زیدان: سال عجیب و باورنکردنی 2017

به گزارش "ورزش سه"، سال 2017 برایش همه چیز داشت، هم پیروزی و هم شکست، هم پرواز و هم سقوط، هم ستایش و هم نفرین. او در سال 2017 رکورد چهل بازی بی شکست با رئال را بر جای گذاشت و رکورد سیو نه بازی بی شکست لوییز انریکه در بارسا را پاک کرد. در 2017 قهرمان لالیگا شد: سی و سومین قهرمانی رئال. لیگ قهرمانان را فتح کرد: نخستین مربی که دو بار پیاپی جام زرینه بال لیگ قهرمانان را بالا برد، آن هم در دو سال اول مربیگری اش. او در 2017 سوپر کاپ اسپانیا را با پیروزی 1-5 در دو دیدار برابر بارسا به چنگ آورد، همین طور سوپر کاپ اروپا را. او آخرین روزهای سال 2017 قهرمان جام باشگاه های جهان شد، ولی شش روز پس از آن قهرمانی سقوط هم کرد، سقوطی تلخ، خیلی تلخ.

سال 2017 برای  زیدان با شکست سه گله برابر بارسلونا به پایان رسید. شکستی که رکورد جدیدی در نبردهای دو دشمن قدیمی را ثبت کرد: سه شکست پیاپی رئال در برنابئو مقابل دشمن دیرینه. شکست 4-0 در پاییز 2016 که سوارز دو گل زد و نیمار و اینیستا هر کدام یک گل و رئال به رهبری رافا بنیتس فرو پاشید، شکست 3-2 در بهار 2017 که مسی دو گل زد و راکیتیچ یک گل و سرانجام شکست 3-0 در زمستان 2017 برابر گل های سوارز، مسی و ویدال... سقوط برابر بارسا یعنی سه شکست رئال طی هفده بازی، یعنی چهارده امتیاز فاصله با کاتالان های بی شکست، یعنی وداع با رویای قهرمانی لیگ... و از همه مهم تر یعنی پایان ماه عسل زیدان و رئال.

بعد از ظهر تلخ مادریدی با تنش های خارج از میدان آغاز شد. با به نمایش گذاشتن جام قهرمانی باشگاه های جهان در دستان کاپیتان سرجیو راموس، با نه گفتن کاتالان ها به مادریدی ها برای صف کشیدن گارد احترام، با افراشته شدن بنری توسط مادریدی ها که رویش نوشته بودند "کریسمس سپید". با بالا بردن پرچم های اسپانیا در نخستین نبرد دو تیم پس از همه پرسی کاتالان ها در پاییز برای کسب استقلال.

زیدان در چنان تب و تابی نبرد را با تمهید غیرمنتظره ای آغاز کرد، با رویکردی متفاوت با روح تهاجمی رئال. او ماتیو کواچیچ را برای نخستین بار در این فصل طی رقابت های لیگ - بله نخستین بار در لیگ و چهارمین بازی اش در همه رقابت ها - راهی میدان کرد. قرار گرفتن کواچیچ کنار کاسمیرو یعنی به قرار دادن دو هافبک دفاعی در میدان به قیمت کنار گذاشتن بازیکنان تهاجمی اش شامل ایسکو، مارکو آسنسیو و گرت بیل. زیدان به از کار انداختن پائولینیو می اندیشید،  به مهار لیونل مسی... تمهیدات او در نیمه نخست کارساز به نظر رسیدند، به این شرط که "اگر" ها اجازه می دادند: اگر رونالدو در موقعیت آفساید قرار نداشت و آن گل پذیرفته می شد، اگر تراشتگن کمی بعد آن توپ را دفع نمی کرد، شاید اگر توپ از برابر پای رونالدو قهر نمی کرد... ؛ ولی کابوس نیمه دوم از راه رسید و ارنستو والورده، زیدان را مات کرد.

نیمه ای که کواچیچ در آن از نفس افتاد و مسی زمینه ساز نفوذ سایر بارسایی ها شد. نیمه ای که کاسمیرو یکی از بی خاصیت ترین بازی هایش را انجام داد. نیمه ای که دنی کارواخال توپ را با دست دفاع کرد و اخراج شد (یادآور اخراج سوارز در جام جهانی 2014 برابر غنا). اخراج شد تا مسی از روی نقطه پنالتی بیست و پنجمین گلش در الکلاسیکو ها را بزند. نیمه ای که بنزما با جایگیری های نامناسبش و کمترین تعداد لمس توپ - فقط 29 بار و حتی کمتر از کیلور ناواس - همه را متقاعد کرد رئال به بازیکن جوانی برای قرار گرفتند در نوک حمله نیاز دارد، بنزما که در این فصل در همه رقابت ها فقط پنج گل زده و بیشتر از آن، شش بار، توپ را به تیرهای دروازه ها کوفته.

وقتی زیدان در دقیقه 66 نخستین تعویضش را انجام داد و ناچو - یک مدافع - را جای بنزما - مهاجم نوک - راهی میدان کرد سوی دیگر تسلیم شدنش را نشان داد. زیدان در گفتگوی پس از شکست چاره ای جز اشاره به کواچیچ که قرار بود مسی را مهار کند نداشت. چنان که تعویض توامان دقیقه 72 با بیرون فراخواندن کاسمیرو و کواچیچ و به میدان فرستادن آسنسیو و بیل بود. زیدان نبردهای میانه میدان را باخته بود. اینیستا در نیمه دوم کروس را محو کرد و کروس که متوسط پاس های به مقصد رسیده اش در همه بازی ها 4/91 درصد بودند به متوسطی کمتر از 83 درصد قناعت کرده بود. در سوی دیگر ایوان راکیتیچ هموطنش لوکا مادریچ را به بند کشید... این که مارسلو هفتاد و دو بار توپ را لمس کرد - بیش از هر بازیکنی در رئال - نشان داد سیستم بهم پیوسته 2-4-4 بارسا چگونه مردان زیدان را به بازی از کناره ها با مارسلو و کارواخال وادار ساخت و همه چیز را به سقوط سپیدپوش ها کشاند.

کریسمس سپید زیدان بدل شد به کریسمس سیاه. زیزو برای بقا فقط یک مسیر پیش رویش می بینید: فتح لیگ قهرمانان. حالا حذف برابر پاری سن ژرمن می تواند به قیمت اخراج زیدان تمام شود. مگر فابیو کاپلو، ژوزه مورینیو و کارلو آنچلوتی به سوی در خروجی برنابئو پرتاب نشدند؟