تاتنهام: قهرمانی همین نزدیکی است؟
پوچتینو در لبه تاریخ و رویا
حمیدرضا صدر در ادامه ارزیابی هایش در باره شرایط تیم ها در آستانه فصل نو به تاتنهام در لیگ برتر پرداخته...
به گزارش "ورزش سه"، آنها فصل 17-2016 را سوای ناکامی در اروپا درخشان سپری کردند. در لیگ بالاتر از دو غول منچستری قرار گرفتند، همین طور بالاتر از لیورپول و آرسنال. با هفت امتیاز پشت سر چلسی در رتبه دوم ایستادند که بهترین رتبه شان پس از سال 1963 بود، با این وصف طرفداران تاتنهام اقناع نشدند. آنها اعتقاد دارند تیم شان بیش از هر برهه ای شایستگی قهرمانی لیگ را پیدا کرده. اعتقاد دارند باید انتظار پنجاه و شش ساله برای قهرمانی لیگ را پایان بخشید. اعتقاد دارند فصل پیش رو "همان فصل" رویایی خواهد بود.
اکنون همه به توانایی های پوچتینو اقتدا کرده اند. مربی آرژانتینی از نردبان بالا رفته و هرچند گاه و بیگاه یکی دو پله لغزیده ولی پیمودن مسیر صعودی اش کتمان ناپذیر بوده. پایین کشیدن پپ گواردیولا، ژوزه مورینیو، آرسن ونگر و یورگن کلوپ نه آسان بوده و نه بی اهمیت. در کنار همه اینها تاتنهام را نه تنها برای نتایج فوق العاده اش، بلکه برای بازی اش ستایش کرده اند. آن هم بدون ریخت و پاش های اکثر بالانشین ها. پوچتینو را مربی که بازیکنانش را در پست تعریف شده ای شکوفا کرده می شناسند. تاتنهام در همه پست ها بی نقص به نظر می رسد، ولی همه می دانند "بیشترین قدرت می تواند بدل به بزرگ ترین ضعف شود". او از دله علی مرد میانی تهاجمی ساخت که توانایی حفظ توپ فوق العاده ای پیدا کرد. از موسی دمبله یک دریبل زن قهاری ساخت که توپ را تا محوطه یک سوم حریفان می برد و آن جا توپ را به دیگری می سپارد. پوچتینو طی یک فصل در سوتهامپتن هم از ریکی لمبرت، جی رودریگز و استیون دیویس بازیکنان کارآتری ساخت. با این وصف چنین ریزه کاری هایی مخاطره آمیز هم هستند.
تاتنهام دو فصل پیش طی غیبت دمبله ضربه سهمگینی خورد و نبود تا وظایف او را انجام دهد. آن چه که در فصل سپری شده تاتنهام را با نزول او طی برهه ای از لیگ قهرمانان بیرون انداخت و امتیازاتی را در لیگ بر باد داد. در چنین دوره هایی نیمکت نشین ها اهمیتی معادل بازیکنان ترکیب اصلی پیدا می کنند، ولی تیم اصلی چنان اوج گرفته که ذخیره نشین ها توانایی پر کردن حفره های خالی شده را ندارند. کوین ویمر پس از مصدومیت یان ورتونگن در دفاع چهار نفره قابل قبول بازی کرد، ولی وقتی پوچتینو به دفاع سه نفره روی آورد و او باید توپ را به جلو روانه می کرد و طی ضد حمله ها به گوش ها می رفت نزولی کرد چشمگیر.
بن دیویس و کایران تریپیر دو مدافع کناری ذخیره معرکه هستند، ولی قدرت جسمی دنی رز و کایل واکر را ندارند و نمی توانند در نبردهای طاقت فرسا جان بکنند و دوام آورند. وقتی هری کین طی دو دوره در فصل سپری شده آسیب دید جانشینی نداشت و تاتنهام طی ده بازی در غیبتش فقط چهار بار در همه رقابت ها پیروز شد که یکی از آنها برابر تیم کوچک گیلینگهام بود. بار دومی که کین مصدوم شد هیونگ مین سون غیرمنتظره درخشید، ولی او بازیکن گوش بوده تا مهاجم نوک. وینست یانسن و سیسوکو نومیدکننده بوده اند و یکی از دغدغه های تابستانی پوچتینو یافتن بازیکنی با توانایی های تهاجمی برای پر کردن جای خالی کنار کین، علی، سون و کریستین اریکسن است.
