شکست تکواندوی ایران در گفت‌وگو با مردطلایی

به گزارش "ورزش سه"، رقابت های کاروان تکواندو در رقابت های جهان موجو کره جنوبی به پایان رسید و تیم ایران با 4 مدال که هیچ کدام طلا نبود در رده یازدهم ایستاد. این عنوان در حالی به دست آمد که از سال 2001 به بعد ایران همیشه جزو دو تیم برتر جهان بوده و تنها در سال 2007 ایران موفق به کسب طلا نشده بود که در آن دوره هم تیم روی سکوی نایب قهرمانی ایستاد.

با این حال تیمی که ستاره های بسیاری را در خود می دید و امید می رفت با توجه به ناکامی المپیک در مسابقات جهانی با کادر فنی جدید نتایج جبران شود اما یک شکست دیگر برای ایران به دست آمد. ستاره ها یکی پس از دیگری حذف می شدند و دست هیچ یک به مدال نرسید. با این حال آذربایجان با 2 مدال به عنوان هفتمی رسید که این تیم تنها یک طلا به دست آورد و آن هم توسط میلاد بیگی، ورزشکار ایرانی الاصل خود کسب شد تا تیم رضا مهماندوست 4 پله بالاتر از ایران قرار بگیرد.

مهماندوست در گفت و گویی مفصل با "ورزش سه" به نقش بازیکن سالاری در ورزش ایران، شرایط کنونی تکواندو ایران و وضعیت خودش گفت و گو کرده است. این گفت و گو را می خوانید:

** ورزش سه: این تعدد تغییرات مربی که تحت فشار قرار دادن ورزشکاران معمولا در ایران پشتشان است، ریشه از کجا دارد ؟

* از کشورهای عربی الگو گرفته ایم
باید بگویم مربیگری فرمول پیچیده ای است و اینطور نیست که شما بخواهید راحت فرض کنید، یک ضرب المثلی ما ایرانی ها داریم که می گویند خم رنگرزی نیست که تا هر رنگی را به رنگ سفید اضافه کردید بگیرد. مربیگری یک فرمول پیچیده دارد که  مهمترین آن گره خوردن قلب مربی با بازیکنان است و در واقع شناخت دو طرفه و باور داشتن همدیگر است. این درجه اول مربیگری است و بعد مسائل فنی و تکنیکی و تاکتیکی و هدایت یک تیم می آید روبه رو و در کنارش قرار می گیرد. بنابراین یک مربی نمی تواند به این راحتی بیاید و به همین راحتی هم برود. در دنیا به خیلی از مربی ها فرصت می دهند. ما در واقع داریم الگوی کشورهای عربی را برمی داریم و خیلی راحت مربی عوض می کنیم نمی دانیم؛ به توصیه ورزشکار یا به توصیه خود فدراسیون یا از طرف وزارت یا کمیته ملی المپیک است. اما این راهی که ما  داریم می رویم فکر نمی کنم راه خوبی باشد.  برای اینکه وقتی مربی بعدی می آید همان فشار، همان درخواست مدال و اتفاقات را دارند و همین فشارها باعث می شود که مربی نتواند تمرکز داشته باشد یا از زمان لازم بهره ببرد یا اینکه نتیجه گرایی کند و کاری که در پروسه و با برنامه داشته را پیاده کند. 

* باید قلب مربی با بازیکن پیوند بخورد
به نظرم مربی  یک شی یا جنس نیست که به راحتی پیدایش کنیم یا به راحتی از دستش بدهیم. پیدا کردن مربی خوب خیلی سخت است پس بنابراین نگه داشتنش سخت تر از پیدا کردنش است. این اتفاق نباید در ایران بیفتد ما باید کاری کنیم که ابتدا قلب مربی را با بازیکن پیوند دهیم تا بتواند نقشه و پلن اش را در تیم اجرایی کند.

