کد خبر : 1403362 | 26 اسفند 1395 ساعت 12:46 | 95K بازدید | 0 دیدگاه

درباره سقوط اروپایی گواردیولا

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

حمیدرضا صدر به سایه روشن های حذف منچسترسیتی در لیگ قهرمانان پرداخته، به سقوط گواردیولا در اروپا...

به گزارش "ورزش سه"، سیتی همان سیتی همیشگی بود، همان سیتی به بند آمده در همان گرداب. این بار در استادیوم کوچک هجده هزار نفری موناکو. این بار برابر بازیکنانی که احتمالا نام های شان را برای اولین بار می شنیدیم. با این وصف نمی توانستیم ادعا کنیم انتظارش را نداشتیم، نمی توانستیم حیرت کنیم. سه گل دیدار رفت زنگ خط را به صدا درآورده بودند و جمع می شدند با سه گل دیدار برگشت. پیروزی 3-5 گره می خورد با شکست 1-3 و تساوی 6-6 یعنی وداع سیتی، یعنی سقوط پپ در لیگ قهرمانان.

موناکو صدرنشین لیگ فرانسه بود، ولی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان نه تاتنهام طی دو دیدار از آنها شش گل خورده بودند، نه لورکوزن و نه زسکا مسکو و نه نیس و نانت در لیگ. رویای قهرمانی سیتی تناسبی با اعداد و ارقام نداشتند: رئال مادرید و آتلتیکو مادرید پارسال تا راهیابی به فینال فقط 5 و 7 گل دریافت کردند و سیتی تا این جا، تا یک هشتم نهایی 16 بار دروازه اش باز شده. تا پیش از چهارشنبه شب فقط آرسنال میان شانزده تیم این مرحله بیشتر از سیتی گل خورده بود و یوونتوس، بایرن، آتلتیکو، رئال، دورتموند، موناکو و حتی لستر سیتی با شوت های کمتر نواخته شده ای به سوی دروازه شان روبرو شده اند. حالا با سیتی روبرو هستیم که از فصل 12-2011 که برای اولین بار در لیگ برتر قهرمان شدند هر فصل بیشتر از فصل پیش گل خورده اند:

فصل 13-2012: 34 گل

فصل 14-2013: 37 گل (فصلی که دو باره قهرمان شدند)

فصل 15-2014: 38 گل

فصل 16-2015: 41 گل

آلکس فرگوسن می گفت می توانید هر دیدار را با مصاحبه مربیان در روز پیش از دیدار رمزگشایی کرد. گواردیولا پیش از بازی گفته بود "... باید بعضی چیزها را سامان ببخشیم، ولی اگر گل نزنیم حذف خواهیم شد". این یعنی چی؟...سیتی دیدار رفت را با دو گل برتری به پایان برده بود ولی گواردیولا از لزوم زدن گل حرف زده بود و - به تعبیری - می دانست مدافعانش شکننده هستند. با این وصف بازی که آغاز شد نشانی از حمله های مردان سیتی در نیمه اول نیامد. آنها در نیمه اول در یک سوم آخر زمین موناکو فقط ده پاس کامل جابجا کردند و حتی یک بار هم توپ را روانه قاب دروازه موناکو نکردند، برخلاف شش ضربه فرانسوی ها که اجازه نمی داد جای خالی فالکائو را احساس کنیم. مدافعان سیتی طی بیست دقیقه اول دیدار شش بار توپ را به حریفان واگذار کردند و حرکات جان استونز و آلکساندر کولارف بچگانه به نظر می رسیدند. نیمه اول، نیمه مصیبت بار سیتی بود. هر چه بازیکنان موناکو سریع بودند و نیشدار، تیم پپ زخم پذیر بود و شکننده. فرناندینیو برابر حمله های مردان میانی موناکو و دو مدافع کناری شان سرگیجه گرفته بود. یحیی توره روی نیمکت بود و آبی آسمانی پوش ها بدون فرمانده.

پپ جایی در کتاب "تکامل / The Evolution " که در باره اش نوشته شده گفته "... استراتژی های دفاعی ام همیشه معرکه بوده اند و تیم هایم در لیگ ها کمتر از حریفان شان گل دریافت کرده اند". شاید استراتژی های پپ پیش از این در بارسا و بایرن موفق بودند، ولی نه این جا، نه در انگلیس و نه در منچستر سیتی. کلودیو براوو درون دروازه شکننده تر از جو هارت بوده و نیکلاس اوتامندی و جان استونز را "درازترین کوتوله" خوانده اند.

پپ تلاش کرده بود به مدد آتش با آتش بجنگد، ولی کبریت های خیسش برابر ساختمانی که شعله های بلند از هر گوشه و کنارش بالا می رفتند روشن نمی شدند. هر چه حمله های موناکو در نیمه نخست زهرآگین تر می شدند، اشتباهات مدافعان سیتی بیشتر و و چهره پپ در صدمین بازی تیم هایش در اروپا دژم تر. پپ میان همه 29 مربی که در لیگ قهرمانان صد بازی یا بیشتر انجام داده اند کارنامه درخشان تری با 61 پیروزی و 23 تساوی و فقط 16 باخت دارد (دومین مربی ونگال با 61 پیروزی، 22 تساوی و 17 شکست است و سپس رافا بنیتس با 60 پیروزی، 22 تساوی و 18 شکست)، ولی صدمین بازی او تلخ ترین بازی می شد. پرگل ترین و در عین حال شکننده ترین بازی مردانش در لیگ قهرمانان.

لئوناردو ژاردیم به مردان باطراوتش می نگریست و لذت می برد، به امپاپه، برناردو سیلوا، فابینیو، بنجامین مندی، جبرئیل سیدیبه، تامس لمار، باکایکو. بازیکنان جوانی که در نیمه اول 0-2 جلو افتادند. همان هایی که وقتی در نیمه دوم از نفس افتادند، جانانه دفاع کردند تا نشان دهند ضعف های دیدار رفت محو شده. چنان که سوباسیچ در لحظاتی که باید می درخشید - برابر آگرو و سانه - درخشید. سیتی به مدد تغییرات پپ در نیمه دوم - شامل عقب تر بازی کردن دی بروین - بهبود پیدا کرد و یک گل هم زد. ولی دی بروین بود که سیزده دقیقه به پایان آن خطا را انجام داد تا لمار ضربه ایستگاهی اش را بنوازد. بنوازد و توپ راهش محوطه ای لبالب از آبی آسمانی پوش ها شود. از فراز سر کولارف بگذرد و باکایوکو دروازه کابایرو را بازکند. بازکند و همه چیز برای سیتی و پپ تمام شد...

این که موناکو طی چهار بار رویارویی با حریفان انگلیسی در مراحل پلی آف لیگ قهرمانان پیروز شده - برابر منچستر یونایتد، چلسی، آرسنال و منچستر سیتی - طعنه آمیز به نظر می رسد و این که لستر تنها نماینده انگلیس در صف هشت تیم نهایی شده طعنه آمیزتر. در عین حال این که ثروت بی حصر منچستر سیتی، منچستر یونایتد، لیورپول، چلسی و آرسنال کارساز نبوده اند و موناکو، دورتموند و آتلتیکو با سرمایه بسیار کمتر صعود کرده اند نزول لیگ برتر در اروپا را به رخ می کشند.

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید:

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

تو هم تمام شدی آقای ونگر

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین