن ها اجازه می‌دهد تا از برند باشگاه برای فروش لوازمشان استفاده کنند. باشگاه ها رقمی مشخص برای این موضوع دریافت می‌کنند، برای مثال منچستریونایتد سالانه 75 میلیون پوند از آدیداس پرداختی می‌گیرد. چلسی حدود 60 میلیون پوند از نایکی دریافت می‌کند و آرسنال سالانه 30 میلیون پوند از پوما می‌گیرد و همچنین 10 الی 15 درصد از سود فروش پیراهن ها نیز به باشگاه می‌رسد.

 

همچنین جذب یک ستاه آنقدری که تصور می‌شود باعث فروش پیراهن نمی‌شود. در حالی که با جذب یک بازیکن جدید، فروش پیراهن ها با مقدار کمی افزایش می‌یابد، بیشتر موضوع این است که آنهایی که قصد خرید پیراهن باشگاه را دارند، ترجیح می‌دهند پیراهنی با نام بازیکن جدید بخرند یا بازیکنانی که از قبل در باشگاه حضور داشته اند.

 

قرارداد پیراهن ها معمولا اغواکننده ترین قرارداد اسپناسرینگ است و علل مختلفی نیز در این موضوع دخیل هستند. کمپانی ها به این خاطر که لوگو باشگاه روی پیراهن‌هایشان حک شود به باشگاه پول پرداخت نمی‌کنند، بلکه آنها سرمایه گذاری می‌کنند که بازگشت فوق العاده ای دارد. برای مثال، هربرت هاینر، مدیر اجرایی آدیداس اعلام کرده که باشگاه در کنار پرداخت 750 میلیون پوند به منچستریونایتد برای 10 سال، درآمدی 1.5 میلیارد پوندی نیز خواهد داشت.

 

چرا باشگاه های فوتبال خودشان پیراهن تولید نمی‌کنند تا سود 100 درصد ببرند؟ جواب سوال ساده است زیرا آنها باشگاه فوتبال هستند و نه تولید کننده لوازم ورزشی. آنها شبکه پخش جهانی ندارند، امکان انتقال و فروش میلیون‌ها پیراهن در سطح جهان را ندارند. سال هاست که وبسایت فروشگاه باشگاه با شرکت تولید کننده مقایسه شده و همیشه شکست خورده است.

 

باشگاه‌های فوتبال به این منابع دسترسی ندارند. حتی بزرگترین باشگاه های فوتبال هم در این تجارت ضعیف هستند، به خصوص وقتی کار به مقایسه با نایکی و آدیداس کشیده شود. در حقیقت کمپانی نایکی در مدت 3 ماه مبلغ 7 میلیارد پوند درآمد داشت که از تاریخ 112 ساله چلسی بیشتر است.

 

نقل و انتقالات قرضی چگونه هستند؟

 

این تصور غلط وجود دارد که باشگاه ها به خوست خود بازیکنان را به صورت قرضی راهی تیم‌های دیگر می‌کنند. در تمام قراردادهای قرضی، بازیکن شخصا باید مواقت خود را اعلام کند. هیچ بازیکنی به خواست باشگاه به صورت قرضی راهی تیم دیگری نخواهد شد.

 

همه چیز یعنی تراز مالی؟

 

خیلی وقت ها می‌شنویم که تراز مالی باشگاه ها باعث می‌شود قدرت مالی باشگاه در یک پنجره نقل و انتقالاتی مشخص شود. با این حال ، هیچ باشگاهی در هنگام نقل و انتقال، به تراز مالی توجهی ندارند. توجه به این موضوع باعث می‌شود که یک باشگاه تمام تمرکز خود را بر روی رقم انتقال بگذارد و توجهی به رقم پرداختی برای حقوق بازیکن نکند. در حقیقت، باشگاه ها برای حقوق بازیکنان بیش از رقم انتقالشان هزینه می‌کنند. همچنین هیچ مربی در موضوع رقم انتقال یک بازیکن دخالتی ندارد. به ندرت دیده می‌شود که یک مربی در مورد رقم یک انتقال یا بندهای کلیدی قرارداد دخالتی انجام دهد.

در حقیقت، رقم یک انتقال در طول قرارداد یک بازیکن پس از مدتی از بررسی ها خارج می‌شود. بنابراین وقتی باشگاهی بازیکنی را با 40 میلیون پوند می‌خرد و قراردادی 5 ساله با او امضا کند، رقم انتقال او برای 5 سال آینده، به ازای هر سال 8 میلیون پوند حساب می‌شود و نه اینکه در یک فصل به اندازه 40 میلیون پوند.