دفاع تاتنهام کلاس جهانی دارد و با 26 گل بهترین دفاع لیگ را معرفی کرد. تیم های پرشماری دنبال هوگو لوریس افتاده اند و از دست دادنش جبران ناپذیر خواهد بود. کایل واکر که منچستر سیتی دنبالش افتاده نقش اساسی در رهبری دفاع آهنین سپیدپوش ها داشته و پوچتینو می داند نمی تواند جای خالی او را پرکند. در حقیقت پوچتینو به هسته اصلی تیمش دل بسته و از سیستم چرخشی فاصله گرفته. ولی تا کجا می تواند به آن هسته دل ببندد؟
تاتنهام طی دو فصل اخیر جمعا بیش از هر تیمی امتیاز کسب کرده، ولی معمولا آغاز کندی داشته و سپس اوج گرفته. آنها طی نه بازی اول فصل 16-2015 پنج بار مساوی کردند و یک بار باختند. در یازده بازی اول فصل 17-2016 شش بار به تساوی تن دادند. امتیازهای از کف رفته طی ماه اول هر دو فصل رویای قهرمانی لیگ را بر باد داد. در کنار همه اینها احتمالا هیچ تیمی در لیگ برتر فصل پیش رو با قرعه های نیشداری در روزهای اول در مقایسه با تاتنهام روبرو نشده. آنها در نخستین نبرد راهی سنت جیمزز پارک شده و با نیوکاسل جنگجو و طرفداران پرشور راه راه پوش روبرو خواهند شد و سپس در خانه میزبان قهرمان فصل پیش یعنی چلسی خواهند بود. خانه تاتنهام هم نه وایت هارت لین، که ویمبلی شده.
تاتنهام فصل پیش را در وایت هارت لین بی شکست سپری کرد ولی آمار نشان داده بازی در ویمبلی برای حریفان امتیازی بشمار می رود و نه میزبان. چنان که حریفان اروپایی آرسنال در لیگ قهرمانان آن سال ها، توپچی ها را در ویمبلی به بند کشیدند. با این وصف تاتنهام این بار و این فصل اجازه آغازی توام با لغزش را ندارد. باید نیوکاسل و چلسی را در دو گام اول شکست دهد و طلسم ویمبلی را هم بکشد. باید پر بزند سوی قهرمانی. پنجاه و شش سال انتظار برای هر طرفداری کافی است.
حمیدرضا صدر
از همین نویسنده بخوانید:
تابستان از نوع آرسنالی؛ بهترین‌ها را از دست بده
سایه و روشن های یک انتقال جنجالی
بازگشت رونالدو به منچستریونایتد: هفت پرسش
نگاه انتقادی اکونومیست به صعود ایران!
کی‌روش: از منچستر تا تهران برخلاف مسیر آب
روزی که بلیت جام جهانی مهر باطل خورد
از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین
زیدان - آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر
توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد
فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد
گاسکویین 50 ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا
آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!
سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو
جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه
شبی در آمستردام برخلاف جریان آب
وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید
بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352
کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد
ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو
تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا
یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی
میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق
منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟
مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟
سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان
مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول
قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376
بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...
سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته
بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی
سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ
نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...
انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد شد
خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی
معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد
آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا
بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین
لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟
ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!
ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری
آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه
یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار
لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور
از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن
از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش
رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟
جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار
از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو
بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ
یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال
قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها
فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ
آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟
آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم
از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن
لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ
یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی
میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه
ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!
هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد
ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد
هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین
تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟
رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق
هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!
استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
