یادداشت ویژه حمیدرضا صدر؛
بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین
حمیدرضا صدر به کالبدشکافی شکست چهار گله بارسلونا از پاری سن ژرمن پرداخته؛ به خرد شدن تاریخی کاتالان ها...
قتل عام سنت والنتاین
لوییز انریکه طی دو سال و نیم حضور روی نیمکت، هشت جام را فتح کرده، ولی مراوده سردش با رسانه های اسپانیایی فرصت مناسبی به مخالفانش داده تا با شکست 0-4 در پارک دوپرنس او را زیر شلاق هایشان بگیرند. "کشتار"، "قتل عام" "سلاخی"، "قطعه قطعه کردن"، "سر بریدن"، "له شدن"... کلید واژه های اشاره به آن شکست بوده اند؛ با تاکید بر حادثه معروف به "Saint Valentine's Day Massacre " در ایالات متحده یا "کشتار سنت والنتاین" که در 14 فوریه 1929 رخ داد، در روز والنتاین. روزی که گنگسترهای آل کاپون هفت تن از روسای گنگسترهای رقیب را با مسلسل آبکش کردند. برای آنها شکست چهار گله بارسا در شب والنتاین مترادف با همان کشتار بوده و برای خیلی هایشان زمان رفتن انریکه فرا رسیده. همان هایی که گزینه های رهبری بارسا را هم معرفی کرده اند: خورخه سامپائولی، خوان کارلوس انزو، توماس توخل، اوزه بیو سکریستان... آخرین باری که کاتالان ها در این مرحله حذف شدند، فصل 2007-2006 برابر لیورپول بود، زمانی که فرانک ریکارد روی سکو نشسته و بارسا را فصل پیش قهرمان اروپا کرده بود. آنها با شکست 2-1 در نوکمپ و پیروزی تک گله در آنفیلد با تساوی 2-2 طی دو دیدار حذف شدند. از آن تیم فقط لیونل مسی برجای مانده که پس از یک دهه، در آستانه وداع با مرحله یک چهارم قرار گرفته، منتها این بار طی شکستی سنگین.
شکست های سنگین
پاری سن ژرمن چهارمین تیمی است که در لیگ قهرمانان - پس از میلان، دینامو کیف و بایرن - برابر بارسا 0-4 پیروز شده. میلان در فینال لیگ قهرمانان 1994 به چنین پیروزی دست یافت و کیف در مسابقات گروهی 1997 این نتیجه را تکرار کرد و سرانجام بایرن در نیمه نهایی 13-2012 در آلیانز آره نا چهار گل به بارسا به رهبری تیتو ویانووا زد. شبی که مولر دو گل زد و گومز و روبن هم دروازه ویکتور والدس را باز کردند.... در عین حال طرفداران نکته بین بارسا شکست 1-3 در زمین منچسترسیتی در دیدارهای گروهی همین فصل را هم سنگین خوانده بودند. همان هایی که می دانند بارسا میان شش تیمی اول جدول لالیگا فقط سویا را شکست داده، آن هم با درخشش مسی و باید محتاطانه به آن نگریست.
پایان روند پیروزی
شکست چهار گله تناسبی با نتایج بارسا در سال نو نداشته. بارسا سال 2017 را با پیروزی 0-5 برابر لاس پالماس، 0-4 مقابل ایبار، تساوی 1-1 با بتیس، 0-3 برابر بیلبائو و 0-6 مقابل آلاوز سپری کرده. آنها طی این فصل در همه دیدارهایشان گل زده بودند جز برابر مالاگا، ولی اکنون در آستانه حذف قرار گرفته اند.
انریکه برابر امری
اونای امری طی 23 رویارویی برابر بارسا فقط یک بار - با سویا - پیروز شده بود، در پاییز 2015 با نتیجه 1-2. در شبی که بارسا نه مسی را در اختیار داشت و نه اینیستا را. ولی اونای امری ماموریتی را که کارلو آنچلوتی در پاری سن ژرمن برابر بارسا انجام نداده بود، انجام داد. سیستم 3-3-4 انریکه مقابل سیستم 1-3-2-4 امری فرو پاشید و انریکه چنان که اعتراف کرد مسئول این شکست بود. این که مردان بارسا فقط دو بار توپ را در قاب دروازه حریف قرار دادند و پاریسی ها 12 بار. این که مردان بارسا 104 کیلومتر زمین را پوشش دادند و پاریسی ها 112 کیلومتر را.
خط حمله محو شده
خط حمله بارسا عاری از شور روزهای اوجش – سه گانه با انریکه – شده بود. بی نشان از اعتماد به نفس MSN و آمیخته به خمودگی و بیم از جنگ با حریف. مسی که در این فصل ده گل در لیگ قهرمانان زده بود، پایش در محوطه جریمه پاری سن ژرمن به توپ هم نخورد تا از کارشناسان ساکرنت امتیاز 5 از 10 را بگیرد (گل دوم محصول اهمال او بود: از دست دادن توپ برابر رابیوت؛ پاس رابیوت به وراتی و پاس وراتی به دراکسلر). سوارز و نیمار هم 5 از 10 گرفتند و نه بیشتر. این که در آن رتبه بندی تراشتگن میان مردان بارسا بیشترین امتیاز را گرفت، طعنه آمیز بود: 7 از 10. همان دروازه بانی که سنگرش چهار بار سقوط کرده بود.
