ریز نکات فرهنگی ایران از زبان مرد آرژانتینی والیبال

به گزارش "ورزش سه"، وقتی نام مربی موفق خارجی مطرح می شود ناخواسته نام ولاسکو برای اکثریت تداعی می شود و تمام علاقه مندان به ورزش او را به عنوان یک مربی موفق، تمام عیار و دارای شخصیت جهانی قبول دارند. اما او همیشه مهره ای ارزشمند کنار خود داشت که از آرژانتین به ایران آورد تا او را کمک کند و بعد از قطع همکاری ایران و ولاسکو آن مهره ارزشمند یک بار دیگر با لوزانو برگشت. "خوآن سیچلو" همان مهره کاربلد و متفکر است که فقط مسولیت دستیاری را در ایران پذیرفته و در تمام کشورهای دیگر به عنوان سرمربی کار خود را دنبال می کرد. "سیچلو" از زندگی روزمره خود، اولین تماس تلفنی ولاسکو با او، نکات جالب فرهنگ ایرانی و رویای خود در تیم ملی ایران در گفت و گو با خبرنگار همشهری جوان گفته است:

- پنج سال پیش وقتی هنوز توی آرژانتین مربیگری می‌کردی خولیو ولاسکو به تو زنگ زد و پیشنهاد داد توی تیم ملی والیبال ایران دستیارش بشی. چه حسی داشت وقتی تلفن زنگ خورد و یکی از بزرگ‌ترین مربی‌های دنیا ازت خواست برای اولین بار از آرژانتین بیرون بیای و توی یه کشور دیگه باهاش همکاری کنی؟

اولین باری که به من زنگ زد و گفت من خولیو ولاسکو هستم در جواب گفتم بی خیال داری سر به سرم میذاری و قطع کردم. دوباره زنگ زد و گفت من واقعا خولیو ولاسکو هستم و تماس گرفتم تا همراه من به ایران بیای و با من کار کنی. گفتم واقعا!؟ باورم نمیشد ولاسکو پشت خط باشه. ولاسکو تو آرژانتین یه شخصیت مهمه و برای تمام مربی‌های جوان یه الگوی بزرگه.
تا اون زمان موفق شده بودم والیبال آرژانتین رو توی مسابقات والیبال جوانان جهان توی برزیل قهرمان کنم و این اولین بار در تاریخ بود که در خاک برزیل قهرمان می شدیم. ولاسکو به من گفت که کارت رو دنبال می‌کنم و تو رو برای همکاری انتخاب کرده‌ام و فکر می‌کنم می‌تونی توی ایران بهم کمک کنی.
ازم پرسید شرایطتت برای کار چیه؟ گفتم برای کار کردن کنار تو؟ هیچ شرطی ندارم!

- اولین باری که اسم ایران به گوش‌ات خورد چه حسی داشتی؟ معمولا مربی‌های خارجی‌ای که به ایران می‌آیند به خاطر تبلیغات منفی که حول و حوش ایران هست یه جور دید منفی و نگرانی دارند. آیا نگران این تبلیغات منفی نبودی و قبل از اینکه پیشنهاد ولاسکو رو بپذیری درباره ایران اطلاعات جمع نکردی تا مطمئن بشی ایران همون جای ناامنی که میگن هست یا نه؟

از قبل با ایران آشنا بودم و با تیم نوجوانان و جوانان ایران تو مسابقات جهانی بازی کرده بودیم و جوی که علیه ایران ایجاد کرده‌اند برای من اهمیتی نداشت ولی خانواده‌ام نگران بودند.

- اما بعد از ورود به تهران پیش‌فرض‌هات چقدر تغییر کرد و چه چیزی تو رو متقاعد کرد که بعد از کار با خولیو ولاسکو دوباره به ایران برگردی؟

ضدتبلیغاتی که کشورها و رسانه‌های خارجی علیه ایران راه انداخته‌اند غیرمنصفانه است، چون ایران یه کشور زیبا با طبیعت زیبا و جغرافیای فوق‌العاده است، اما مهم‌تر از همه مردم خوبی داره. مردم ایران فوق‌العاده مهربون و مهمان‌نواز هستند. وقتی تو پارک یا خیابان از کنارشون رد می‌شوم مردم از غذاشون به من تعارف می‌کنند و دعوتم می‌کنند به صرف کباب کوبیده! این رفتار خوب باعث شد بار دیگه کار کردن در ایران رو بپذیرم.

- از اخلاق بازیکن‌های ایرانی بگید.

تاریخ نشون میده که بازیکن‌های ایران هروقت حس می‌کنند که دارند پیروز میشن بازی رو ول می‌کنند. ما توی هر جلسه تمرینی و هر مسابقه‌ای روی این مساله کار می‌کنیم. توی مسابقات جهانی که دوربین‌ها روی ما زومه و همه بازی‌ها رو نگاه می‌کنند، اگر تیم بد بازی کنه ولاسکو به بچه‌ها گوشزد میکنه باید بهتر بازی کنند و بعد ورق برمی‌گرده. مثلا توی فینال قهرمانی آسیا با چین، ولاسکو دو تا تعویض همزمان کرد و به‌خاطر همون تعویض‌ها بازی رو بردیم.

- آقای ولاسکو در مصاحبه‌ای که با برنامه نود داشتند گفتند ایرانی‌ها از کلمه «شاید» خیلی استفاده می‌کنند. خوان که سابقه کار و زندگی چند ساله در ایران رو داره فرهنگ ایرانی رو چه‌طوری می‌بینه؟ چه چیزی در فرهنگ ایران براش جالب بوده و در مقایسه با فرهنگ مردم آرژانتین به چشم میاد

برای ایرانی‌ها همه چیز «کم و بیش» هست، یعنی ایرانی‌ها به این کم و بیش راضی میشن درحالی که میتونند به سطح عالی برسند. اما ایرانی‌ها می‌تونند از همه چیز بهترینش رو داشته باشند. اینجا هتل‌های خیلی خوب داریم، رستوران‌های خیلی خوب داریم، کباب‌های خیلی خوب داریم! برای من «کیفیت» خیلی مهمه.

- خوان وقتی از کار فاصله میگیره چیکار میکنه؟ آیا اهل تفریح و گشت و گذار و رستوران گردی هستید؟

راستش کار زیادی نمیکنم. بیش از هرچیزی درگیر کارم هستم و وقتی خونه هستم معمولا دارم در حال آنالیز نقاط قوت و ضعف تیم و برنامه ریزی برای هفته بعد هستم. گاهی می‌دوم و چون نزدیک چیتگر هستم دوچرخه سواری می‌کنم.

- آرژانتینی‌ها تا چند سال پیش فقط یه خدا داشتند. همه می‌گفتند مارادونا. اما بعضی‌ها میگن یه خدای دیگه همه اضافه شده به اسم لیونل مسی.

مارادونا و مسی دوتا بازیکن فوق‌العاده هستند و مقایسه اونها کار درستی نیست. من فقط به یک خدا اعتقاد دارم و اون خدا هرگز اشتباه نمیکنه، اما ولاسکو، مارادونا، مسی یا هر کسی دیگری رو که خدا بنامید ممکنه اشتباه کنه. اما اینها آدم‌هایی هستند که هر کدوم کار خودشون رو به بهترین شکل انجام میدن.

- قبل از بازی ایران و آرژانتین در جام جهانی فوتبال فکر می‌کردی نتیجه چند چند میشه؟ آیا تصور میکردی که ایران بتونه اینقدر خوب و سازمان‌دهی شده برابر تیم قدرتمندی بازی کنه که تا یک قدمی قهرمانی هم پیش رفت؟

انتظار همچین بازی‌ای رو داشتم. وقتی برابر تیم بزرگی مثل آرژانتین بازی می‌کنید همیشه انگیزه بالایی دارید. این اتفاق در بازی اول آرژانتین جلوی بوسنی هم افتاد و تیم ما نمایش خارق‌العاده‌ای نداشت. به همین دلیل انتظار یه بازی سخت رو می‌کشیدم که خوشبختانه مسی دقیقه 90 کار رو به نفع آرژانتین تموم کرد.

- خوان دلبستگی زیادی به پدربزرگ و مادربزرگش داره و زیاد از اون‌ها صحبت میکنه. اینکه آدم‌های به‌روزی هستند و برای خوان همیشه الگوی پشتکار و فعالیت بوده‌اند.

پدربزرگ و مادربزرگ من 60 سال کنار هم زندگی کرده‌اند. چیزی که در مورد اونها واقعا ستایش میکنم اینه که حتی وقتی ناراحتی یا مشکلی دارند هرگز جلوی شما بروز نمی‌دهند و هرگز احساس نمی‌کنید مشکلی بین اونها وجود داره. به‌نظر اونها عشق واقعی رو معنی کرده‌اند. بین هر دو نفری ممکنه اختلاف سلیقه به وجود بیاد، اما اونها همیشه مسائل رو با صلح و آرامش حل می‌کنند. اونها فوق‌العاده‌اند.

- مهم‌ترین آرزویی که خوان چهل ساله هنوز به اون دست پیدا نکرده چیه؟

فتح المپیک یا بردن جام جهانی. مهم نیست سرمربی باشی یا مربی، چون پیروز شدن بهترین حس دنیاست و احساس رضایتی که بعد از پیروزی بهتون دست میده وصف‌ناپذیره؛ لحظه‌ای که توپ آخر توی زمین حریف می‌خوابه و شما برنده میشید. امیدوارم دیر یا زود به این پیروزی‌ها دست پیدا کنم.