با این بارسلونا چه باید کرد؟

به گزارش "ورزش سه"، تساوی تیم دوم کاتالان ها در جام حذفی برابر هرکولس بازتابنده دو تساوی متوالی بارسا در لیگ برابر مالاگا و سوسیداد بود: ناموزون و ناتوان در نیش زدن. آن هم در فاصله کمتر از هفتاد ساعت تا ال کلاسیکو. نبردی که بارسا آن را با شش امتیاز فاصله با رئال آغاز می کند و می داند سویا و آتلتیکو مادرید بسان گرگ های گرسنه پشت سرش ایستاده اند.

پرده اول: این قلعه تسخیرناپذیر نیست

شاید دو شکست لیگ بازتابنده حال و هوای بارسا نباشند و پیروزی در زمین سه حریف سرسخت - بیلبائو، سویا و والنسیا – توانایی های کاتالان ها را به نمایش گذاشته اند، ولی این بدترین آغاز بارسلونا پس از آخرین فصل فرانک ریکارد در 2008-2007 بوده. این که نوکمپ برای حریفان دیگر آن قلعه تسخیرناپذیر نیست و آنها تا این برهه فقط در سه دیدار خانگی – برابر بتیس، دپورتیوو و گرانادا – پیروز شده اند که مترادف با بدترین رکورد خانگی از فصل 2004-2003 تاکنون هم بوده. به اینها شکست از آلاوز در نوکمپ را هم اضافه کنید که اولین لغزش فصل برای آنها بشمار می رفت.

پرده دوم: سازهایی که کوک نمی شوند

می توان اعداد و ارقام را کنار گذاشت و به آهنگ که مردان بارسا نمی توانند آن را طی نود دقیقه موزون بنوازند گوش داد. احتمالا بهترین بازی بارسا در لیگ نمایش آنها طی نیمه دوم برابر سویا بود، ولی آنها نشانی از تیمی با خطوط پیوسته به هم که توپ های از دست داده را به سرعت به چنگ می آورد و و از هر منطقه ای توانایی هجوم به دروازه را داشت را ندارند. وقتی آنها برابر سوسیداد بازی کردند مردان سوسیداد بودند که شبیه بارسلونایی که می شناختیم دویدند و ضربه زدند. اعتراف انریکه پس از تساوی 1-1 با سوسیداد به بدترین بازی که مردانش طی سه فصل ارائه داده بودند عمقی بیش از آن دیدار داشت.

پرده سوم: سه تفنگدار

بر سه تفنگدار بارسا چه گذشته؟ چرا " MSN " نزول کرده؟ چرا همه نگاه ها دوباره برگشته به سوی مسی؟ مگر نیمار و سوارز پارسال طی دو ماه دور ماندن لیونل از میادین دروازه ها را با آتش نکشیده بودند؟ مگر سوارز نبود که پارسال با 40 گل بهترین گلزن لیگ شد؟ چرا او اکنون پس از سپری شدن یک سوم فصل فقط 8 گل زده؟ چرا بی طراوت شده و خسته به نظر می رسید؟ چرا نیمار دو ماهی است در پس از گشودن دروازه سلتا گلی دروازه ای را باز نکرده؟ آیا ماجراهای مالیات هایش شده میل و شوق نبرد را در او کشته؟... وقتی آنها نزول می کنند چه باید کرد؟ مارکا در یکی از مقاله هایش به طعنه نوشته "هنریک لارسن تو کجایی؟" و با آب و تاب توضیح داده روبرت فرناندز مدیر ورزشی بارسا طی دو فصل اخیر قدیمی هایی شامل لوکا تونی و درک کویت و جوان هایی مثل اسامه دمبله جوان را برای حل این چالش در نظر گرفته بود و به جایی نرسیده.

پرده چهارم: معمای خط میانی

دست یافتن به ترکیب اصلی انریکه آسان نیست. تغییرات او هم دائمی هستند و هم اساسی. محض نمونه او در دو دیدار آخر لیگ برابر مالاگا خط حمله اش را با ترکیب نیمار - آلکاسر - توران شکل داد و برابر سوسیداد با نیمار - سوارز - مسی. این تغییرات در خط میانی بیشتر رخ داده اند. دو مرد میانی کناری بوسکتس در دیدار با مالاگا، سوارز و رافینیا بودند و برابر سوسیداد، گومز و راکیتیچ. او بیشترین تعویض هایش را طی دیدارها هم در این منطقه انجام داده، در میانه میدان. نزول بوسکتس، مرد کلیدی ایستاده برابر مدافعان، یکی از دلایل نزول بارسا شده. او با ورود انریکه – که محور تیم را سه تفنگدار خط حمله قرار داد – اهمیت دوران پپ را از دست داد، ولی حالا در غیبت ژاوی جدا شده و اینیستا مصدوم او تک و تنها شده. ایوان راکیتیچ متمایل به سرجی روبرتو که جای دنی آلوز را گرفته بازی می کند و بوسکتس برابر آماج حمله ها آسیب پذیر شده و نمی تواند چاله ها را یک تنه پر کند. شکست 3-4 در زمین سلتا ویگو سرگیجه آور بود، همان دیداری که توران و گومز دو مرد میانی کنار بوسکتس بودند، همان دیداری که دروازه تراشتگن طی یازده دقیقه نیمه اول سه بار باز شد، همان دیداری که بوسکتس به بیرون فراخواند شد و بازیکنی که کسی انتظارش را نداشت جایش را گرفت: لوییز سوارز.

پرده پنجم: شلخته گری تابستانی

می توان به سیاهه مصدومان بارسا اشاره کرد. به این که کسی نمی تواند جای اینیستا را پر کند. به این که ژارد پیکه و جوردی آلبا و ماسکرانو از بند درد رهایی پیدا نمی کنند. ولی حالا روشن شده خریدهای 120 میلیونی در تابستانی گرهی از کلاف بارسا باز نکرده اند. چنان که هیچ یک از شش خرید باشگاه در ترکیب اصلی جایی نیافته اند، محض نمونه امتیمی و لوکاس دین گران قیمت در خط دفاع،  همین طور آندره گومز پرتغالی که قرار بود خط میانی را سامان بخشد، به علاوه پاکو آلکاسر که حتی یک گل هم نزده. به این ها انتظارات بربادرفته از منیر الحدادی و ساندرو رامیرز را هم اضافه کنید که جمعا در 16 دیدار در لیگ و اروپا سه گل زده اند و هر سه گل را هم منیر به ثمر رسانده.

پرده ششم: آن فصل را فراموش نکنید

آیا پیروزی در ال کلاسیکو مرهمی بر زخم های بارسا خواهد گذاشت؟ آیا بارسا با پیروزی برابر رئال بی شکست به مسیر اصلی بازخواهد گشت؟ سقوط برابر رئال به فاصله 9 امتیازی منجرخواهد شد، ولی شاید بتوان پیروزی بارسا و کم شدن فاصله به 3 امتیاز را آغاز دوره احیا کاتالان ها قلمداد کرد. انریکه می داند نمی توان در بارسا به گذشته فخر کرد و دوام آورد. با این وصف طعم ترش و شیرین اولین فصل 15-2014 را فراموش نکرده. دورانی که نیم فصل را با شکست در لیگ برابر سلتا و رئال سپری کرد و برغم تازیانه خوردن ها، آرام ماند و شکیبا. آرام ماند و سرانجام سه گانه رویایی را به چنگ آورد.

حمیدرضا صدر