کد خبر : 1401484 | 18 اسفند 1395 ساعت 13:32 | 62.7K بازدید | 3 دیدگاه

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر؛

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

حمیدرضا صدر به نبرد جانانه ناپولی در لیگ قهرمانان برابر رئال پرداخته و سایه روشن های مردان جنوب ایتالیا را هویدا می سازد...

به گزارش "ورزش سه"، بیرحمانه بود، خیلی زیاد، خیلی تلخ. ناپولی مرحله گروهی لیگ قهرمانان را با عنوان تیم اول به پایان برده بود، ولی قرعه لبخندی به آنها که سخت به یک لبخند کوچک نیاز داشتند، نزده بود. قرعه چیزی جز نبرد با قهرمان اروپا را نصیبش نکرده بود، رویارویی با غول های مادرید را، با قهرمان اروپا را. در حالی که بنفیکا به رویایی دورتموند می رفت. تقویم هم علیه مردان جنوب شکل می گرفت تا ناپولی سه بازی بزرگ فصل را پشت سرهم برگزار کند. سه دیدار پیاپی برابر یوونتوس (در جام حذفی)، رم (در سری آ) و رئال (در لیگ قهرمانان) را.

آنها سه روز پیش از نبرد با رئال به روزی شیرینی دست یافته بودند. آنها رم، حریف بزرگ شان در کسب رتبه دوم سری آ را 2-1 شکست داده بودند. آن هم در استادیوم المپیک رم. آنها رکورد شکست ناپذیری رمی ها در 24 بازی خانگی (20 برد و 4 تساوی) را پاک کرده بودند. آنها با روحیه والایی پا به دیگ جوشان سن پائولی گذاشتند و خیلی زود دروازه رئال را باز کردند. هر چه باید همان تیمی هستند که در سری آ 62 گله اند؛ 6 گل بیشتر از یووه صدرنشین و 22 گل بیشتر از میلان. با این وصف در پایان با همان قصه ای که در دیدار رفت شکست خورده بود زانو زدند: پیش افتادن با گل اینسینه در مادرید و دریافت سه گل از بنزما، کروس و کاسمیرو. همان قصه ای که در جام حذفی برابر یووه هم تکرار شده بود. جلو افتادن با گل نیمه اول کایخون در تورین و سرانجام شکست 1-3.

رویارویی با رئال در لیگ قهرمانان برای طرفدران ناپولی یادآور نبرد سی سال پیش دو تیم بود. زمانی که ناپولی برای اولین بار به رهبری دیگو مارادونا قهرمان سری آ شد و برای اولین بار پا به جام باشگاه های اروپا گذاشت. سال 1987 که کاپیتان مارادونا در اوج قرار داشت، همین طور کارکا و چیو فرارا. با این وصف ناپولی با قرعه بیرحمانه ای دیگری در گام اول برابر رئال قرار گرفت. در مادرید مغلوب ضربه پنالتی میشل و گل به خودی دی ناپولی شد و در دیدار دوم در سن پائولو برغم جلو افتادن با گل زودهنگام فرانچینی برابر گل بوتراگوئنو تسلیم شد تا طی دو دیدار 3-1 مغلوب شود.

نبرد 2017 با نبرد 1987 تفاوت داشت. ناپولی این بار طی هر دو دیدار رفت و برگشت از رئال جلو افتاد و طی زمان طولانی غول های برنابئو را دنبال خود کشاند. یازده شوت نواخته شده در سن پائولی توسط مردان ساری در نیمه اول به سوی دروازه رئال نمایانگر برتری شان بود. گل مرتنس بلژیکی در خانه امیدوارکننده بود. هفدهمین گلش در شانزده دیدار. او سه روز پیش دو بار دروازه رم را باز کرده بود و ناپولی در 26 بازی لیگ که مرتنس گل زده نه فقط شکست نخورده بلکهو در 21 بازی اش پیروز شده بود. وقتی توپ با ضربه رونالدو در دقیقه 28 با تیر دروازه ناپولی خورد به نظر می رسید، اقبال به ناپولی لبخند زده، ولی لبخند نزده بود. رئال نتیجه را وارونه می کرد، رئال که در روزهای خوبش قرار نداشت سنت گلزنی اش در 47 دیدار پیاپی را حفظ می کرد. بی ترحم، بی گذشت.

کاپیتان سرجیو راموس 83/1 متری ضربه های جانانه اش را نواخت. دو ضربه سر طی شش دقیقه، دو گل با دو ضربه ایستگاهی. راموس طی به ثمر رساندن گل دوم هم رائول آلبیول را در نبرد هوایی مغلوب کرد و هم کولیبالی را. موریتزیو ساری پس از بازی به قد کوتاه مردانش اشاره می کرد و طرفداران ناپولی دیدار برابر یووه را دوره می کردند. همان بازی که دو گل از سه گل یووه با نواختن دو ضربه پنالتی توسط دیبالا زده شدند. وقتی موراتا در واپسین لحظات گل سوم را زد، رویاهای سیسیلی پیشتر به باد رفته بود. سوت پایان که کشیده شد شکست 6-2 طی دو دیدار و فاصله چهار گل نمایانگر بازی شجاعانه ناپولی نبود. آنها می توانستند با قرعه ای بهتر در صف هشت تیم مرحله نهایی قرار بگیرند. آنها می توانستند برای اولین بار صعود کنند.

ناپولی مسیر صعودی را پیموده. آنها فصل پیش سری آ را در رتبه دوم به پایان بردند، با زدن 5 گل بیشتر از یووه قهرمان. ساری با از دست دادن هیگواین به خرید دو مهاجم روی آورد: آرکادیوژ از آژاکس با 35 میلیون یورو و لئوناردو پاوولتی از جنوا با 18 میلیون. ولی آرکادیوژ که در اولین بازی آغاز رویایی داشت و دو بار دروازه میلان را گشود، مصدوم شد و تا آخر فصل بازنخواهد گشت و پاوولتی هم فقط سه بار به میدان رفت. بنابراین ساری در غیاب یک مهاجم نوک سنتی مردانش را تفنگدارهایی با شعار "همه برای یکی، یکی برای همه" خواند. چنان که مرتنس در لیگ 18 گل زده، همسیک 10 گل و کایخون و اینسینه هر یک 8 گل. حالا مرتنس که او را به عنوان بازیکن گوش می شناختیم بازیکنی شده با تاثیرگذاری مینیمالیستی از نوع دنیس برکمپ. با این وصف ساری نتوانسته مرهمی برای پاشنه آشیل ناپولی پیدا کند، برای دفاع لرزانش. مدافعانی که از دیدار اول با رئال تا نبرد دوم طی شش دیدار 14 گل دریافت کرده اند و هرگز نتواسته اند دروازه شان را بسته نگاه دارند... اما و در کنار همه اینها نمایش ناپولی در لیگ قهرمانان برابر رئال در همان شبی که آرسنال مقابل بایرن مونیخ له می شد، نشان داد در دل شکست شان افق روشنی سو سو می زند، فقط اگر اورلیو دی لورانتیس رئیس باشگاه شکیبا بماند و قرعه ها کمی مهربان شوند.

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید:

تو هم تمام شدی آقای ونگر

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

اولین توفان: وسترن در امجدیه

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!