** ورزش سه: به نظرتان در این شرایط مربی مدیریت خوبی نداشته یا فدراسیون باید این شرایط را کنترل کند ؟

* هیچ کس مظلوم تر از مربی نیست.
این فشارها فقط از طرف بازیکن یا فدراسیون نیست بلکه می تواند از طرف مردم هم باشد. بالاخره مردمی که عاشق مدال طلا هستند تخصص در این زمینه ندارند و فقط مدال طلا را می خواهند حالا به هر قیمتی؛ این مربی نشد مربی بعد، بازیکن که زیاد داریم این رو بنداز دور یکی دیگر را بیاورید. این توقعات از یک گروه یعنی شخص خاص نیست. مجموعه عوامل و نتیجه گرایی هاست که موجب تغییر مربی می شود. من نمی گویم مربی تغییر نکند ممکن است یک مربی در کارش حرفه ای نباشد یا نتواند آن پیوند قلبی را بین ورزشکار ایجاد کند. ما باید یک گروه حقیقت شناس که در کنار تیم هستند و با تیم زندگی می کنند با مربی و بازیکنان هستند بررسی کنند و اگر به آن نقطه رسیدن که باید این کار را کنند آن وقت تغییرات ایجاد کنند نه اینکه وقتی شما یک نتیجه نمی گیرید فوری همه عالم و آدم روی سر بازیکن خراب شوند که حتما باید یک کاری این وسط انجام دهند و هیچ کس مظلوم تر از مربی نیست.

** ورزش سه: نقطه مشترک شما و کوروش باقری جبهه ای بود که ورزشکاران علیه شما گرفته بودند، یعنی اعتراض به سختگیری ها و قوانین موجود در اردو که اتفاقا بهترین نتایج هم با این دو مربی به دست آمد. اما از آن طرف بعد از رفتن شما به عنوان سرمربی تکواندو و سرمربی وزنه برداری دیگر نتایج تکرار نشد؛ حالا سوال اینجاست درست یا غلط خواسته یک ورزشکار می تواند هر چه قدر هم که بزرگ باشد خواسته هایی داشته باشد که منجر به کناره گیری مربی شود ؟

* سخت گیر نبودم لول تمرینات بالا بود
قضیه من با آقای کوروش باقری متفاوت است. من به خاطر اختلافی که با فدراسیون تکواندو بر سر مسائل مالی پیدا کردم و حقیقت را به من نگفتند استعفا دادم. بچه ها نمی خواستند که من نباشم، بچه ها هنوز من را دوست دارند و می خواهند که باشم شاید  بعضی ها به خاطر  سختگیری و نظم و انضباطی که من برقرار کرده بودم که آن هم به خاطر خودشان بوده غر می زدند اما به مرور زمان متوجه شدند و یاد گرفتند که این به نفع خودشان است. یک ورزشکار حرفه ای باید یک زندگی حرفه ای داشته باشد وگرنه عمر ورزشی کوتاه می شود و حتی نمی تواند مدال کسب کند. این را بعدها وقتی شب ها در اردو می نشستم بیان می کردم  و دلایل این سختگیری در واقع سختگیری نبود شاید مربی های دیگر به این چیزها توجه نمی کردند که فکر می کردند من سخت می گیرم یا شاید دیگران اینقدر لول تمرینات را پایین می آوردند که بچه ها فکر می کردند من سخت می گیرم. من روی استانداردهای دنیا تمرین کردم و می خواستم بالاتر باشیم تا بهترین نتیجه را بگیریم. اگر کسی زیر استانداردها بخواهد کار کند یا موفق نیست و شکست می خورد یا اینکه نمی تواند خودش را مطرح کند. من تفکر و عقیده ام این بود که اگر می خواهیم در دنیا مطرح باشیم باید بهترین شویم. 

* مربی را ورزشکار نباید عوض کند بلکه کارنامه او باید تعیین کننده باشد
بهترین در تمرین، بهترین در نظم و انضباط و دیسیپلین چون ما متعلق به خودمان نیستیم ما متعلق به جامعه و مردم هستیم. بنابراین یک ورزشکار به اعتقاد من حق اینکه یک مربی را عوض کند را ندارد، مربی را باید نتایج و رزومه اش تغییرش بدهد. وقتی کارنامه یک مربی خوب است به غر دیگران و غر یک گروه و یا حتی فدراسیون نباید توجه کرد. خیلی ها هستند از موفقیت یک سرمربی خوشحال نمی شوند در زمان من وقتی پیروز می شدیم شاید خیلی ها خوشحال نمی شدند و همان هایی که خوشحال نمی شدند باعث این اختلافات شدند. پایان صحبت هایم می خواهم بگویم هیچ کس حق ندارد مربی را عوض کند مگر آنکه مربی با کم کاری و سهل انگاری و بی توجه به تیمش و نهایت نتیجه ای که با تیمش می گیرد موجبات تغییرش می شود.

** ورزش سه: نمی دانم الان در جریان سایر رشته ها هستید یا خیر اما یک موضوع خیلی همه گیری الان در اکثر رشته ها پیچیده است که مبحثی به نام ورزشکار سالاری نام دارد؛ شما این پدیده را در ورزش ایران قبول دارید ؟

* ورزشکار هر چه موفق تر می شود باید افتاده تر شود
من خیلی وقت است که ایران نیستم و اطلاع دقیقی ندارم اما امیدوارم که اینطوری نباشد. اینقدر ورزشکاران ما در سطح بالا باشند و تفکرات حرفه ای داشته باشند که دیگر در این بازی ها نروند چون اطلاع دقیقی ندارم نظر خاصی ندارم؛ اما نظر کلی ام این است که  به قول ما ایرانی ها درخت هرچه پربارتر باید افتاده تر باشد و میوه هایش سنگینی کند. ورزشکار هم وقتی می رود روی سکوی اول بیشتر از نفر دوم و سوم که کنارش هستند برای دریافت مدال خم می شود. دلیل اینکه آن بالا می رود این است که بیشتر خم شود، باید افتاده تر باشد. قهرمان سالاری و ورزشکار سالاری را اصلا قبول ندارم و امیدوارم هیچ موقعی ایران به این روز نیفتد چه در پیروزی ها  و چه در شکست ها.

** ورزش سه: برای مثال کیانوش رستمی اعلام کرد من با سرمربی تیم ملی تمرین نمی کنم، فدراسیون وزنه برداری قبل از المپیک این مساله را قبول کرد اما بعد از المپیک ورزشکاران را موظف کردند تا همه به اردو بیایند اما ایشان گفت تمرینات تیم ملی منسوخ شده و برای 15 سال پیش است. من با همین روش خودم طلای المپیک گرفتم. در نهایت فدراسیون تصمیم گرفت ایشان با مربی شخصی به اردو بیایند و زیر نظر سرمربی تیم ملی نباشند و آقای انوشیروانی هم گفتند برای لکه دار نشدن جایگاه مربیگری از سمت خود استعفا می دهم؛ تحلیل شما از این داستان چه طور است ؟

* هیچ چیز بدتر از اختلاف نیست
این قضایا اصلا به من ارتباطی ندارد چون اصلا حق اظهارنظر ندارم. چون من در جایگاهی نیستم که بخواهم نظری درباره این قهرمان المپیک و مربی خوبی مثل انوشیروانی بدهم. برای هر دویشان آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم به جایی برسند که با هم توافق کنند و یکپارچه شوند. چون هیچ چیز بدتر از اختلاف ها و تفرقه ها در تیم نیست. امیدوارم فدراسیون پا در میانی کند و این دو را به یکدیگر نزدیک کند. امیدوارم در المپیک 2020 شاهد مدال زیادی از رشته وزنه برداری باشیم.