 

به عنوان مثال، وقتی آرسنال الکساندر لاکازت را با 53 میلیون پوند از لیون به خدمت گرفت، اینطور نبود که 53 میلیون پوند را به در گزارش مالی یک سال خود ثبت کند. در حقیقت، رقم 10.6 میلیون پوند برای هر 5 سال آینده در گزارش مالی سالانه باشگاه برای لاکازت با قراردادی 5 ساله به ثبت می‌رسد.

 

 

 

 

علاوه بر رقم انتقال، حقوق لاکازت نیز برای حساب هزینه یک بازیکن باید بررسی شود. این شامل حقوق مستقیم او از باشگاه، حق پخش تصاویر، حق انتقال و پاداش‌هایی می‌شود که بسته به نمایش بازیکن فعال خواهند شد. لاکازت هفته ای 200 هزار پوند حقوق می‌گیرد که در مدت 5 سال از رقم انتقال او بیشتر می‌شود.

 

بنابراین وقتی لاکازت با 53 میلیون پوند از لیون به آرسنال پیوست، این آمار تنها بخشی از یک انتقال را توضیح می‌دهد. آرسنال و تمامی باشگاه‌های دیگر یوفا، در بررسی های خود، موردی مثل لاکازت را سالیانه 53 میلیون پوند به ثبت می‌رسانند. برای جلوگیری از هرگونه شک و شبهه ای، باشگاه ها سعی دارند رقم انتقال ها را یک جا پرداخت کنند ولی در مورد انتقال های سنگین، تمایل آنها بر این است که در چند قسط این رقم پرداخت شود.

 

نکته اینجاست که این موضوعات بیشتر مباحث حسابداری هستند و بیشتر باشگاه‌های سطح بالا در اروپا آنها را لحاظ می‌کنند. اما این موضوعات حسابداری برای درک بهتر هزینه های یک بازیکن برای باشگاه موضوعی بسیار مهم است، به خصوص برای روشن شدن وضعیت باشگاه در فیرپلی مالی.

 

چرا دیگر معاوضه انجام نمی‌شود؟

 

تقریبا می‌توان با اطمینان خاطر گفت که تمام شایعات در مورد معاوضه دروغ است. به جز برخی استثنائات (گالاس- کول، اتوئو-ابراهیموویچ، ماتیچ-لوئیز)، معاوضه ها معمولا اتفاق نمی‌افتند. انتقال یک بازیکن به اندازه کافی پیچیده است. وقتی بازیکن دومی وارد این داستان می‌شود، میزان بسیار زیادی پیچیدگی در این پرونده ایجاد می‌شود.

 

بازیکن دوم، مذاکره ای جداگانه بین دو باشگاه برای ارزشگذاری روی بازیکن خودی به وجود می‌آورد و همچنین مذاکراتی دیگر برای توافقات شخصی و حقوق.

 

رقم فسخ چیست؟

برخی مواقع، برخی بازیکنان که رقم فسخ در قراردادشان وجود دارد، شانس این را دارند که در صوتی که باشگاهی تمایل به جذب او دارد، با پرداخت رقم فسخ دیگر یک طرف مذاکره به کلی حذف خواهد شد. اما دو نوع رقم فسخ وجود دارد: اول رقم فسخ واقعی و دوم که رقم فسخ حسن نیتی.

 

رقم فسخ واقعی بدین شکل است که امکان انتقال یک بازیکن به باشگاهی دیگر، بدون مذاکره با باشگاه فروشنده در صورت پرداخت این بند را به وجود می‌آورد. البته این بندها ممکن است خیلی زیاد باشند ولی برخی باشگاه ها حاضر به پرداخت رقم بالاتر می‌شوند تا با رقیب خود وارد مذاکره نشوند اما با این کار به حریف ضربه می‌زنند.. برای مثال، باشگاه های لیگ برتری  با پرداخت رقم فسخ قرارداد بازیکن لیگ برتری دیگری، به باشگاه فروشنده ضربه زده اند. برخی باشگاه‌های پرتغالی، رقم فسخ را دو، سه یا چهاربرابر رقم پرداختی شان برای یک بازیکن به ثبت می‌رسانند.

 

رقم فسخ با حسن نیت تقریبا بی معنی است، بدین ترتیب که گاهی باشگاه فروشنده را مجبور می‌کند که وارد مذاکره شده و درخواستش را اعمال کند.

 

منبع: ایندیپندنت

مترجم: روزبه مهری