گواردیولا در باتلاق انگلیسی

به گزارش "ورزش سه"، شکست 2-4 منچسترسیتی از لسترسیتی غیرمنتظره بود، ولی خبر از مسیر نزولی مردان گواردیولا هم می دهد...

او طی هفت سال مربیگری اش شش بار قهرمان لیگ شده و دو بار فاتح لیگ قهرمانان، او هرگز فصلی را با دست خالی سپری نکرده، او همه رکوردها را شکسته، او پپ گواردیولا است... ولی پپ هفته های اخیر شباهتی به پپ دیروز در بایرن مونیخ و پپ کمی پیشتر در بارسلونا ندارد. حالا خیلی چیزها برای پپ گره خورده اند. حالا لیگ برتر برایش شده یک باتلاق عمیق. او در اسپانیا و آلمان مغلوب تیم شانزدهم نشده بود، شده بود؟ انگلیسی ها می گویند او پا به قلمرویی گذاشته که برایش ناشناخته است، ولی از آن مهم تر تلاشی هم برای شناختن آن انجام نداده. می گویند گواردیولا، گواردیولا باقی مانده، در حالی که قواعد بازی تغییر کرده اند. می گویند او در لیگ هایی که تیمش فقط یک رقیب بزرگ داشته و سایر تیم ها، شکست خورده های بدیهی بشمار می رفتند پیروز شده، ولی نه این جا، نه در لیگ برتر، نه در انگلیس که کوچولوها هم  برای پیروزی راهی میدان می شوند. آنها دو پیروزی بارسلونا برابر منچستر یونایتد - با آلکس فرگوسن - در فینال لیگ قهرمانان به رهبری پپ را یک سو قرار داده اند و انجام بازی های متوالی در لیگ برتر را در سوی دیگر.

چگونگی خرد شدن گواردیولا برابر لسترسیتی ترکیب متفاوتی داشت. دریافت دو گل طی پنج دقیقه و سه گل طی بیست دقیقه موازی با سقوط مردان سیتی در نبردهای تن به تن همراه بود: بازیکنان سیتی طی 35 دقیقه اول در نبرد تکل ها حتی یک بار هم پیروز نشدند. پپ که پاسخ روشنی برای آن تکل ها نداشت به خبرنگارها گفت "... از آن مربی های اهل تکل نیستم. من بازیکنانم را برای زدن تکل تمرین نمی دهم. همیشه تلاش کرده ام تیم هایم خوب بازی کنند و گل بزنند. تکل چیست؟ شما می گویید دوئل. بله باید در دوئل ها برنده شد، ولی معمولا خوب که بازی کنید در نبرد تکل ها هم پیروز می شوید. بله می توان به فوتبال از زاویه تکل نگریست، ولی زدن یا نزدن تکل در نهایت شما را برنده نمی کند".

او برابر لستر راه و رسم خودش را دنبال کرده بود. دوباره به تغییر روی آورده و این بار با سه مدافع - سانیا، استونز و زابالتا - و قرار دادن کولارف جلوی آنها بازی را آغاز کرده بود. سیتی این بار به قول ریچارد دان مدافع سابق سیتی در تحلیل دیدار به سسیستم نامانوس 1-4-2-3 روی آورده بود. تمهیدی که از نگاه او هم "ساده" بود و هم تا حد بسیاری "معصومانه". دروازه سیتی پس از سپری شدن فقط 255 ثانیه باز شد و بلافاصله گل دوم از راه رسید تا بازی 0-2 به سود لستر آغاز شود. نتیجه در دقیقه بیست شده بود 0-3. 77/77 درصد تصاحب توپ یعنی بهترین رکورد سیتی تا این جای فصل، ولی وقتی سوت پایان به صدا درآمد شکست 2-4 سیتی به مفهوم دومین شکست سنگین متوالی در لیگ بود. این سومین باری بود که تیم های پپ در لیگ 4 گل دریافت کرده بودند (آتلتیکو مادرید 4 - بارسا 3 در 2009 و وولفسبورگ 4 - بایرن مونیخ 1 در 2015)، ولی این اولین باری بود که تیم های پپ در دو دیدار متوالی لیگ سه گل یا بیشتر دریافت کرده بودند. آنها فقط در دو دیدار لیگ در این فصل به کلین شیت دست پیدا کرده اند که یعنی فقط کریستال پالاس، هال سیتی و ساندرلند در این زمینه رکورد بدتری در مقایسه با سیتی دارند.

مغلوب شدن براوو برابر ضد حمله های مرگبار لستر تکراری به نظر می رسیدند. ترکیب سه نفره "مارز - واردی - اسلیمانی" یادآور نمایش "هازارد - کاستا - ویلیان" پیش بود. پنج گل از هفت گلی که سیتی از چلسی و لستر دریافت کرد برتافته از پاس های ارسالی طی آن حمله های برق آسا بودند: فابرگاس به کاستا، کاستا به ویلیان، مارز به واردی، اسلیمانی به واردی...

احتمالا شکست هفته پیش برابر چلسی صدرنشین قابل درک بود، ولی شکست این هفته برابر تیمی نزدیک به منطقه سقوط چی؟ لستر پارسال پس از پانزده دیدار با 32 امتیاز صدرنشین بود و حالا با همان تعداد بازی 16 امتیازی است. با این وصف رانیری که طی هفت نبرد با سیتی در لیگ برتر هرگز شکست نخورده (شش بار برده و یک بار مساوی کرده بود) این بار هم نباخت و پیروز از میدان خارج شد. آن هم با نمایشی که طعم پیروزی شیرین 3-5 برابر منچستریونایتد را برای طرفداران لستر به یاد می آورد. طرفدارانی که با بازی اسلیمانی به وجد آمدند و غنای پاس جادویی ریاض مارز که به گل دوم جمی واردی منجر شد را ستودند. آخرین باری که واردی دروازه های را گشوده بود به ده بازی پیش بازمی گشت و آخرین باری که او سه گل در یک دیدار زده بود سال 2012 برابر تیم فلیت وود تاون – تیمی از لیگ کنفرانس که نامش را نشنیده ایم -  بود. واردی در این دیدار 67 بار به کورس های سریع روی آورد، بیش از همبازی هایش، و از دل آنها به سه گل دست یافت.

چالش سیتی و لستر در بالا و پایین جدول ادامه خواهد یافت. رانیری نمی خواهد قصه باورنکردنی منچسترسیتی هشتاد سال پیش را تکرار کند. سیتی در سال 1937 قهرمان انگلیس شد و سال بعد یعنی 1938 یکی از سقوط کننده ها بود (و تنها تیم انگلیسی است که در فصل پس از قهرمانی اش به لیگ پایین تر سقوط کرده). پپ باید چاره ای بیندیشد. نبردهای بزرگ کریسمس پیش رو هستند، نبرد با آرسنال و لیورپول.

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید :

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

با این بارسلونا چه باید کرد؟

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

به سردار آزمون نگاه کنید

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