** ورزش سه: ما اصلا قصدنداشتم شما ارزش کار کسی را زیر سوال ببرید. فقط به عنوان یک مربی ملی که در این سمت اما در رشته دیگری فعالیت می کردند نظرتان را پرسیدیم. انتخاب های نادرست از سمت فدراسیون ها ( سوا از داستان تکواندو، وزنه برداری یا هر رشته دیگری ) می تواند زمینه ساز ورزشکار سالاری شود؟ مثلا مربیانی که سن نزدیکی به ورزشکاران دارند یا سطح فنی نزدیک، یا افتخارات شبیه به هم یا چنین مسائلی. نقش فدراسیون اینجا می تواند تعیین کننده باشد ؟

* وظیفه ورزشکار اطاعت از سرمربی و فدراسیون است
مرجع تصمیم گیرنده که چه کسی مربی شود حتما گروهی هستند در فدراسیون ها حالا هر فدراسیونی؛ بنابراین وظیفه اشخاصی مثل من به عنوان ورزشکار ملی پوش این است که به دستورات مربی و فدراسیونم عمل کنم. این عاقلانه ترین کار است. حالا یک وقت اختلافاتی پیش می آید که باید یکسری افراد باتجربه این ها به هم نزدیک کنند و دامن نزنند به این اختلافات که بدتر از این شود. باید ورزشکار را قانع کنند چون ورزشکار وظیفه اش اطاعت از سرمربی و فدراسیون است.

** ورزش سه: آقای مهماندوست؛ هر وقت تیم ملی نتایج خوبی نمی گیرد کامنت هایی برای رسانه ها می آید که موفقیت تیم ملی در گرو بازگشت شما است؛ برای تمام کسانی که دوباره امید به بازگشت شما دارند چه صحبتی دارید ؟

* پولادگر خود رای است
من ممنونم از تمام کسانی که ابراز محبت می کنند اما بی احترامی چیز درستی نیست در هر شرایطی ما نباید به کسی در فضای مجازی توهین کنیم، هیچ کس در هیچ جایگاهی دوست ندارد شکست بخورد آقای پولادگر هم در آن مقطع اشتباهاتی داشتند و فکر می کردند که دارند کارشان را درست انجام می دهند که این به دلیل خودرای بودنشان است که در این مقطع تکواندو لطمه خورد اما ایران مربیان خوبی دارد و تیم ایران تیم خوبی است و بچه های باغیرتی داریم. از نزدیک می بینم خوب کار می کنند و زحمتشان را می کشند و هیچ کس بی غیرت کار نکرده در اردو هم تمام تلاششان را می کنند. تکواندو دیگر مثل قدیم نیست که برای ایران، کره یا ژاپن باشد الان 4 مدال توسط مردان و 4 مدال توسط زنان کسب می شود. کل کره زمین برای کسب این 8 مدال تلاش می کنند ما باید از این فکر بیرون بیاییم که تکواندو از آن ماست.

* نجنگیم سبقت می گیرند
 اکنون تمام تیم ها دارند روی متد روز دنیا کار می کنند و مربی های حرفه ای، علم روز ورزش، تمرینات جدید، کار با وزنه، طراحی و تاکتیک همه نشان می دهد که همه در تکواندو خوب می شوند اما ما ایرانی ها باید موفق باشیم و نباید اجازه دهیم که دیگران از ما سبقت بگیرند دلیلی ندارد که از دیگران عقب بمانیم پس ما باید بیشتر تلاش کنیم و بیشتر زحمت بکشیم و نقطه ضعف هایمان را بپوشانیم تا بهتر نتیجه بگیریم. واقعا این مربی ها و بچه ها هر چه در توان دارند می گذارند و هیچ کس کم کاری نکرده علت یابی باید کرد که اکنون در این بحث ما نمی گنجد اما به صورت کلی من علت ها را به شما گفتم.