خط میانی بی هویت
منطقه ای که بارسا روزگاری بدان می بالید و هویت بارسایی به شمار می رفت فروپاشیده. بوسکتس برابر پاریسی ها نزول کرده بود: بی تحرک، بدون حفاظت از توپ، بدون دریبل، بدون حرکت رو به جلو. او پس از شکست اعتراف کرد قدرت جسمی پاریسی ها بیشتر از آنها بوده و تاکتیک هایشان کارایی بیشتری داشته تا به انریکه هم نیش بزند. اینیستا معمولا مصدوم بوده و فقط ده بار در لیگ به میدان رفته... و کسی به درستی نمی داند سومین مرد میانی بارسا کیست؟ چالش انریکه پیش از بازی انتخاب بین آندره گومز یا راکیتیچ بود. او گومز را احتمالا به دلیل توانایی اش در حفظ توپ برگزید، در حالی که جای بازیکنی که درگیر نبردهای تن به تن شود خالی بود و وراتی، رابیوت و کاپیتان ماتیودی مردان برتر میدان بودند. دو تعویض انریکه هم در خط میانی انجام شد: رافینیا جای گومز و راکیتیچ جای اینیستا. ولی پاریسی ها در میانه میدان حداکثر سه ضربه به توپ می زدند و بلافاصله آن را برای مردان تهاجمی شان ارسال می کردند. مردان میانی بارسا هشت تا ده بار توپ را بینشان جابه جا می کردند... بی ثمر.
دفاع سقوط کرده
کسی جای دنی آلوز در دفاع راست را پر نکرده و سرجیو روبرتو یک مدافع راست غریزی نیست. اومتیتی هم برابر پاری سن ژرمن نتوانست جای ماسکرانو را پر کند... و یادمان باشد پاریسی ها هم نه تیاگو سیلوا را در دفاعشان در اختیار داشتند و نه تیاگو موتا را در خط میانی شان و کیمپمبه 21 ساله با شایستگی در دفاع برابر بزرگان بارسا بازی کرد.
نیمکت رنگ پریده
نیمکت بارسا پشتوانه قوی ندارد، دارد؟ بازیکنانی نظیر گومز، لوکاس دین، ساموئل امتیتی، رافینیا، دنیس سوارز، آردا توران و پاکو آلکاسر نمی توانند بارسا را به پرواز درآورند، می توانند؟
مردان تهاجمی پاریسی ها
امری پیش از بازی گفته بود "... چه قرعه خوبی. ما بازیکنان بزرگی در پاری سن ژرمن داریم که برابر بارسلونایی ها عقده حقارت ندارند، که می خواهند قصه دلپذیری را بنویسند"... پاری سن ژرمن طی شش سال اخیر 700 میلیون یورو خرج کرده و حتی رفتن زلاتان هم کیفیت تهاجمی اش را کم نکرده. دی ماریا که در گوش راست بازی می کرد دو گل زد، در حالی که طرفداران پاری سن ژرمن او را برای بازی ضعیفش برابر مون پلیه و لودوگورتس هو کرده بودند و کارشناسان اکیپ معمولا به او رتبه 3 از 10 را داده بودند. دراکسلر که در گوش چپ قرار داشت یک گل زد، اولین گلش در لیگ قهرمانان را. گل چهارم را کاوانی مهاجم نوک زد تا فاصله اش را با مسی و هموطنش، سوارز بیشتر کند. آنها پس از رفتن زلاتان چنین نمایشی را ارائه داده اند. یادمان نرفته اینتر پس از رفتن زلاتان قهرمان اروپا شد و بارسا هم پس از جدایی زلاتان، جام قهرمانی اروپا را بالا برد. حالا چی؟
در انتظار معجزه
آیا بارسا می تواند در نوکمپ 5 گل بزند و گلی دریافت نکند؟ کاتالان ها سال 2000 را فراموش نکرده اند. همان شبی که پس از شکست 1-3 در استمفورد بریج برابر چلسی و با پیروزی 1-5 در خانه آتشبازی راه انداختند. همان شبی که ریوالدو دو گل زد و فیگو، گارسیا و کلویورت سه گل دیگر را. آن روز گواردیولا کاپیتان تیم بود... ولی حقیقت این است تاکنون تیمی با شکست 0-4 در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان راهی مرحله بعد نشده و بنگاه های پیش بینی امکان صعود بارسا را هفت درصد پیش بینی کرده اند، فقط هفت درصد!
حمیدرضا صدر
از همین نویسنده بخوانید:
لیگ قهرمانان: ناقوسها برای که بهصدا در میآیند؟
ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!
ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری
آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه
یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار
لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور
از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن
از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش
رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟
جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار
از اوفارل تا کیروش: همان شهرزاد قصهگو
بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ
یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال
قربانگاه والنسیا، نفرین خفاشها
فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ
آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشتهاند؟
آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم
از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن
لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ
یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی
میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه
ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!
هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد
ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد
هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین
تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو میتواند؟
رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق
هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!
استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟
وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروکهای عمیق