میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

به گزارش "ورزش سه"، ده سال پیش بود که میلان در فصل 2007-2006 قهرمان اروپا شد، آن هم پس از رسوایی های کالچوپولی و انتقام گرفتن از لیورپول. کارلو آنچلوتی رهبری تیم را در دست داشت و سیاهه بازیکنانش رویایی بودند: مالدینی، نستا، کافو، پیرلو، گاتوزو، کاکا، اینزاگی... حالا میلان جایی در رقابت های اروپایی ندارد و بازیکن سرشناسی هم در تیم به چشم نمی خورد.

حتی در سیاهه عناوین باشگاه جلوی عنوان "رئیس رسمی" خالی مانده. در حقیقت میلان، رئیس رسمی ندارد و جلوی نام سیلویو برلوسکونی عنوان "رئیس افتخاری" آمده. قصه مالکیت باشگاه پیچیده شده و به درازا انجامیده. قرار بود از اول سال 2017 دو کمپانی غول آسای چینی کنار شرکت هولدینگ فینیوست متعلق به برلوسکونی کنار قرار بگیرند. قرار بود مبلغ 740 میلیون یورو شامل 220 میلیون بدهی های باشگاه را بپردازند و جانی به خزانه خالی شده روسونری ببخشند. ولی همه چیز به تعویق افتاده، حداقل تا سه ماه دیگر. انتظار طولانی میلانی ها ادامه پیدا کرده. انتظار و انتظار.

در نگاه اول به نظر می رسد میلان با سردرگمی دست و پنجه نرم می کند، ولی جایگاه سوم شان در سری آ چیز دیگری می گوید. می گوید آنها پس از 15 دیدار 32 امتیازی هستند، هم امتیاز با رم و در فاصله 4 امتیازی یووه صدرنشین. می گوید آنها بهترین آغاز از فصل 11-2010 - همان فصلی که قهرمان شدند - را سپری کرده اند. توفیق ویچنزو مونتلا خیلی ها را گیج کرده. نزدیک به سه سال از اخراج آلگری سپری شده و در این مدت چهار نفر روی نیمکت رهبری میلان نشسته اند و رفته اند – سیدورف، اینزاگی، میهایلوویچ و بروکی – و مونتلا پنجمین مربی نشسته روی آن نیمکت داغ بشمار می رود.

او می داند هیچ یک از چهار مربی قبلی از فصلی به فصل دیگر را سپری نکرده اند. می داند سیدورف پس از چهار ماه اخراج شد و اینزاگی پس از با قرار دادن میلان در رده دهم جدول. می داند میهایلوویچ پیش از پایان فصل در حالی که میلان فقط پنجاه درصد بازی هایش را با پیروزی سپری کرده بود کنار گذاشته شد و بروکی هم 7 دیدار باقیمانده را پشت سر گذاشت و میلان فصل را در رده هفتم به پایان برد.

ولی مونتلا بی اعتنا به هیاهوهای مالی و مدیریتی باشگاه ترکیب همسازی را شکل داده. بازیکنانش در حفظ توپ شکیبا شده اند و توانایی کنترل میدان را به رخ می کشند. کمتر جان می کنند، ولی زهردار تر شده اند. مونتلا تکرار کرده "... طی سال ها دریافته اند برای بهتر بازی کردن لزوما نباید بیشتر دویده باشید". حالا رسانه های ایتالیایی میلانی ها را مردانی با مشت های آهنین پنهان شده درون مخمل راه راه سرخ و مشکی توصیف می کنند. تیمی ظاهرا شکننده که به تداوم دست پیدا کرده، به همان چیزی که سن سیرو یادش رفته بود چه طعمی دارد.

راز توفیق میلان چه بوده؟ پاسخ آن ساده است: دل دادن به جوانان با استعداد. پشت کردن به خریدهای بی حاصل پارسال، به آندره آ برتولاچی 17 میلیونی گه هرگز خود را پیدا نکرد و از بند مصدومیت رهایی نیافت، به لوییز آدریانو 8/6 میلیونی که فصل پیش فقط 4 گل زد. میلانی ها از دوران میهایلوویچ به جوانگرایی روی آوردند و آدریانو گالیانی مدیر ورزشی باشگاه و مونتلا هم در این زمینه که باید به خانه تکانی روی آورد دیدگاه مشترکی داشتند. فصل جدید بدون بسیاری از قدیمی ها آغاز شد، بدون آبیاتی و ماتری، بدون مکسس و آلکس، بدون جرمی منز و الشعراوی.

هسته مرکزی روسونری جوان شده و باطراوت: جیانلوکا دوناروما سنگربان 17 ساله از دل تیم جوانان میلان برخواسته، همین طور مانوئل لوکاتلی مرد میانی 18 ساله، آلسیو رومانولی 23 ساله با 25 میلیون یورو از رم آمده، ماتیا دی شیلیو در دفاع کناری فقط 24 سال دارد... حالا میلان با متوسط 23.6 سال سن بازیکنانش - در ترکیب اصلی - جوان ترین تیم سری آ شده، در حالی که این متوسط در رم 25.6 سال است و در یوونتوس در برخی دیدارها نزدیک به 30 سال. حالا باتجربه هایی مثل آباته، لوکا آنتونلی، بوناونتورا، مونتولیوو و کارلوس باکا چاشنی تیم شده اند تا مردان اصلی.

مهاجمان مونتلا تاکنون 27 گل زده و مهم تر از آن تنوع گلزنان بوده. سوسو 5 گل زده، لاپادولا 4 گل، نیانگ 3 گل و باکا 6 گل. در عین حال دریافت 19 گل یعنی میلان میان هشت تیم اول جدول شکننده ترین دفاع را معرفی کرده. ولی یادمان باشد آنها 7 گل را طی سه دیدار اول فصل دریافت کردند و دو شکست برابر ناپولی و اودینزه یادگار آن آغاز نومید کننده بوده و پس از آن فقط شکست با سه گل برابر جنوا جلب نظر می کند. در حالی که آنها یوونتوس را با تک گل لوکاتلی به زانو درآوردند و برابر اینتر هم تا دقیقه 92 برنده میدان بودند و سرانجام به تساوی 2-2 تن دادند.

پیش بینی آن چه در میلان خواهد گذشت دشوار است. برلوسکونی هشتاد ساله شده و شور و حال پنجاه سالگی اش، زمانی که سکان میلان را در دست گرفت ندارد. کسی نمی داند او تا کی و کجا میلان خواهد بود و خیلی ها برای رفتنش روزشماری می کنند. چینی ها تکرار کرده اند به بازی ستاره های بزرگ در میلان می اندیشند و نه بچه های کم سن و سال، مونتلا هم نمی داند با ورود آنها چه خواهد شد. طرفداران میلان خوش بینانه به دیدار دوشنبه شب رم - میلان که احتمالا تعیین کننده تیم دوم نیم فصل اول است می نگرند، ولی در دل پرواز شیرین این فصل دلشوره سال 2017 هم جلب نظر می کند.

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید :

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

با این بارسلونا چه باید کرد؟

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

به سردار آزمون نگاه کنید

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق